Μάξιμος Παπαγιάννης: 'Ενας δεσπότης «γκασταρμπάιτερ»

 

Ποιος είναι ο νέος Μητροπολίτης Ιωαννίνων, μέσα από ένα κείμενο του Μάνου Χαραλαμπάκη στην εφημερίδα Τα Νέα...

 

Έναν ιεράρχη που θα μπορεί να ανταποκριθεί στις ιδιαίτερες απαιτήσεις του μητροπολιτικού θρόνου Ιωαννίνων και θα φανεί αντάξιος της κληρονομιάς που άφησε πίσω του ο μακαριστός μητροπολίτης Θεόκλητος αναζητούσε η Εκκλησία το τελευταίο διάστημα. Ο μέχρι πρότινος πρωτοσύγκελλος της Αρχιεπισκοπής Αθηνών εκτιμάται ότι διαθέτει αυτά τα χαρακτηριστικά.
Άνθρωποι που τον γνωρίζουν καλά λένε ότι πρόκειται για έναν κληρικό εργατικό και συγκροτημένο, με ικανότητες στη διοίκηση και πείρα στη συνεργασία της Εκκλησίας με άλλους φορείς. Στοιχεία απαραίτητα για να αντεπεξέλθει με επιτυχία στο δύσκολο έργο που τον περιμένει στη Μητρόπολη Ιωαννίνων, μία από τις σημαντικότερες της Εκκλησίας.  

Ο 46χρονος ιεράρχης -παιδί ελλήνων μεταναστών που γεννήθηκε στο Λεβερκούζεν της Γερμανίας με καταγωγή από τη Χαλκιδική- δεν αποτέλεσε τυχαία μία από τις βασικές επιλογές του Αρχιεπισκόπου Ιερώνυμου για τη θέση της Μητρόπολης Ιωαννίνων. Σύμφωνα με πληροφορίες, ο Αρχιεπίσκοπος τον είχε πρωτογνωρίσει στη Γερμανία και είχε εκτιμήσει τα προσόντα του και το έργο του εκεί. Έτσι, το 2008 τον κάλεσε να έρθει στην Ελλάδα και να προσφέρει στην Αρχιεπισκοπή.

Αρχικά οι αρμοδιότητες που ανατέθηκαν στον τότε αρχιμανδρίτη Μάξιμο ήταν αυτές του υπευθύνου κοιμητηρίων της Αρχιεπισκοπής και του μέλους του ηγουμενοσυμβουλίου της Ιεράς Μονής Πεντέλης. Η εργατικότητα, η σοβαρότητα που επέδειξε και η αποτελεσματικότητά του σε όσα αναλάμβανε -είχε μπολιαστεί άλλωστε με τη γερμανική νοοτροπία- έκαναν τον Αρχιεπίσκοπο να τον εμπιστευθεί και να του δώσει τη νευραλγική για θέματα διοίκησης θέση του πρωτοσύγκελλου της Αρχιεπισκοπής.

 

ΣΤΗΡΙΞΗ ΑΣΤΕΓΩΝ. Η παραμονή του σε αυτήν τη θέση για περίπου τρία χρόνια δεν άλλαξε καθόλου τον χαρακτήρα του αναφέρουν εκκλησιαστικές πηγές. Παρέμεινε όπως ήταν πριν: προσηνής και συγκρατημένος. Μάλιστα ποτέ δεν σχεδίαζε και δεν ετοίμαζε την ανάρρησή του σε μητροπολιτικό θρόνο. Ήταν πάντα προσηλωμένος στο έργο που είχε αναλάβει. Εργαζόταν επί ώρες στο γραφείο του στην Αρχιεπισκοπή. Ήταν δε από τους ανθρώπους που έτρεχαν το κοινωνικό έργο της Αρχιεπισκοπής για τη στήριξη των αστέγων, απόρων και αδύναμων οικονομικά, όπως τις δράσεις για τους μαθητές που υποσιτίζονται. Οι πόρτες του γραφείου του ήταν ανοιχτές και ήταν πάντοτε έτοιμος να ακούσει τη γνώμη, τις προτάσεις και τα αιτήματα των κληρικών της Αρχιεπισκοπής.

