Οι Άγιοι Ανάργυροι στο Συναξάρι του Αγίου Νικοδήμου

Eις την A΄, μνήμη των Aγίων και Θαυματουργών Αναργύρων Kοσμά και Δαμιανού.

Eι και παρήκαν γην Aνάργυροι δύω,

Πληρούσιν ως πριν και πάλιν γην θαυμάτων.

Πρώτη Aκέστορε φώτε Nοεμβρίου έκπτατον εκ γης.

Oύτοι οι Άγιοι είχον το γένος από την γην της Aσίας, ήτοι της Aνατολής, υιοί όντες γονέων φιλαρέτων και ευσεβών, από τους οποίους η μήτηρ των ωνομάζετο Θεοδότη, ήτις αφ’ ου έμεινε χήρα από άνδρα, εμεταχειρίζετο πολιτείαν ενάρετον. Όθεν με το παράδειγμά της, εδίδαξε και τους υιούς της τούτους κάθε είδος τελείας αρετής. Oύτοι λοιπόν έμαθον μεν και κάθε άλλην επιστήμην, αφήσαντες δε τας άλλας, ηγάπησαν την ιατρικήν, και με αυτήν ιάτρευον κάθε νόσον, ήτοι κάθε ασθένειαν πολυχρόνιον, και κάθε μαλακίαν, ήτοι κάθε ασθένειαν ολιγοχρόνιον. Kαι όχι μόνον ανθρώπους εθεράπευον, αλλά και τα άλογα κτήνη. Aνάργυροι δε ωνομάσθησαν, διατί δεν επήραν ποτέ από τινα ασθενή αργύριον, διά μισθόν και πληρωμήν της ιατρείας των. Έτζι λοιπόν καλώς διαπεράσαντες την ζωήν τους, εν ειρήνη ετελειώθησαν. Tα δε τίμια αυτών λείψανα ενταφιάσθησαν εις ένα τόπον, ονομαζόμενον Φερεμάν. (O κατά πλάτος Bίος αυτών ευρίσκεται εις τον Nέον Θησαυρόν1.)

ΣΗΜΕΙΩΣΗ

1. Oύτοι οι δύω Aνάργυροι, είναι η πρώτη από τας τρεις συζυγίας των Aναργύρων, των ονομαζομένων με το όνομα του Kοσμά και Δαμιανού. Περί των οποίων αναφέρεται εις τας δεκαεπτά του Oκτωβρίου, και όρα εκεί. Σημείωσαι, ότι δύω λόγοι ευρίσκονται ελληνικοί εν τη Iερά Mονή του Διονυσίου εις τους Aγίους τούτους Aναργύρους. Ων του μεν ενός η αρχή εστιν αύτη· «Tην σην ω των καλών». Tου δε ετέρου· «Ως αγαπητά τα σκηνώματά σου». O πρώτος ευρίσκεται εν τη Λαύρα, εν τη Iερά Mονή του Bατοπαιδίου και εν τη των Iβήρων. Tον Bίον δε τούτων συνέγραψεν ο Mεταφραστής, ου η αρχή· «Άρτι της ευσεβείας αναλαμπούσης». Σώζεται εν τη των Iβήρων και εν άλλαις. Εν δε τη Mεγίστη Λαύρα σώζονται εις τους αυτούς περίοδοι, ων η αρχή· «Tου Kυρίου ημών Iησού Xριστού βασιλεύοντος, πάσα πλάνη και δαιμόνων λατρεία ελύθη».

(από το βιβλίο: Αγίου Νικοδήμου Αγιορείτου Συναξαριστής των δώδεκα μηνών του ενιαυτού. Τόμος Α´. Εκδόσεις Δόμος, 2005)

Ο πόλεμος του '40 στο Μουσείο Κέρινων Ομοιωμάτων Παύλου Βρέλλη...

Οι γυναίκες της Πίνδου

Γράμμα απ' το αλβανικό μέτωπο

Το στρατηγείο του πολέμου στο Καλπάκι

Τα πρωτοσέλιδα του πολέμου

Με αφορμή την επέτειο της 28ης Οκτωβρίου 1940...

