Γράφει ο Αρχιμανδρίτης του Οικουμενικού Θρόνου κ. Θωμάς Ανδρέου, Πρωτοσύγκελλος της Ι. Μ. Ιωαννίνων.
Στο αυριανό ευαγγέλιο, τρία είναι τα βασικά διδάγματα. Το πρώτο έχει να κάνει με την μοναδική λέξη στον κόσμο μέσα από την οποία ο άνθρωπος φθάνει στην επανόρθωση. Το δεύτερο έχει να κάνει με την αληθινή και όχι την εθιμική νηστεία και το τρίτο, με τον συσσωρευμένο πλούτο, τον κόπο μιας ολόκληρης ζωής που μπορεί να χαθεί μέσα σε ελάχιστα λεπτά...
Σήμερα, θα θέλαμε να σταθούμε στο πρώτο, μιας και μόνο μέσα από αυτό, μπορεί κάποιος να εξασφαλίσει και τα υπόλοιπα, δηλαδή την πραγμάτωση της αληθινής νηστείας, ως θυσίας του ανθρώπου προς τον Θεό, αλλά και της κατακτήσεως των θησαυρών των αρετών, που ο κατακτητής τους δεν κινδυνεύει ποτέ να απολέσει. Ας καταθέσουμε λοιπόν λίγες σκέψεις για την έννοια της συγνώμης, έννοιας που τόσο λείπει μέσα από την καθημερινή ζωή των ανθρώπων.
Ο Χριστός όχι τυχαία, θέτει ως βασική προϋπόθεση της συγχώρησης που δείχνει ο Θεός προς τους ανθρώπους, την από καρδιάς δική τους συγχώρεση στο πρόσωπο του άλλου. Μας λέει δηλαδή, εάν δεν, συγχωρήσεις, δεν μπορείς και να συγχωρεθείς! Απλά και ξεκάθαρα, χωρίς κάποια διαφορετική ερμηνεία. Δεν μπορείς να δώσεις την συγνώμη; Δεν μπορείς να έχεις την απαίτηση να την εξασφαλίσεις και για εσένα.
Ποιοι μπορεί να είναι οι αποδέκτες μιας συγνώμης; Ποιος μπορεί να πει πως δεν έχει σφάλει στην ζωή του; Το ένα, απαντά στο άλλο. Βασική προϋπόθεση, η αναγνώριση του λάθους, αυτό που επακριβώς σημαίνει μετάνοια. Δεν είναι απλά αντιφατικό, είναι τραγικό να ζητώ την συγχώρεση του Θεού, όταν δεν είμαι σε θέση -δεν θέλω- να συγχωρήσω τον άλλον.
Βέβαια, πόσο εύκολο είναι να κάνεις υπέρβαση στον εαυτό σου, ώστε ουσιαστικά να θέσεις τον ίδιο στο πρόσωπο εκείνου που σφάλει απέναντι σε εσένα και ζητά την συγχώρηση. Αν ήταν τόσο απλό το θέμα, ο Χριστιανισμός, θα ήταν η μοναδική θρησκεία στην γη και το ευαγγέλιο ο μόνος νόμος στην κοινωνία των ανθρώπων, αν οι άνθρωποι είχαν την δύναμη της υπέρβασης που ζητά να ξεπεράσεις ακόμα και αυτήν την λογική σου μπροστά στην βιωματική αγάπη!
Αυτό είναι το θέμα! Ο Χριστός, δεν απευθύνεται γενικότερα σε όσους Τον παρακολουθούν εκείνη την ώρα που Τους μιλά, ούτε σε εκείνους που διαχρονικά θα διαβάσουν σε κάποια στιγμή της ζωής τους τα λόγια Του μέσα από το Ευαγγέλιο, αλλά σε όλους όσους, επιθυμούν να ξεπεράσουν το άκουσμα προχωρώντας στην εφαρμογή του...
Έγραψα κάπου πριν λίγες ημέρες μιαν σκέψη στον προβληματισμό της οποίας βάζω πρώτον τον εαυτό μου: Αν δεν μπορώ να πείσω τον εαυτό μου για το πόσο καλός Χριστιανός είμαι, πως μπορώ να "πείσω" τον Θεό...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου