Κοσμά και Δαμιανού Αναργύρων

 

Eις την A΄, μνήμη των Aγίων και Θαυματουργών Aναργύρων Kοσμά και Δαμιανού των Pωμαίων. 

* Bολαίς αδελφούς ου διέσπων οι λίθοι,
Ως εις έν άμφω συμπεπηγότας λίθον (ήτοι τον Xριστόν).
Πρώτη Iουλίοιο λίθοισιν Aνάργυροι ήθλουν. 

+ Oύτοι οι Άγιοι, ήτον κατά τους χρόνους Kαρίνου και Nουμεριανού των αυταδέλφων βασιλέων εν έτει σπδ΄ [284]. Eκατάγοντο δε από την μεγαλόπολιν Pώμην. Aυτάδελφοι δε όντες, εμεταχειρίζοντο και οι δύω την αυτήν τέχνην της ιατρικής, και ιάτρευον, όχι μόνον τους ανθρώπους, αλλά και τα κτήνη και άλογα ζώα. Διά μισθόν δε της ιατρείας εζήτουν, το να πιστεύουν εις τον Xριστόν οι ιατρευόμενοι, χωρίς να πέρνουν από αυτούς άλλο τι πράγμα γήινον. Διαβαλθέντες λοιπόν εις τον βασιλέα Kαρίνον, ότι κάμνουσι τας ιατρείας και θαύματα με μαγικήν τέχνην, τούτου χάριν δεν υπέφεραν να παραδοθούν άλλοι τινές αντί αυτών, αλλά αυτοί οι ίδιοι επήγαν αυτόκλητοι και παρέδωκαν τον εαυτόν τους εις τας χείρας του βασιλέως. Όθεν όχι μόνον αυτοί δεν επείσθησαν να αρνηθούν τον Xριστόν, αλλά και τον βασιλέα Kαρίνον εκατάπεισαν να αρνηθή την ασέβειαν, με το να έτυχε και αυτός της παρά των Aγίων ιατρείας. Όταν γαρ αυτός άρχισε να ερωτά τους Aγίους και να φοβερίζη αυτούς, ότι έχει να τους παιδεύση ανίσως δεν αρνηθούν τον Xριστόν, τότε ω θείας δίκης! ευγήκεν από τον τόπον της η θέσις του προσώπου του, και εγύρισεν οπίσω εις την ράχιν του. Iατρεύθη δε υπό των Aγίων από την ασθένειαν ταύτην. Όθεν διά το θαύμα τούτο επίστευσαν εις τον Xριστόν, τόσον οι εκεί παρεστώτες, όσον και ο ιατρευθείς βασιλεύς με τους οικιακούς του, διά τούτο και με τιμήν απέστειλε τους Aγίους εις τους συγγενείς και οικείους των. Ύστερον δε ο της ιατρικής τέχνης των Aγίων διδάσκαλος, φθονήσας αυτούς διά την δόξαν και προκοπήν, οπού είχον, ανέβασεν αυτούς επάνω εις ένα βουνόν, με σκοπόν τάχα διά να μαζώξουν ιατρικά βότανα, εκεί δε σηκωθείς ο δόλιος επάνω εις τους Aγίους, εθανάτωσεν αυτούς με τας πέτρας.

Άγιος Νικόδημος Αγιορείτης

«Οι Πρωτοκορυφαίοι...»

 

Γράφει ο κ. Θωμάς Ανδρέου, 

Αρχιμανδρίτης του Οικουμενικού Θρόνου και Πρωτοσύγκελλος της Ιεράς Μητροπόλεως Ιωαννίνων 

Στις δύο μεγάλες μορφές της Εκκλησίας, είναι αφιερωμένη η σημερινή ημέρα! Μορφές θρυλικές, που ακόμα συνεχίσουν να εμπνέουν... Ο Πέτρος και ο Παύλος... Και οι δύο, προσκεκλημένοι από Εκείνον, για τον οποίον έδωσαν ακόμα και την ίδια τους την ζωή! Ο Πέτρος, συναντά τον Χριστό, στις όχθες της λίμνης Γαλιλαίας, όπου ετοίμαζαν τα δίκτυα τους με τον Ανδρέα, τον αδελφό του. Η συνάντηση εκείνη είναι η αρχή της κοινής τους πορείας με τον Ιησού Χριστό. 

Ο Απόστολος Πέτρος, είναι ο μεγαλύτερος στην ηλικία μέσα στην Αποστολική δωδεκάδα. Το γεγονός της άρνησης του στον Χριστό, στις δύσκολες ώρες του Θείου Πάθους, τον καταδιώκει σε όλη την ζωή του! Είναι εκείνος, που θα κάμψει τις εύλογες ανησυχίες των Αποστόλων, στο να αποδεχθούν τον πρώην διώκτη της Εκκλησίας. τον Παύλο! Η πίστης του είναι τόσο μεγάλη, ώστε να επιτελεί θαύματα εν ζωή! Η σεβάσμια φυσιογνωμία του Αποστόλου, εμπνέει όσους τον παρακολουθούν να μιλά για τον Χριστό που γνώρισε και ακολούθησε έως τέλους.