Γνωρίζοντας μάλιστα τις κοινωνικές δομές στη Γερμανία ο Μάξιμος Παπαγιάννης είχε βοηθήσει ώστε αρκετές από αυτές να μελετηθούν προκειμένου να τις ακολουθήσει η Αρχιεπισκοπή. Για τον σκοπό αυτό είχε ταξιδέψει μαζί με τον Αρχιεπίσκοπο στη Γερμανία το καλοκαίρι του 2010 και είχε επισκεφθεί πρότυπα ιδρύματα -που ανήκουν στην Ευαγγελική Εκκλησία- φιλοξενίας υπερηλίκων, ατόμων και παιδιών με αναπηρία, κέντρων φροντίδας καρκινοπαθών, νέων με παραβατική συμπεριφορά.

Επίσης, όσο καιρό ήταν στην Αρχιεπισκοπή, λειτούργησε αποτελεσματικά -μιας και γνώριζε τη γερμανική γλώσσα και κουλτούρα- ως δίαυλος επικοινωνίας των Γερμανών με την Εκκλησία της Ελλάδας.

Θεωρείται δε καταρτισμένος και σε θεολογικά θέματα. Σπούδασε Θεολογία στο Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών και έχει μεταπτυχιακό στην Εκκλησιαστική Ιστορία από το Πανεπιστήμιο Μarc Bloch του Στρασβούργου. Επίσης έκανε μεταπτυχιακές σπουδές στη Σχολή Καθολικής Θεολογίας του Πανεπιστημίου Εberhard Karls στο Tübingen της Γερμανίας και είναι υποψήφιος διδάκτορας στο ίδιο Πανεπιστήμιο.

Το 2009 ο Μάξιμος Παπαγιάννης ανέλαβε ακόμη ένα σημαντικό πόστο της Αρχιεπισκοπής. Εχοντας εμπειρία σε θέματα μεταναστών -μιας και γεννήθηκε και μεγάλωσε στη Γερμανία- ανέλαβε εφημέριος στον ναό του Αγίου Παντελεήμονα Αχαρνών. Δηλαδή σε μία μεγάλη ενορία και σε μία από τις πιο δύσκολες συνοικίες της Αθήνας με εντονότατο το μεταναστευτικό στοιχείο. Ήταν δε η περίοδος κατά την οποία η Χρυσή Αυγή έκανε αισθητή την παρουσία της στην περιοχή εις βάρος των μεταναστών. Η τοποθέτησή του ήταν ακόμη μία απόδειξη της εμπιστοσύνης που έδειχνε ο Αρχιεπίσκοπος στο πρόσωπό του, αλλά εμπεριείχε και τον συμβολισμό και την ουσία.

Ο Μάξιμος Παπαγιάννης γνώριζε όμως καλά τα θέματα της συνύπαρξης και συνεργασίας μεταξύ ντόπιων και μεταναστών. Όχι μόνο διότι ήταν μετανάστης ο ίδιος στη Γερμανία. Είχε ασχοληθεί σε βάθος με τέτοια κοινωνικά θέματα. Το διάστημα που υπηρέτησε ως κληρικός σε ναό της Στουτγάρδης είχε συμμετάσχει σε ειδικά προγράμματα για μετανάστες και συνεργάστηκε με δήμους γερμανικών πόλεων, με βουλευτές, με τον ακαδημαϊκό χώρο για την αντιμετώπιση των προβλημάτων των μεταναστών και για πλήθος άλλων κοινωνικών δράσεων.

 

ΣΤΟΝ ΑΓΙΟ ΠΑΝΤΕΛΕΗΜΟΝΑ. Η περιοχή του Αγίου Παντελεήμονα αποτέλεσε τα προηγούμενα χρόνια ορμητήριο της Χρυσής Αυγής. Στα πέντε χρόνια που ήταν στην περιοχή ο Μάξιμος Παπαγιάννης ως προϊστάμενος του ιερού ναού του Αγίου Παντελεήμονα εκτιμάται ότι κράτησε τις ισορροπίες ανάμεσα στους γηγενείς και τους μετανάστες ώστε να μην υπάρχουν συγκρούσεις και εντάσεις. Όποτε χρειαζόταν να μιλήσει με έλληνες κατοίκους που δεν έβλεπαν με συμπάθεια τους μετανάστες είχε τον τρόπο να τους κατευνάζει για να αποφεύγονται ακραίες καταστάσεις. Προσπαθούσε να τους δείξει ότι οι αλλοδαποί που βρίσκονται στη χώρα μας αντιμετωπίζουν δυσκολίες. Στήριζε και τους Ελληνες και τους μετανάστες.