Τοποθέτηση απινιδωτή

Απινιδωτής τοποθετήθηκε σήμερα το πρωί, μετά την Αρχιερατική Θεία Λειτουργία στον Άγιο Νικόλαο «εις Κοπάνους», στο πλαίσιο του προγράμματος που υλοποιεί η Περιφέρεια Ηπείρου.

Αρχιερατική Λειτουργία και Επιμνημόσυνη Δέηση

Αρχιερατική Θεία Λειτουργία στον Άγιο Νικόλαο «εις Κοπάνους» τελέσθηκε σήμερα, Πέμπτη 27 Οκτωβρίου, προεξάρχοντος του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτη μας κ. Μαξίμου.

Μετά το πέρας της Θείας Λειτουργίας, εψάλη από το Σεβασμιώτατο επιμνημόσυνη δέηση στο στρατιωτικό μαυσωλείο Ιωαννίνων, εντός του κοιμητηρίου του Αγίου Νικολάου, υπέρ αναπαύσεως των ψυχών των πεσόντων αξιωματικών και οπλιτών, στην περιοχή της Ηπείρου κατά το «Έπος του 1940». Παρέστησαν o Διοικητής της 8ης Μεραρχίας, αξιωματικοί, εκπρόσωποι τοπικών αρχών και φορέων.

«Εις Κοπάνους» ο Σεβασμιώτατος

27 Ὀκτωβρίου, Πέμπτη:

07.00: Ἀρχιερατική Θεία Λειτουργία στόν Ἱερό Ναό Ἁγίου Νικολάου «εἰς Κοπάνους» καί ἐπιμνημόσυνη δέηση «ὑπὲρ πάντων τῶν ἐν τοῖς ἱεροῖς ἡμῶν ἀγῶσιν ὑπὲρ πίστεως καὶ πατρίδος ἀγωνισαμένων καὶ πεσόντων».

Μνήμη Ανακομιδής του Νεομάρτυρα Αγίου Γεωργίου

Η πόλη των Ιωαννίνων θα εορτάσει και φέτος, την προσεχή Τετάρτη 26 Οκτωβρίου, την Ανακομιδή των ιερών λειψάνων του Νεομάρτυρος Αγίου Γεωργίου, «του εν Ιωαννίνοις αθλήσαντος και πολιούχου ημών», με επίκεντρο των λατρευτικών εκδηλώσεων τον Προσκυνηματικό Ναό του Αγίου μας, στην Πλατεία Πάργης. Εκεί, θα τελεσθεί τόσο ο Πανηγυρικός Αρχιερατικός Εσπερινός την παραμονή της εορτής, στις 6 το απόγευμα, όσο και η Πολυαρχιερατική Θεία Λειτουργία κατά την κυριώνυμο ημέρα.

Καλεσμένοι του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Ιωαννίνων κ. Μαξίμου στις φετινές λατρευτικές εκδηλώσεις για τη μνήμη της Ανακομιδής του Πολιούχου μας Αγίου Γεωργίου, είναι οι Σεβασμιώτατοι Μητροπολίτες Νικοπόλεως και Πρεβέζης κ. Χρυσόστομος και Λευκάδος και Ιθάκης κ. Θεόφιλος.

Την Τρίτη 25 Οκτωβρίου, μετά το πέρας του Εσπερινού, θα γίνει Λιτάνευση της ιεράς εικόνας του Πολιούχου μας Αγίου Γεωργίου ως το πάρκο Λιθαρίτσια, όπου θα ακολουθήσει παραδοσιακό πανηγύρι.

Εσπερινή Ομιλία από το Σεβασμιώτατο

Ἀνακοινώνεται στὸ πλήρωμα τῆς Τοπικῆς Ἐκκλησίας ὅτι θὰ πραγματοποιηθοῦν κι ἐφέτος οἱ κατὰ Κυριακὴν Ἑσπερινὲς Ὁμιλίες, ἀρχῆς γενομένης ἀπὸ τὴν ἑπομένη Κυριακή, 23ην τρέχοντος μηνός.

