«Ἀναργύρων τὰ θαύματα...»

 

«Τὶς μὴ θαυμάσει; τὶς μὴ δοξάσει; τὶς μὴ ὑμνήσει πιστῶς, τῶν σοφῶν καὶ ἐνδόξων Ἀναργύρων τὰ θαύματα; ὅτι καὶ μετὰ τὴν ἁγίαν αὐτῶν μετάστασιν, πᾶσι χορηγοῦσι τοῖς προστρέχουσι πλουσίως τὰ ἰάματα, καὶ τὰ τίμια καὶ ἅγια λείψανα αὐτῶν, βρύουσι τὴν χάριν τῶν ἰάσεων. Ὦ Δυὰς ἁγία! ὦ τίμιαι κάραι! ὦ σοφία καὶ δόξα, τῆς ἐκ Θεοῦ δοθείσης ἡμῖν χάριτος! Διὸ ὕμνοις ᾄσωμεν τῷ εὐεργέτη Θεῷ, τῷ ἀναδείξαντι τούτους, εἰς ἰατρείαν τῶν ψυχῶν καὶ τῶν σωμάτων ἡμῶν».

«Τῶν Ἁγίων καί Θαυματουργῶν Ἀναργύρων Κοσμᾶ καί Δαμιανοῦ»

«Ὅλην ἀποθέμενοι, ἐν οὐρανοῖς τὴν ἐλπίδα, θησαυρὸν ἀσύλητον, ἑαυτοῖς οἱ Ἅγιοι ἐθησαύρισαν· δωρεὰν ἔλαβον, δωρεὰν διδοῦσι, τοῖς νοσοῦσι τὰ ἰάματα, χρυσόν ἢ ἄργυρον, εὐαγγελικῶς οὐκ ἐκτήσαντο, ἀνθρώποις τε καὶ κτήνεσι, τὰς εὐεργεσίας μετέδωκαν· ἵνα διὰ πάντων, ὑπήκοοι γενόμενοι Χριστῷ, ἐν παρρησίᾳ πρεσβεύωσιν, ὑπὲρ τῶν ψυχῶν ἡμῶν».

Αρχιερατική Λειτουργία

Αρχιερατική Θεία Λειτουργία, ιερουργούντος του Σεβασμιωτάτου Ποιμενάρχου μας κ.κ. Μαξίμου, θα τελεσθεί το Σάββατο 03 Νοεμβρίου στο Ναό μας.

Πανηγυρίζει το Παρεκκλήσιο του Νοσοκομείου

Πανηγυρίζει και φέτος την 1η Νοεμβρίου, εορτή των Αγίων και Θαυματουργών Αναργύρων Κοσμά και Δαμιανού, το φερώνυμο Παρεκκλήσιο, που βρίσκεται στον αύλειο χώρο του Γενικού Νοσοκομείου Ιωαννίνων «Γ. Χατζηκώστα», σύμφωνα με το ακόλουθο πρόγραμμα:

Τετάρτη, 31 Οκτωβρίου, 5 μ.μ.: Μέγας  Πανηγυρικός εσπερινός, μετά αρτοκλασίας.

Πέμπτη, 1 Νοεμβρίου, 7:30 π.μ.: Όρθρος και Πανηγυρική Θεία Λειτουργία. Ακολουθία Αγιασμού.

Πέμπτη, 1 Νοεμβρίου, 5 μ.μ.: Μεθεόρτιος Εσπερινός και Ιερά Παράκληση των Αγίων Αναργύρων Κοσμά και Δαμιανού.

Εκ του Ιερού Παρεκκλησίου

Εσπερινή ομιλία Σεβασμιωτάτου

Εσπερινή ομιλία, με θέμα «Γάμος, Οικογένεια, Μυστηριακή ζωή», θα πραγματοποιήσει ο Σεβασμιώτατος Ποιμενάρχης μας κ.κ. Μάξιμος την ερχόμενη Κυριακή 04 Νοεμβρίου στον Ιερό Ναό Αγίας Μαρίνης, στις 5 το απόγευμα, μετά την Ακολουθία του Εσπερινού, εγκαινιάζοντας τον κύκλο των φετινών εσπερινών ομιλιών της Ιεράς Μητροπόλεως Ιωαννίνων.

«Αγίας Αναστασίας της Ρωμαίας...»