Τόσο στη Γερμανία όσο και στην Ελλάδα προσπαθούσε να είναι παρών στα προβλήματα της κοινωνίας. «Είναι παραδοσιακός παπάς αλλά και σύγχρονος ταυτόχρονα. Μιλάει τη γλώσσα των νέων» αναφέρει άνθρωπος που τον έχει γνωρίσει. Ηταν ένα πρόσωπο ιδιαίτερα αγαπητό στην κοινότητα των ελλήνων ομογενών στη Γερμανία. Αρκετοί είναι αυτοί που πιστεύουν ότι κάτι παρόμοιο θα συμβεί σύντομα και στα Γιάννινα από τη στιγμή που θα εγκατασταθεί εκεί και θα αρχίσει να διοικεί.  

Αμέσως μετά την εκλογή του την Τετάρτη πολλοί Ελληνες από τη Στουτγάρδη και άλλες γερμανικές πόλεις έσπευσαν να τον συγχαρούν στέλνοντάς του μηνύματα στον προσωπικό λογαριασμό που διατηρεί στο facebook. Ένα μέσο κοινωνικής δικτύωσης ιδιαίτερα δημοφιλές στους νέους. «Αξιος, χαιρετίσματα από Μπιτινγκχάιμ - Μπίσινγκεν. Μακάρι να είχαμε πολλούς ιεράρχες σαν κι εσένα. Ευχές από καρδιάς» του έγραψε ένας Ελληνας στο facebook. Ένας άλλος από τη Στουτγάρδη τού ευχόταν καλή δύναμη. Ο «τοίχος» του είχε γεμίσει ευχές και το 2011 όταν είχε γίνει πρωτοσύγκελλος. Δεκάδες φίλοι του και πολλοί νέοι από τη Γερμανία τού έλεγαν και «εις ανώτερα». Ευχή που πραγματοποιήθηκε.

 

ΑΞΙΟΣ!

 

ΣΑΒΒΑΤΟ 28 ΙΟΥΝΙΟΥ 2014

 

Ι. Ν. ΑΓΙΟΥ ΠΑΝΤΕΛΕΗΜΟΝΟΣ ΑΧΑΡΝΩΝ

 

ΧΕΙΡΟΤΟΝΙΑ ΤΟΥ ΕΨΗΦΙΣΜΕΝΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΙΩΑΝΝΙΝΩΝ κ. ΜΑΞΙΜΟΥ
 

 

 

ΜΑΞΙΜΟΥ ΤΟΥ ΣΕΒΑΣΜΙΩΤΑΤΟΥ ΚΑΙ ΘΕΟΠΡΟΒΛΗΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΤΗΣ ΑΓΙΩΤΑΤΗΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΕΩΣ ΙΩΑΝΝΙΝΩΝ,

ΥΠΕΡΤΙΜΟΥ ΚΑΙ ΕΞΑΡΧΟΥ ΠΑΣΗΣ ΗΠΕΙΡΟΥ ΚΑΙ ΚΕΡΚΥΡΑΣ

ΠΟΛΛΑ ΤΑ ΕΤΗ.

 

Ιωαννίνων Μάξιμος: «Δίνω την υπόσχεση...»

«Δίνω την υπόσχεση ότι θα δώσω ολόκληρο τον εαυτόν μου για την αγάπη της Εκκλησίας, για την αγάπη του ποιμνίου και την αγάπη των ανθρώπων, ιδιαίτερα των αδυνάτων...» (Από το Μικρό Μήνυμα του Εψηφισμένου Μητροπολίτου Ιωαννίνων κ. Μαξίμου).

Νέος Μητροπολίτης Ιωαννίνων ο Μάξιμος Παπαγιάννης

Ο αρχιμανδρίτης Μάξιμος Παπαγιάννης, μέχρι σήμερα Πρωτοσύγκελλος της Αρχιεπισκοπής Αθηνών, είναι ο νέος Μητροπολίτης Ιωαννίνων, ύστερα από την εκλογή του στη σημερινή συνεδρίαση της Ιεράς Συνόδου της Εκκλησίας της Ελλάδος.

Ο κ. Μάξιμος εξελέγη πανηγυρικά με 46 ψήφους.

 

Στο νέο μας Μητροπολίτη, ευχόμαστε μια μακρόχρονη και καλλίκαρπη αρχιερατεία.

Εν αναμονή της αυριανής εκλογής

Με κωδωνοκρουσίες θα αναγγελθεί στην πόλη των Ιωαννίνων η εκλογή του νέου Μητροπολίτη. 