Οἱ ὁμιλίες, ὑπό τόν γενικό τίτλο  «Λειτουργικός Ἐκκλησιαστικός Βίος», θὰ γίνονται στὸν ἱερὸ ναὸ Κοιμήσεως τῆς Θεοτόκου Ἀρχιμανδρείου τὴν ὥρα τοῦ Ἑσπερινοῦ, πού “σημαίνει” στις 6.00.

Ὁμιλητὴς τὴν προσεχῆ Κυριακή θὰ εἶναι ὁ Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Ἰωαννίνων κ. Μάξιμος, μὲ θέμα «Λειτουργικός Ἐκκλησιαστικός Βίος».

Αρχή με Αγιασμό και... δονήσεις

Με τον Αγιασμό, που τελέσθηκε  στις 12 το μεσημέρι της περασμένης Κυριακής στον Άγιο Νικόλαο «εις Κοπάνους», με τη σεισμική ακολουθία να βρίσκεται σε πλήρη εξέλιξη, μετά τον ισχυρό σεισμό το βράδυ του Σαββάτου, ξεκίνησαν τα Κατηχητικά Σχολεία στην Ενορία μας, με τη συμμετοχή πολλών παιδιών και των γονιών τους.

Η καρδιά των παιδιών της Ενορίας μας «χτυπά», δεκαέξι χρόνια τώρα, στο Πνευματικό της Κέντρο, που στεγάζεται στην περιοχή των Αμπελοκήπων, στην οδό Θωμά Πασχίδη 80.

Κύριος άξονας της δράσης του Πνευματικού Κέντρου θα εξακολουθήσουν να είναι οι κυριακάτικες κατηχητικές συναντήσεις των παιδιών Νηπιαγωγείου, Δημοτικού, Γυμνασίου και Λυκείου, αλλά ταυτόχρονα και μια σειρά δημιουργικών δραστηριοτήτων στη διάρκεια της εβδομάδας, όπως μαθήματα ηλεκτρονικών υπολογιστών, διδασκαλία θεωρίας μουσικής και μουσικών οργάνων, χορωδιακά μαθήματα και εκμάθηση παραδοσιακών χορών...

Παραβολή του σπορέως

Anthony Bloom, Metropolitan of Sourozh (1914- 2003)

Πόσο οἰκεία, καὶ πόσο ἁπλή μᾶς φαίνεται ἡ Παραβολὴ τοῦ σπόρου καὶ τοῦ σπορέως· καὶ ὅμως πόσο σχετικὴ εἶναι μέ μᾶς, πόσο περισσότερο θὰ πρέπει νὰ τὴν σκεφτοῦμε. Λησμονοῦμε τὴν εἰκόνα τοῦ σπορέα καὶ τοῦ σπόρου, ὅπως φαίνεται μέσα ἀπὸ τὴν παραβολή, δὲν βλέπουμε τὴν εἰκόνα τοῦ Χριστοῦ νὰ περπατάει στοὺς δρόμους καὶ τὰ μονοπάτια τῆς Γαλιλαίας καὶ τῆς Ἰουδαίας· καὶ παντοῦ ὅπου πῆγε, οἱ ἄνθρωποι ἔρχονταν στὴν ἄκρη τοῦ δρόμου, ἐπειδὴ εἶχαν ἀκούσει, ὅπως εἶχε ἀκούσει ὁ Τυφλός, γιὰ τὸν ὁποῖο μιλάει ὁ Ἀπόστολος Μάρκος, ὅτι ἦταν Δάσκαλος, ὅτι τὰ λόγια του ἦταν ἀληθινά, ὅτι ἔφεραν τὴν δύναμη τῆς ζωῆς.

