Η Θεολογία του Αγ. Γρηγορίου του Παλαμά εκφράζει έναν Θεό που
δεν εγκλωβίζεται στην άγνωστη υπερβατικότητά Του, αλλά αποκαλύπτει και κοινωνεί
την προσωπική του ζωή δια του ενανθρωπήσαντος Λόγου.
Ο άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς έζησε και έγραψε τον 14ο αι. Κι
εμείς που κληρονομούμε τη θεολογική του παράδοση, είμαστε παιδιά της εποχής
μας. Συνεπώς οφείλουμε να εκφράσουμε και να ερμηνεύσουμε τη θεολογική του
μαρτυρία στη δική μας εποχή. Συχνά οι θρησκευτικές μας αντιλήψεις αναζητούν
ασφαλές καταφύγιο σε άλλες εποχές, σε άλλες μορφές και εκφράσεις της ευσέβειας
του παρελθόντος. Ακόμα και το ορθόδοξο δόγμα και αυτή η γλώσσα της θεολογίας
μπορεί να γίνουν καταφύγιο για να αποδράσουμε από την εποχή μας, από την ίδια
την ιστορία.
Γιατί αν η θεολογία κλείνεται στην αυταρέσκεια μιας γλώσσας, μιας
κατανόησης, κάποιων σχημάτων και δεν νοιάζεται να ανοίγεται διαρκώς στην ίδια τη
ζωή, του κόσμου και του ανθρώπου, να βγαίνει από το γλωσσικό ή πολιτισμικό
κέλυφός της, να επικοινωνεί, να καταλαβαίνει, να προσλαμβάνει, να σαρκώνει και
να μεταμορφώνει εν Χριστώ, τότε αυτή η θεολογία δεν είναι μια ζωντανή θεολογία,
αλλά μια θεολογία της επανάληψης...
Σταύρος Γιαγκάζογλου