Οι καμπάνες των ναών της πόλης μας θα ηχήσουν χαρμόσυνα αύριο το μεσημέρι, όταν ολοκληρωθεί η ψηφοφορία των αρχιερέων που θα μετέχουν στη συνεδρίαση της Ιεράς Συνόδου και ανακοινωθεί το όνομα του νέου Μητροπολίτη Ιωαννίνων.

 

Εκλέγεται ο νέος Μητροπολίτης Ιωαννίνων

 

Το νέο Μητροπολίτη Ιωαννίνων θα εκλέξει η Ιερά Σύνοδος της Εκκλησίας της Ελλάδος, σε έκτακτη συνεδρίασή της, την ερχόμενη Τετάρτη 25 του μήνα.
Ο νέος Μητροπολίτης μας, που αμέσως μετά την εκλογή του θα απευθύνει το Μεγάλο Μήνυμα στη Μονή Πετράκη, θα διαδεχτεί τον εκδημήσαντα στις 13 Απριλίου 2014 κυρό Θεόκλητο, που είχε εκλεγεί το 1975.

π. Λάμπρος Τσιάρας*: «Τὸ Πανεπιστήμιο Ἰωαννίνων... μνημονεύει εὐγνωμόνως τῆς προσφορᾶς τῆς Τοπικῆς Ἐκκλησίας πρὸς αὐτό»

 

Λόγος  αὐτοσχέδιος
ἐκφωνηθεὶς στὴν Αἴθουσα Τελετῶν τοῦ Πανεπιστημίου Ἰωαννίνων τὴν 30^ην Μαΐου 2014, κατὰ τὴν πανηγυρικὴ ἐκδήλωση τοῦ Ἱδρύματος γιὰ τὰ πενήντα χρόνια λειτουργίας του, τὴν ὥρα τῆς ἐπίδοσης ὑπὸ τοῦ Πρυτάνεως κ. Τριανταφύλλου Ἀλμπάνη τιμητικῆς πλακέτας στὴν Ἱερὰ Μητρόπολη Ἰωαννίνων, γιὰ τὴν προσφορά της σὲ αὐτό.

 

Ἐντιμολογιώτατε κ. Πρύτανη.

Ἀποδεχόμαστε εὐχαρίστως τὴν ἐκ μέρους σας ἀπονεμόμενη τιμή, ὡς ἐπὶ τὸν θεσμὸν τῆς Ἐκκλησίας διαβαίνουσαν. Μεγάλη μας ὄντως ἡ χαρά, ποὺ τὸ ἀνώτατο πνευματικὸ ἵδρυμα τῆς πόλης μας, τὸ Πανεπιστήμιο Ἰωαννίνων, μὲ τὴν διεθνῆ ἀκτινοβολία του, μνημονεύει εὐγνωμόνως τῆς προσφορᾶς τῆς Τοπικῆς Ἐκκλησίας πρὸς αὐτό.

Ὅταν, πρὶν πέντε χρόνια, ξέσπασε στὴ χώρα μας ἡ «κρίση», μᾶς ρωτούσανε πολλοί∙ τὶ προτίθεται νὰ κάνει ἡ Ἐκκλησία; τὶ ἔχει νὰ διανείμει στὸ λαό; Κι ἐμεῖς ἀπαντούσαμε, ὅτι ἡ Ἐκκλησία θὰ κάνει καὶ τώρα ὅ,τι ἔκανε καὶ κάνει πάντοτε∙ θὰ στηρίξει, δηλαδή, μὲ κάθε τρόπο τὸν λαό. Καὶ τὸν στηρίζει. Ὡστόσο ξέρει ἡ ἴδια, ὅτι ὁ ἄνθρωπος δὲν ζεῖ «ἐπ’ ἄρτῳ μόνῳ». Γι’ αὐτὸ καὶ ἐντάσσει στὴ μητρική της μέριμνα κι ἄλλες ἀκόμα πράξεις καὶ προσφορές, ὅπως αὐτὴ πρὸς τὸ Πανεπιστήμιο, πρὶν ἀπὸ 50 χρόνια∙ διότι θέλει, ἡ Ἐκκλησία, νὰ καλλιεργεῖται ἡ Παιδεία, ν’ ἀνοίγονται Σχολεῖα, νὰ διακονοῦνται οἱ Τέχνες, νὰ εὐδοκιμεῖ ἡ Ἐπιστήμη, νὰ προάγεται ὁ Πολιτισμός. Καὶ θέλει, γιατὶ δι’ ὅλων αὐτῶν τιμᾶται ὁ ἄνθρωπος καὶ δοξάζεται ὁ Θεός!