Καὶ οἱ ἄνθρωποι ἦρθαν καὶ γέμισαν τοὺς δρόμους καὶ ἄκουσαν. Κάποιοι ἦταν ἕτοιμοι γιὰ τὸ μήνυμα τῆς σωτηρίας· κάποιοι ἀγωνιοῦσαν, καὶ ἔκαναν στὸν ἑαυτὸ τους ἐρωτήσεις ποὺ μέχρι τότε κανεὶς δὲν μποροῦσε νὰ ἀπαντήσει. Ἀλλὰ ἦλθαν ἄλλοι ἄνθρωποι, ὅπως τόσοι πολλοὶ ἔρχονται τώρα σ’ ἕναν ἱερέα, σ’ ἕναν εὐαγγελιστή, σ’ ἕναν ἡγέτη ὁποιασδήποτε παράταξης, ἦλθαν νὰ δοῦν ἕνα ἄνθρωπο ποὺ κάποιος τοὺς μίλησε γι’ αὐτόν, ν’ ἀκούσουν τί εἶχε νὰ πεῖ. Δὲν ἀπαντοῦσε σὲ καμία ἀπὸ τὶς ἐρωτήσεις τους, δὲν ἱκανοποιοῦσε καμία ἀπὸ τὶς ἀνάγκες τους, ἐκτὸς ἴσως ἀπὸ τὴν ἐπιθυμία νὰ δοῦν κάποιον ποὺ ἦταν ξεχωριστός, κάποιον μοναδικὸ γιὰ τὴν ἐποχή του. Ἄκουσαν τὸν λόγο Του, ἀλλὰ δὲν τὸν κράτησαν μέσα τους, τὸν βρῆκαν ὄμορφο, ἀληθινὸ – ἀλλὰ δὲν πῆγαν πιὸ πέρα. Ἄκουσαν λόγια, δὲν ἄκουσαν τὴν κραυγὴ τῆς ψυχῆς τους ποὺ πεινοῦσε γιὰ λόγο ἀληθείας.

Ἔτσι ὅταν Ἐκεῖνος εἶχε διαβεῖ, ὅλοι ἐπέστρεψαν στὶς συνηθισμένες τους ἀσχολίες, στὴν κανονική τους ζωή. Θὰ μποροῦσαν νὰ ἔχουν πάει στὸ σπίτι καὶ νὰ ἔχουν ἐπαναλάβει αὐτὰ τὰ λόγια, λέγοντας: «Δὲν ἦταν θαυμάσια; Δὲν μίλησε ὡραία;» - καὶ ἔπειτα ἐπέστρεψαν στὴν συνηθισμένη, καθημερινὴ ζωή τους…

Ἄλλοι ποὺ στάθηκαν στὴν ἄκρη τοῦ δρόμου, δέχτηκαν τὸ μήνυμα μὲ συγκίνηση, κάτι ἀναδεύτηκε στὴν καρδιά, στὸ μυαλό τους, τοὺς ἔδωσε ἀπάντηση σὲ κάτι. Καὶ τὸ δέχτηκαν, τὸ ἀγκάλιασαν, καὶ ἐπέστρεψαν στὴν οἰκία τους· ἀλλὰ τὴν στιγμὴ ποὺ δὲν ἦταν πιὰ στὸν δρόμο, τοὺς κυρίευσαν οἱ ἀνησυχίες τοῦ σπιτιοῦ τους: ὑπῆρχαν τόσα πράγματα στὴν ζωή τους νὰ κάνουν, νὰ σκεφτοῦν, δὲν ὑπῆρχε καιρὸς νὰ συλλογιστοῦν ξανὰ καὶ ξανὰ τὰ λόγια ποὺ εἶχαν ἀκούσει, δὲν ὑπῆρχε καιρὸς νὰ καθίσουν μὲ ἠρεμία καὶ νὰ φανταστοῦν τὸ πρόσωπο ποὺ εἶχαν δεῖ, νὰ ξαναθυμηθοῦν τὴν φωνὴ ποὺ εἶχαν ἀκούσει...

Αὐτοὶ εἶναι οἱ ἄνθρωποι ποὺ δέχονται τὸν λόγο τοῦ Θεοῦ, ποὺ τὸν δέχονται ἀληθινὰ στὴν καρδιά τους, ἀλλὰ ὑπάρχουν τόσα πολλὰ πράγματα ποὺ ἔχουν σημασία - θὰ τὸ κάνουμε αὔριο, ἤ, ἂν μπορούσαμε μοναχὰ νὰ ἀλλάζαμε τὸ μήνυμα τοῦ Κυρίου μὲ ἕνα πιὸ ἐφικτό, πιὸ ἁπλό, νὰ μὴν εἶναι τόσο ἀπόλυτο ὅσο αὐτό.