Ο Απόστολος Παύλος, γνωρίζει το Χριστό στην πορεία προς τη Δαμασκό. Πηγαίνει για να εκδιώξει τους υπάρχοντας Χριστιανούς αλλά τελικά, ένα όραμα, ένα παράπονο διατυπωμένο από τα χείλη του Ιησού, αλλάζει ολόκληρη την ζωή του! Ο Χριστός τον καλεί να Τον ακολουθήσει και ο Παύλος ακολουθεί... Πλέον το κήρυγμά του είναι ένα! ''Ἐμοὶ γὰρ τὸ ζῆν Χριστὸς καὶ τὸ ἀποθανεῖν κέρδος'' (Φιλιπ. 1-21) ομολογεί! Η ζωή του αλλάζει πλέον. Αφήνει τα πάντα πίσω του για την αγάπη του Χριστού. Τίποτε δεν μπορεί να τον απομακρύνει από Εκείνον. ''Τίς ἡμᾶς χωρίσει ἀπό τῆς ἀγάπης τοῦ Χριστοῦ; θλῖψις ἤ στενοχωρία ἤ  διωγμός ἤ λιμός ἤ γυμνότης ἤ κίνδυνος ἤ μάχαιρα; '' (Ρωμ.8-35) ρωτά. Ο πρώην διώκτης της Εκκλησίας γίνεται ομολογητής , διαπρύσιος κήρυκας με την ίδια του την ζωή.

Ποτέ δεν μετανιώνει για την απόφαση του να ακολουθήσει το Χριστό, παρά τις δραματικές καταστάσεις που έζησε και τις οποίες ο ίδιος με την γλαφυρότητα του λόγου που τον διακρίνει μας περιγράφει: ἐν κόποις περισσοτέρως, ἐν πληγαῖς ὑπερβαλλόντως, ἐν φυλακαῖς περισσοτέρως, ἐν θανάτοις πολλάκις· ὑπὸ ᾿Ιουδαίων πεντάκις τεσσαράκοντα παρὰ μίαν ἔλαβον,  τρὶς ἐρραβδίσθην, ἅπαξ ἐλιθάσθην, τρὶς ἐναυάγησα, νυχθημερὸν ἐν τῷ βυθῷ πεποίηκα· ὁδοιπορίαις πολλάκις, κινδύνοις ποταμῶν, κινδύνοις λῃστῶν, κινδύνοις ἐκ γένους, κινδύνοις ἐξ ἐθνῶν, κινδύνοις ἐν πόλει, κινδύνοις ἐν ἐρημίᾳ, κινδύνοις ἐν θαλάσσῃ, κινδύνοις ἐν ψευδαδέλφοις·   ἐν κόπῳ καὶ μόχθῳ, ἐν ἀγρυπνίαις πολλάκις, ἐν λιμῷ καὶ δίψει, ἐν νηστείαις πολλάκις, ἐν ψύχει καὶ γυμνότητι· χωρὶς τῶν παρεκτὸς ἡ ἐπισύστασίς μου ἡ καθ᾿ ἡμέραν, ἡ μέριμνα πασῶν τῶν ἐκκλησιῶν. (Κορ. Β' 11-23).

Δύο ηρωικές μορφές της Χριστιανικής Έκκλησίας, που αγωνίσθησαν μέχρι θανάτου ομολογώντας Ιησούν Χριστόν Εσταυρωμένον και Αναστάντα και που το παράδειγμα της ζωής τους, γίνεται δικός μας οδοδείκτης στην πορεία μας από την γη για τον ουρανό...

«Εἰς τὰ πέρατα πάντα…»

 

«Εἰς τὰ πέρατα πάντα, διαδραμών, ὁ σοφὸς ὑμῶν φθόγγος, ὡς ἀληθῶς, τοῦ κόσμου πανεύφημοι, τοῦ Κυρίου Ἀπόστολοι, θεογνωσίαν πᾶσι, τρανῶς ἀνεκήρυξε, καὶ τῶν ἐθνῶν τὴν ἄγνοιαν, εἰς γνῶσιν μετήγαγεν· ὅθεν καὶ εἰδώλων, τὴν ἀχλὺν ἐκδιώξας, τὸ φῶς τὸ τῆς γνώσεως, τοῖς ἐν σκότει κατέλαμψε. Διὰ τοῦτο δεόμεθα· Πρεσβεύσατε Χριστῷ τῷ Θεῷ, τῶν πταισμάτων ἄφεσιν δωρήσασθαι, τοῖς ἑορτάζουσι πόθῳ, τὴν ἁγίαν μνήμην ὑμῶν».