Δὲν φοβεῖται ἡ Ἐκκλησία καὶ ἡ θεολογία της τὴν ἀλήθεια καὶ τὴν ἔρευνα. Πρωτίστως, γιατὶ ἡ Ἐπιστήμη εἶναι δῶρο τοῦ Θεοῦ∙ «αὐτὸς ἔδωκεν ἀνθρώποις ἐπιστήμην, ἐνδοξάζεσθαι ἐν τοῖς θαυμασίοις αὐτοῦ» (Σοφ. Σειρ. 38, 6). Ποτὲ ἡ καθ’ ἡμᾶς Ἀνατολὴ δὲν ἔστειλε ἐπιστήμονες στὴν πυρά. Τοὐναντίον∙ περιμένει πάντοτε καὶ μὲ ἐνδιαφέρον τὰ πορίσματα τῶν ἐπιστημῶν, κυρίως τῶν λεγομένων ἀνθρωπιστικῶν, γιὰ νὰ τὰ ἀξιοποιήσει στὴν ποιμαντική της πράξη, στὸ ἔργο τῆς ἀνόρθωσης τῆς κατεῤῥαγμένης ἀνθρώπινης προσωπικότητας. Ἄλλωστε ἡ ἐντολὴ τοῦ Θεοῦ πρὸς ἐμᾶς εἶναι νὰ ποιμαίνουμε τὸν λαό του «μετ’ ἐπιστήμης» (Ἱερ. 3, 15).

Τὸ ἔργο τῆς Ἐπιστήμης εἶναι νὰ ἐρευνᾶ καὶ νὰ ἀνακαλύπτει τοὺς λόγους καὶ τὴν ἀλήθεια τῶν ὄντων καὶ τῶν φαινομένων. Αὐτὸ εἶναι ἔργο εὐλογημένο, καθὼς φέρνει σὲ φῶς τὰ μυστικὰ ποὺ ὁ Θεὸς ἔκρυψε μέσα στὴ δημιουργία του, ἀλλὰ καὶ ἀξιοποιήσιμο ἀπὸ τὴν Ἐκκλησία εἶναι, μὲ τὴν ἔννοια ποὺ ἀναφέραμε βεβαίως∙ ὄχι πρὸς συμπλήρωση, τροποποίηση ἢ ἀλλοίωση τῆς ἀποκεκαλυμμένης ἀληθείας. Γιὰ τὴν θεολογία οἱ λόγοι τῶν κτιστῶν ὄντων συγκεφαλαιοῦνται στὸν ἕνα καὶ μοναδικὸ ἄκτιστο Λόγο (μὲ κεφαλαῖο), ὁ ὁποῖος «ἐν ἀρχῇ ἦν» καὶ εἶναι αὐτὸς «δι’ οὗ τὰ πάντα ἐγένετο». Αὐτὸν τὸν Λόγο δὲν τὸν ἐρευνοῦμε, διότι ὁ ἴδιος μὲ τὴ θέλησή του «σάρξ ἐγένετο καὶ ἐσκήνωσεν ἐν ἡμῖν». Εἶναι ὁ ἴδιος ἡ Ἀλήθεια (μὲ κεφαλαῖο), ποὺ μᾶς «ἐφανερώθη» καί, ἔκτοτε, μένει μεθ’ ἡμῶν εἰς τὸν αἰῶνα. Γιὰ μᾶς δηλ. ἡ ἀλήθεια δὲν εἶναι ἔννοια ἢ ἰδέα∙ δὲν εἶναι ἀνακάλυψη καὶ κατόρθωμα τῆς ἀνθρώπινης γνωστικῆς λειτουργίας. Εἶναι Πρόσωπο∙ τὸ πρόσωπο τοῦ Θεοῦ Λόγου, ποὺ ἀποκαλύπτεται σ’ ἐκείνους ποὺ τὸν πιστεύουν καὶ τὸν ζητοῦν. Εἶναι κατόρθωμα τῆς πίστης ἡ ἀλήθεια. Τὸν Θεὸ τὸν εὑρίσκει ἐκεῖνος ποὺ τὸν ἀναζητεῖ, ἐκεῖνος ποὺ κρούει τὴν θύρα του∙ «πᾶς γὰρ ὁ αἰτῶν λαμβάνει καὶ ὁ ζητῶν εὑρίσκει καὶ τῷ κρούοντι ἀνοιγήσεται». Δὲν εἶναι τυφλὴ ἡ πίστη. Τὸ «πίστευε καὶ μὴ ἐρεύνα» εἶναι σύνθημα σκοταδιστικό, ἀνελεύθερο, ξένο πρὸς τὴν διδαχὴ τῆς Ἐκκλησίας. Ἡ πίστη ὁρᾶ, θεᾶται. Δὲν κλείνει τοὺς δρόμους τοῦ μυαλοῦ∙ ἀντίθετα, δίνει φτερὰ στὸν νοῦ, ὥστε νὰ ὑπερβαίνει τὰ ὅριά του∙ νὰ πετᾶ ἀπὸ τὰ ὁρώμενα εἰς τὰ μὴ ὁρώμενα∙ νὰ ἐλέγχει - ὅπως τὸ λέει ὁ Ἀπόστολος - πράγματα μὴ βλεπόμενα.