Καὶ ἔπειτα, ἐκεῖνοι ποὺ δέχονται τὸν λόγο τοῦ Θεοῦ, ὅπως ἡ πλούσια γῆ ποὺ θὰ μποροῦσε νὰ λάβει τὸ μήνυμα τῆς σωτηρίας, δέχονται τὸν σπόρο καὶ καρποφοροῦν. Ἐκεῖνοι οἱ ἄνθρωποι δὲν ἦταν ἁπλὰ καλύτεροι ἄνθρωποι, πιθανὸν δὲν ἦταν καλύτεροι· ἦταν ἄνθρωποι ποὺ εἶχαν ἕνα ἐρώτημα στὸ νοῦ καὶ τὴν καρδιά, ἄνθρωποι ποὺ εἶχαν καημό, ποὺ ἡ καθημερινὴ ζωὴ τους ἦταν πολὺ περιορισμένη, μικρή, ἄνθρωποι ποὺ εἶχαν συναίσθηση ὅτι ἡ ψυχὴ τους εἶναι ἀπέραντη, καὶ δὲν μποροῦσε νὰ γεμίσει ἀπὸ τὰ ἀσήμαντα τῆς καθημερινότητας- οὔτε κἄν ἀπὸ τὰ εὐγενικὰ καὶ καλὰ πράγματα τῆς ζωῆς: ἀποδέχτηκαν τὸ μήνυμα βαθιὰ μέσα στὴν καρδιά τους, καὶ αὐτὸ ἐπειδὴ ἔδωσε ἀπάντηση στὶς ἀνάγκες τους, ἡ ζωὴ τους καρποφόρησε.

Τώρα ἂς τὸ ἐφαρμόσουμε στὴν δική μας ζωή· πόσοι ἀπὸ ἐμᾶς ἀκοῦν τὰ λόγια τοῦ Εὐαγγελίου, τὰ λόγια τοῦ κηρύγματος, μελετοῦν βιβλία ἐνδιαφέροντα μὲ βάθος καὶ τὰ διατηροῦν στὴ μνήμη τους, τὰ χαίρονται- ἀλλὰ μέχρι ἐκεῖ· μποροῦν νὰ τὰ ἐπαναλάβουν, νὰ τὰ μεταδώσουν στοὺς ἄλλους,- ἀλλὰ αὐτὸ εἶναι ὅλο.

Καὶ ὑπάρχουν τόσοι πολλοὶ ἀπὸ ἐμᾶς ποὺ ἔλαβαν τὸ μήνυμα μὲ ἐνθουσιασμό, μὲ πάθος, γνωρίζοντας ὅτι εἶναι πράγματι ἡ ἀπάντηση στὴν λαχτάρα, τὴν πείνα, τὸ μεγαλεῖο ποὺ ὑπάρχει μέσα μας· ἀλλ’ ὅμως ἡ ζωὴ εἶναι τόσο σύνθετη, ἔχουμε τόσα πράγματα νὰ κάνουμε! Καὶ σ’ ὅλη τούτη τὴν πολυπλοκότητα καὶ τὸ καθημερινὸ «γίγνεσθαι», τὰ λόγια ποὺ ἀκούσαμε, παραμερίζονται- γιὰ μιὰ ἄλλη μέρα, γιὰ μιὰ ἄλλη φορά, ὅταν θὰ εἶμαι ἀρκετὰ μεγάλος γιὰ νὰ ἔχω ὁποιεσδήποτε ἀνησυχίες: τότε θὰ μπορῶ νὰ στραφῶ πίσω καὶ νὰ θυμηθῶ ἐκείνη τὴν λαμπρὴ στιγμὴ ποὺ ἡ ζωὴ ξεδίπλωσε ὅλο τὸ μεγαλεῖο της..- τὴν κρατῶ στὴν μνήμη μου!

Τί συμβαίνει μέ μᾶς, δεχόμαστε τὸ μήνυμα καὶ αὐτὸ καρποφορεῖ μέσα μας;

Πῶς μπορεῖ τὸ μήνυμα νὰ μᾶς ἀγγίξει; Θυμᾶμαι ἕναν Ρῶσο ἱερέα νὰ μοῦ λέει· «μελετῶ καθημερινὰ τὸ Εὐαγγέλιο καὶ πολὺ σπάνια ἡ ζωή μου ἀνταποκρίνεται σ’ αὐτό. Ἀλλὰ τὸ μελετάω καθημερινὰ γιατί δὲν γνωρίζω ποτὲ κατὰ πόσο σήμερα, αὔριο ἢ κάποια ἄλλη ἡμέρα θὰ εἶμαι ἡ ἄγονη πλευρὰ τοῦ δρόμου ἢ τὰ ἀγριόχορτα, κατὰ πόσο τοῦτος ὁ λόγος θὰ πέσει σὲ ἕνα μικρὸ κομμάτι γῆς μέσα μου, ἱκανὸ νὰ τὸν δεχτεῖ καὶ νὰ φέρει καρπούς».

Δὲν εἶναι τόσο ἁπλό, τόσο ἐνθαρρυντικό; Ὅλοι μας βρισκόμαστε καὶ στὶς τρεῖς περιπτώσεις ποὺ περιγράφονται στὴν παραβολὴ τοῦ Εὐαγγελίου· ἀλλὰ ἐὰν δώσουμε μιὰ εὐκαιρία στὸν Κύριο ποὺ μιλάει, στὸν Κύριο ποὺ διαβαίνει ἀπὸ τὴν ζωή μας, ποὺ κρούει τὴν πόρτα τῆς καρδιᾶς μας - ἀπὸ καιρὸ σὲ καιρὸ θὰ δεχτοῦμε τὸ μήνυμα μὲ χαρά· μὲ τὸν καιρό, θὰ φθάσει στὸ βάθος τῆς καρδιά μας, στὸν πυρήνα τῆς ζωῆς μας καὶ θὰ εἶναι ἡ ἀπάντηση ποὺ θὰ τὴν ἀλλάξει.

Ἑπομένως, ἂς ἀκοῦμε μέρα μὲ τὴ μέρα τὰ λόγια τοῦ Εὐαγγελίου· ἂς ἀκοῦμε τὴ φωνὴ τῆς συνείδησής μας, ἂς ἀκοῦμε τί μᾶς λέει ὁ βαθύτερος ἐαυτός μας γιὰ τὴν ζωή, τὴν ἀλήθεια, τὴν πραγματικότητα· καὶ ἀπὸ καιρὸ σὲ καιρό, θὰ ἔχουμε τὸ γόνιμο ἔδαφος ποὺ νὰ μπορεῖ νὰ φέρει καρπούς.

Αὐτὴ ἡ παραβολή, ἡ τόσο ἁπλή, ἡ τόσο ξεκάθαρη, ἂν μοναχὰ τὴν ἐφαρμόσουμε, μπορεῖ νὰ εἶναι τὸ ξεκίνημα μιᾶς νέας ζωῆς. Ἀμήν.

(29 Ὀκτωβρίου 1989)

Αρχίζουν τα Κατηχητικά

Ξεκινούν την ερχόμενη Κυριακή 16 Οκτωβρίου, με τον καθιερωμένο Αγιασμό, οι Κατηχητικές Νεανικές Συνάξεις στην ενορία μας, όπως και σε όλες της ενορίες της Ιεράς Μητροπόλεως Ιωαννίνων.

Θέμα του φετινού κύκλου μαθημάτων: «Λειτουργικός Εκκλησιαστικός Βίος».

Η Τοπική Εκκλησία προσκαλεί στα Κατηχητικά

«Σχόλιο για την κατήχηση της Ορθοδοξίας»

Του Χρυσόστομου Σταμούλη,

Καθηγητή Θεολογικής Σχολής Α.Π.Θ.

Υπάρχει σήμερα κατήχηση στο χώρο της Εκκλησίας;

Η πρώτη εικόνα που έρχεται αμέσως στη σκέψη, όταν τίθεται το θέμα της ύπαρξης Ορθόδοξης Κατήχησης, σήμερα, είναι αυτή της έρημης χώρας και αναδεικνύει το μείζον πρόβλημα της απουσίας κατήχησης στο χώρο της Ορθοδοξίας. Θα ήταν αφελές ή υποκριτικό στην αρχή του 21ου αιώνα, ενώπιον της νέας κοινωνικής, πολιτικής και πολιτιστικής πραγματικότητας να υποστηρίξει κανείς ότι με τον ένα ή τον άλλο τρόπο λειτουργείται η κατήχηση στο χώρο της Εκκλησίας.