Ἐδῶ, βέβαια, ἀνοίγεται ἕνα μεγάλο ζήτημα, αὐτὸ τῆς γνωσιολογίας, στὸ ὁποῖο δὲν μποροῦμε - οὔτε καὶ πρέπει - νὰ μποῦμε τώρα. Ὑπογραμμίζουμε μόνο, ὅτι στὴ γνώση τοῦ κτιστοῦ φτάνουμε διὰ τῆς καταφατικῆς ὁδοῦ: μὲ τὴν παρατήρηση, τὸν συλλογισμό, τὴν ἀπόδειξη, τὸ πείραμα. Στὴ θεολογικὴ γνωσιολογία, στὴ γνώση τοῦ ἀκτίστου, ἀκολουθοῦμε τὴν ἀποφατικὴ ὁδό. Ὑπάρχει κι ἐδῶ - ἐδῶ κατ’ ἐξοχὴν ὑπάρχει - πραγματικὴ γνώση καὶ ὅραση καὶ γεύση∙ ἀκόμα περισσότερο, ὑπάρχει σχέση προσώπων, θείου καὶ ἀνθρώπινου, ὑπάρχει κοινωνία καὶ πεῖρα θεώσεως. Τὸ βεβαιώνει αὐτὸ ἡ νηπτική μας παράδοση, ἀπὸ Συμεὼν τὸν νέο θεολόγο, τὸν Καβάσιλα καὶ τὸν Παλαμᾶ, ὡς τοὺς Κολλυβάδες, τὸν Παπαδιαμάντη καὶ τὸν Κόντογλου… Θέλουμε μὲ αὐτὰ νὰ ποῦμε, ὅτι ἡ πίστη τῆς Ἐκκλησίας καὶ ἡ ἔρευνα τῆς Ἐπιστήμης εἶναι δύο διακεκριμένα ἀπ’ ἀλλήλων γνωστικὰ πεδία, τὰ ὁποῖα οὔτε συγκρούονται οὔτε συγχέονται∙ ἁπλῶς ἐφάπτονται.

Αὐτά, ὄχι ὡς διδασκαλία, ἀλλ’ ὡς κατάθεση ὁμολογίας πίστεως καὶ μαρτυρίας ζωῆς.

Σᾶς εὐχαριστοῦμε γιὰ τὴν πρὸς τὴν Ἐκκλησία μας τιμή.

*Ο Πρωτοπρεσβύτερος π. Λάμπρος Χ. Τσιάρας, πρωτοσυγκελλεύων της Ι. Μ. Ιωαννίνων, εκπροσώπησε στην εκδήλωση για τα 50 χρόνια από τη ίδρυση του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων το Μακαριώτατο Τοποτηρητή της Μητροπόλεώς μας, Αρχιεπίσκοπο Αθηνών και πάσης Ελλάδος κ. Ιερώνυμο.

 

 

Πολλά τα έτη!

 

Τα ονομαστήριά του άγει σήμερα, μνήμη του οσίου Ιερωνύμου, ο Μακαριώτατος Τοποτηρητής της Ιεράς μας Μητροπόλεως, Αρχιεπίσκοπος Αθηνών και πάσης Ελλάδος κ. Ιερώνυμος.

Του ευχόμαστε έτη πολλά και αγλαόκαρπα.

 

Οι Άγιοι...