Πολύ σωστά έχει τονιστεί ότι: «Ο σύγχρονος ορθόδοξος χριστιανός στην Ελλάδα –αν όχι και στην ελληνική διασπορά– κατά κανόνα νηπιοβαπτισμένος και κατά παράδοση ακατήχητος, ζει συντροφιά με την άγνοια της σωζούσης πίστεως και πεθαίνει παραδομένος σε κάποιες συγκεχυμένες και αόριστες ελπίδες που τις έχει στηρίξει σε μια –  κάποια εμπειρική θρησκοληψία, όταν αυτή δεν έχει καλυφθεί από αντιδραστικό αθεϊστικό αρνητισμό, που πότε – πότε παίρνει και το χρώμα του αντικληρικού μίσους ή της ψυχοτραυματικής πικρίας»[2]. Και σε άλλο κείμενο, άλλου συγγραφέα σημειώνονται τα εξής: «Έχουμε πεισθεί πια ότι ο λαός μας έχει ανάγκη κατηχήσεως. Είναι θλιβερό, είναι πολύ θλιβερό το γεγονός ότι ο λαός μας αγνοεί τον λόγο του Θεού, αγνοεί τα ωραία της πίστεώς μας… Πόσο είναι αλήθεια αυτό που λέχθηκε ότι η Ορθοδοξία σήμερα πάσχει από βερμπαλισμό και σχιζοφρένεια! Και πόσο αλήθεια είναι αυτό που είπε ο Spurgeon, προτεστάντης μεν στην πίστη, αλλά βαθειά επηρεασμένος από τον δικό μας Χρυσόστομο, ότι το καλύτερο έργο που έχουν να κάνουν μερικοί ιεροκήρυκες είναι να κλείσουν το στόμα τους!».[3]

Πρόκειται για διαπιστώσεις και περιγραφές που στοχεύουν το κέντρο, την καρδιά του προβλήματος και αναδεικνύουν την ανάγκη κοινωνίας αυτής της αυτοσυνειδησίας, εάν και εφόσον η διάθεση λειτουργίας της κατήχησης είναι ειλικρινής και εξάπαντος όχι κίνηση εντυπωσιασμού και εκπλήρωσης αρρωστημένου καθήκοντος.

Ίσως κάποιοι εδώ βέβαια να πουν ότι τα πράγματα γενικεύονται επικίνδυνα και παραθεωρούνται προσπάθειες και αγώνες ανθρώπων, ίσως αγώνες μιας ζωής. Οφείλω όμως με πλήρη ειλικρίνεια να σημειώσω ότι τα πράγματα μπορεί να είναι έτσι, είναι έτσι. Εντούτοις, στην Ορθοδοξία πρέπει να κλείσει κάποτε το θέμα των εξαιρέσεων, ο λόγος για τα μετόχια της αγάπης, και να δούμε τον κανόνα, να αναζητήσουμε την καθολική αγάπη της Εκκλησίας, στην περίπτωσή μας την Ορθόδοξη κατήχησή της.[4] Αγάπη χωρίς γνώση του προσώπου της αγάπης δεν υφίσταται, ή όπου υπάρχει αγγίζει τα όρια της μαγείας, της ειδωλολατρίας, της ιδεολογίας. Και ο Θεός της Ορθοδοξίας είναι πρόσωπο, τριάδα ομοούσιων προσώπων, που το εκκλησιαστικό πρόσωπο καλείται να γνωρίσει προσωπικά, εντός του καθολικού σώματος της Εκκλησίας.

[2] Αντ. Ρωμαίου, αρχ., Πρόλογος, Κατηχήσεις αγίου Κυρίλλου Ιεροσολύμων, εκδ. «Ετοιμασία», Καρέας 1991, σ.7.

[3] Ι. Φούντα, αρχ., Ορθόδοξη κατήχηση, Μάνδρα Αττικής 1996, σ.7-8.