Του Αγίου Ιουστίνου Πόποβιτς

 

...Οι άγιοι είναι οι περισσότερο τέλειοι Χριστιανοί, διότι έχουν αγιασθεί στον μέγιστο, κατά το δυνατόν, βαθμό με την άσκηση της πίστεως στον Αναστάντα και αιωνίως Ζώντα Κύριον Ιησούν. Πράγματι, αυτοί είναι οι μοναδικοί και όντως αθάνατοι μέσα στο ανθρώπινο γένος, διότι με όλο το είναι τους ζουν εν τω Αναστάντι και για τον Αναστάντα Χριστό, και κανένας θάνατος δεν έχει εξουσία επάνω τους. Η ζωή τους ολόκληρη είναι από τον Χριστό και γι’ αυτό όλη είναι χριστοζωή. Η σκέψις τους είναι χριστοσκέψις. Η αίσθησίς τους χριστο-αίσθησις. Ό,τι είναι δικό τους είναι πρώτα του Χριστού και κατόπιν δικό τους. Αν είναι η ψυχή, αυτή είναι πρώτα του Χριστού, και κατόπιν δική τους. Αν είναι η ζωή, είναι πρώτα του Χριστού και μετά δική τους. Σ’ αυτούς δεν είναι αυτοί, αλλά τα πάντα και εν πάσι Χριστός Κύριος.
Γι’ αυτό οι βίοι των Αγίων δεν είναι άλλο παρά η ζωή του Σωτήρος Χριστού επαναλαμβανόμενη σε κάθε άγιο, λίγο ή πολύ, κατά τούτον ή εκείνον τον τρόπον. Ή, ακριβέστερα, είναι η ζωή του Χριστού παρατεινόμενη δια των αγίων. Η ζωή του σαρκωθέντος Θεού Λόγου, του Θεανθρώπου Ιησού, ο οποίος γι’ αυτό και έγινε άνθρωπος, για να μας σώσει και να μας μεταδώσει ως άνθρωπος τη θεία ζωή του. Για να αγιάσει και απαθανατίσει και αιωνιοποιήσει με τη ζωή του ως Θεός, την ιδική μας, ανθρώπινη, ζωή, επάνω στη γη...

Οι Βίοι των Αγίων εμφανίζουν ακριβώς αυτά τα πρόσωπα, που εγέμισαν από Χριστό τον Θεό, πρόσωπα χριστοφόρα, άγια, στα οποία διαφυλάσσεται και με τα οποία μεταδίδεται η Αγία Παράδοση αυτής της ζωής, που ευρίσκεται μέσα στη Χάρη. Διαφυλάσσεται και μεταδίδεται με την αγία Ευαγγελική πολιτεία τους. Διότι οι Βίοι των Αγίων δεν είναι άλλο παρά οι Ευαγγελικές Θείες αλήθειες, οι οποίες έχουν μεταφερθεί στην ανθρώπινη ζωή μας δια μέσου της χάριτος και των ασκήσεων. Δεν υπάρχει Ευαγγελική αλήθεια, η οποία να μην ημπορεί να μεταβληθεί σε ζωή. Όλες αυτές οι αλήθειες εδόθησαν από τον Χριστό για έναν σκοπό. Για να γίνουν δική μας ζωή, πραγματικότης δική μας, κτήμα δικό μας, χαρά δική μας. Και οι άγιοι, όλοι τους ανεξαιρέτως, ζουν αυτές τις θείες αλήθειες ως το κέντρο της ζωής τους και ως την ουσία του είναι τους. Ακριβώς γι’ αυτό οι Βίοι των Αγίων αποτελούν απόδειξη και μαρτυρία ότι η καταγωγή μας είναι από τον ουρανό. Ότι εμείς δεν είμεθα από τον κόσμον αυτόν, αλλά από τον άλλον. Ότι ο άνθρωπος είναι αληθινός άνθρωπος μόνον εν τω Θεώ, ότι ζούμε επάνω στη γη λαμβάνοντας ζωή από τον ουρανό...

Στις 25 Ιουνίου εκλέγεται ο νέος Μητροπολίτης Ιωαννίνων

 

Στις 25 Ιουνίου, ημέρα Τετάρτη, θα συνέλθει η Ιερά Σύνοδος της Ιεραρχίας της Εκκλησίας της Ελλάδος προκειμένου να προχωρήσει στην εκλογή του νέου Μητροπολίτου Ιωαννίνων, στη θέση του μακαριστού κυρού Θεοκλήτου, που εξεδήμησε στις 13 Απριλίου.

 

Σύμφωνα με το δελτίο τύπο από τη σημερινή πρώτη μέρα εργασιών της Δ.Ι.Σ. για τον τρέχοντα μήνα, "...η Διαρκής Ιερά Σύνοδος ώρισε την 25η Ιουνίου ως ημέρα συγκλήσεως της Ιεράς Συνόδου της Ιεραρχίας της Εκκλησίας της Ελλάδος, για την πλήρωση των κενών Μητροπολιτικών Εδρών".