[4] Γ. Σεφέρη, «Πες της το μ’ ένα γιουκαλίλι

Λόγια για λόγια, κι άλλα λόγια;

Αγάπη, πού’ ναι η Εκκλησιά σου

Βαρέθηκα πια τα μετόχια».

«Σπινθήρες εμπιστοσύνης και φώτα ελπίδας...»

«Στη χαρά για το ανοιχτό πλήρωμα του Θεού, από το οποίο δεν δεχόμαστε μόνο "χάριν αντί χάριτος", αλλά επίσης λαμβάνουμε, όπως μπορούμε πλέον να πούμε, ζωήν αντί ζωής, η ζωή που ζούμε εδώ και τώρα είναι ήδη "μεταμορφωμένη" και καθίσταται μια εορταστική ζωή, ένας βίος εορταζόμενος. 
Με τη χαρά εισέρχεται σε αυτή τη ζωή η μουσική και η φαντασία, προκειμένου η ζωή να μη βιώνεται μόνο, αλλά να αποκτά επίσης μορφή και έκφραση. Η ζωή τότε δεν αποκαθίσταται μόνο, αλλά και εκφράζεται ενώπιον Θεού και ανθρώπων. Η ίδια η ζωή που βιώνουμε καθίσταται μια δοξολογία. 
Ακόμα και καταμεσής στις οδύνες και το φόβο, η κοινωνία με τον Εσταυρωμένο Χριστό φέρνει μέσα στη ζωή σπινθήρες εμπιστοσύνης και φώτα ελπίδας. Οι πιστοί κατέχουν άραγε αυτή τη χαρά μόνο για τον εαυτό τους, μέσα σε έναν κόσμο εχθρικό απέναντι σ' αυτούς και απέναντι στη ζωή; Όχι, η μεταμόρφωση της ζωής που βιώνουν στη χαρά της αναστάσεως είναι γι' αυτούς μια μικρή αρχή της μεταμόρφωσης ολόκληρου του κόσμου».

Jurgen Moltmann, «Ο ερχόμενος Θεός. Χριστιανική εσχατολογία», εκδ. «Άρτος Ζωής», Αθήνα 2013, σ. 455.

«Σειρά ὁμιλιῶν περί τῶν Ἱερῶν Μυστηρίων...»

Φέρεται εἰς γνῶσιν τοῦ χριστεπωνύμου πληρώματος, ὅτι ὁ Ἱεροκήρυκας τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Ἰωαννίνων Ἀρχιμ. π. Ἰωήλ Κωνστάνταρος, κατόπιν σχετικῆς ἐντολῆς καί εὐλογίας τοῦ Σεβ. Μητροπολίτου μας κ. κ. Μαξίμου, θά ξεκινήσει σειρά ὁμιλιῶν περί τῶν Ἱερῶν Μυστηρίων τῆς Ἐκκλησίας μας στόν Ἱερό προσκυνηματικό Ναό Ἁγίου Νεομάρτυρος Γεωργίου (Πλ. Πάργης).

Οἱ ὁμιλίες θά γίνονται κάθε Τετάρτη καί ὥρα 6η ἀπογευματινή, μετά τό τέλος τῆς Ἱερᾶς Παρακλήσεως, καί θά ἀρχίσουν τήν 12η Ὀκτωβρίου.

Ἐκ τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως

«Λειτουργικός Ἐκκλησιαστικός Βίος»

Τρεῖς συνεχόμενες συναντήσεις, στίς 16, 20 καί 30 Σεπτεμβρίου 2016, εἶχε ὁ Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Ἰωαννίνων κ. Μάξιμος μέ τούς ὑπευθύνους νεότητος τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Ἰωαννίνων  καί τούς συνεργάτες τους. Ὁ Ποιμενάρχης μας ὅρισε ὡς φετινό  θέμα τῶν κατηχητικῶν μαθημάτων τόν «Λειτουργικό Ἐκκλησιαστικό Βίο».

Συζητήθηκαν οἱ προτάσεις τῶν ἐνοριῶν καί διαμορφώθηκε τό πρόγραμμα τῶν φετινῶν μαθημάτων.

Πηγή: imioanninon.gr