 

Πολλά τα έτη...

Ο Παναγιώτατος Οικουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαίος άγει αύριο (11 Ιουνίου) τα ονομαστήριά του, επί την ιερά μνήμη των Αγίων Αποστόλων Βαρθολομαίου και Βαρνάβα.

 

Αγρυπνία «εις Κοπάνους»

Γνωρίζουμε στα μέλη της αγίας μας Εκκλησίας ότι την ερχόμενη Τρίτη 10 Ιουνίου θα τελεσθεί Αγρυπνία στην Ενορία μας προς τιμήν της Θεομητορικής εικόνος «Άξιον Εστί» και των Αγίων Αποστόλων Βαρθολομαίου και Βαρνάβα.

Η Αγρυπνία θ’ αρχίσει στις 9.00 το βράδυ.

 

 

Για την εικόνα του Άξιον Εστί, πατήστε και διαβάστε εδώ:

http://eiskopanous.blogspot.gr/2010/06/blog-post_02.html

Η Αγία Τριάδα του Ανδρέα Ρουμπλιόφ

Από τους μεγαλύτερους αγιογράφους στο κόσμο είναι και ο Ρώσος μοναχός Ανδρέας Ρουμπλιόφ. Στα 1515 διακόσμησε τον καθεδρικό ναό της Αναλήψεως του Χριστού στη Μόσχα. Εκατό πενήντα χρόνια αργότερα η σύνοδος των Επτά Κεφαλαίων αναγνωρίζει ειδικά την εικόνα της Αγίας Τριάδος ως υπόδειγμα της αγιογραφίας και όλων των αναπαραστάσεων της Αγίας Τριάδος. Δεν υπάρχει τίποτε παρόμοιο ως προς τη δύναμη της θεολογικής συνθέσεως, το πλούτο του συμβολισμού και την άφθαστη καλλιτεχνική ωραιότητα.
Μπορούμε να ξεχωρίσουμε τρία υπερκείμενα επίπεδα.

 

Διαβάστε τη συνέχεια, μ' ένα κλικ εδώ:

http://www.monipetraki.gr/agiatrias.html

ΠΕΝΤΗΚΟΣΤΗ: «Mυστήριον μέγα τε και σεβάσμιον...»

Του Χάρη Ανδρεόπουλου, από το amen.gr

 

“Πεντηκοστήν εορτάζομεν και Πνεύματος επιδημίαν και προθεσμίαν επαγγελίας και ελπίδος συμπλήρωσιν. Και το μυστήριον όσον, ως μέγα τε και σεβάσμιον...». Δηλαδή, μας λέει ο Γρηγόριος ο Θεολόγος(1), γιορτάζουμε την Πεντηκοστή και την έλευση του Πνεύματος και το χρόνο εκπλήρωσεως της υποσχέσεως και την εκπλήρωση εκείνου στο οποίο είχαμε ελπίσει. Και πόσο μεγάλο είναι αυτό το μυστήριο! Πόσο μεγάλο και πόσο αξιοσέβαστο! Συμπληρώθηκαν πενήντα μέρες από την Ανάσταση του Κυρίου μας Ιησού Χριστού και δέκα από την άνοδό Του στους ουρανούς και ο αγ. Γρηγόριος ο Θεολόγος μας προτρέπει: «Περί της εορτής βραχέα φιλοσοφήσωμεν, ίνα πνευματικώς εορτάσωμεν... Και ουδέν ούτως ευφραίνει καλόν των φιλοκάλων ουδένα, ως το πανηγυρίζειν πνευματικώς τον φιλέορτον»(2). Δηλαδή: Aς εξετάσουμε για λίγο φιλοσοφικά τα σχετικά με την εορτή, για να γιορτάσουμε πνευματικά... Και κανένα καλό δεν ευχαριστεί εκείνους οι οποίοι αγαπούν το καλό, όσο το να γιορτάζει πνευματικά ο πανηγυριστής. Ας ακολουθήσουμε τη συμβουλή του αγίου Γρηγορίου, κι’ ας προσπαθήσουμε να δώσουμε το νόημα αυτής της μεγάλης γιορτής, το νόημα το πνευματικό...

 

Διαβάστε τη συνέχεια, κάνοντας κλικ στον παρακάτω σύνδεσμο:

http://www.amen.gr/article2438