Πριν μερικά χρόνια βρισκόμουν στον Άγιον Όρος και συγκεκριμένα στην μονή Οσίου Γρηγορίου. Την νύχτα ένιωσα μια θλίψη. Σύνηθες για τον ψυχισμό μου, που ωστόσο όμως ήταν πολύ έντονη σε σημείο να στραγγίζει μια μια τις ανάσες ψυχραιμίας μου. Φοβήθηκα πετάχτηκα όρθιος από το κρεβάτι και βγήκα στην αυλή της μονής. Καθώς περιφερόμουν, είδα φίλο ενάρετο ιερομόναχο ο οποίος περνούσε από την αυλή με προορισμό το κελί του. Ήταν ώρα ξεκούρασης.
«Τι κάνεις εδώ», μου λέει τέτοια ώρα;
«Εεε τι να κάνω, φόβος γέροντα» του λέω, «και ταραχή». «Μάλιστα» είπε προβληματισμένος. «Έλα μαζί μου», μονολόγισε και αμέσως έστριψε το κορμί του.
«Που;» του απάντησα γεμάτος απορία. «Έλα, έλα να πάμε κάπου όμορφα».
Με πήρε και αφού περπατήσαμε στους χαμηλά φωτισμένους διαδρόμους της μονής, φτάσαμε σε ένα μικρό εκκλησάκι. Μπήκαμε στο ναό. Κάθισε εδώ μου λέει και περίμενε. Εισήλθε στο ιερό. Σε λιγάκι βγήκε κρατώντας στα χέρια του, μια κάρα. Γονάτισα και εναπόθεσε αυτή επί της κεφαλής μου.
Τον άκουσα που κάτι ψιθύριζε, όπως η μάνα νανουρίσματα στα παιδικά αυτιά μας όταν θέλει να μας ηρεμήσει. Προσευχόταν για μένα. Ίσως να μην υπάρχει πιο αγαπητική πράξη.
Μαλάκωσα. Ειρήνευσα.
«Προσκύνησε» μου λέει. Σηκώνομαι, σκύβω και ασπάζομαι την κάρα. Τι… άρωμα ήταν αυτό Θεέ μου. Τι ευωδία!! Τρύπησε τα ρουθούνια μου. Εισήλθε εντός μου. Φώτισε τον κήπο της καρδιάς μου και δρόσισε την ξεραΐλα της θλίψης. Όλα έγιναν αλλιώς. Χαμογέλασα. Σημείο της παρουσίας του Θεού. Ήταν η κάρα της Αγ. Αναστασίας της Ρωμαίας που γιορτάζει στις 29 Οκτωβρίου και την θυμήθηκα. Καθώς θυμήθηκα και κάτι άλλο, ότι υπάρχουν πολλά όμορφα αρώματα μα σαν εκείνο της αγιότητας δεν υπάρχει…

π. Χαράλαμπος Λίβυος Παπαδόπουλος

«Ο κόσμος είχε αλλάξει...»

 

«Δευτέρα 28. Κοιμήθηκα δύο το πρωί, διαβάζοντας Μακρυγιάννη. Στις τρεις και μισή μια φωνή μέσα από το τηλέφωνο με ξύπνησε: έχουμε πόλεμο. Τίποτε άλλο, ο κόσμος είχε αλλάξει. Η αυγή, που λίγο αργότερα είδα να χαράζει πίσω από τον Υμηττό, ήταν άλλη αυγή: άγνωστη. Περιμένει ακόμη εκεί που την άφησα. Δεν ξέρω πόσο θα περιμένει, αλλά ξέρω πως θα φέρει το μεγάλο μεσημέρι. Ντύθηκα κι έφυγα αμέσως.

Στο Υπουργείο Τύπου δυο - τρεις υπάλληλοι. Ο Γκράτσι είχε δει τον Μεταξά στις τρεις. Του έδωσε μια νότα και του είπε πως στις 6 τα ιταλικά στρατεύματα θα προχωρήσουν. Ο πρόεδρος του αποκρίθηκε πως αυτό ισοδυναμεί με κήρυξη πολέμου, και όταν έφυγε κάλεσε τον πρέσβη της Αγγλίας. Αμέσως μετά τον Νικολούδη στο Υπουργείο Εξωτερικών. Ο πρόεδρος ήταν μέσα με τον πρέσβη της Τουρκίας.

Στο γραφείο του Μαυρουδή, ο Μελάς έγραφε σπασμωδικά ένα τηλεγράφημα. Ο Μαυρουδής μέσα στο παλτό του σαν ένα μικρό σακούλι. Διάβασα τη νότα του Γκράτσι. Ο Γάφος κι ο Παπαδάκης τηλεφωνούσαν. Καθώς ετοίμαζα το τηλεγράφημα του Αθηναϊκού πρακτορείου, μπήκε ο Τούρκος πρέσβης για να ιδεί τη νότα και σε λίγο ο πρόεδρος με όψη πολύ ζωντανή.

Έπειτα άρχισαν να φτάνουν οι υπουργοί, χλωμοί περισσότερο ή λιγότερο, καθένας κατά την κράση του. Το υπουργικό συμβούλιο κράτησε λίγο. Ο Μεταξάς πήγε αμέσως στο γραφείο του κι έγραψε το διάγγελμα στο λαό . Το πήραμε και γυρίσαμε στο υπουργείο τύπου. Μέσα από τα τζάμια του αυτοκινήτου, η αυγή μ' ένα παράξενο μυστήριο χυμένο στο πρόσωπό της.

Έγραψα μαζί με το Νικολούδη το διάγγελμα του βασιλιά. Καμιά δακτυλογράφος ακόμη. Πήγα σπίτι μια στιγμή και το χτύπησα στη γραφομηχανή μου. Η Μαρώ μου είχε ετοιμάσει καφέ. Γύρισα στο Υπουργείο καθώς σφύριζαν οι σειρήνες. Στη γωνία Κυδαθηναίων μια φτωχή γυναίκα με μια υστερική σύσπαση στο πρόσωπο. Τώρα όλοι μαζεμένοι στα υπόγεια της Μεγάλης Βρετανίας.

Ο βασιλιάς με ύφος νέου αξιωματικού. Υπόγραψε το διάγγελμά του και φύγαμε. Τηλεφώνησα στο τηλεγραφείο να σταματήσουν τα τηλεγραφήματα και των Γερμανών ανταποκριτών. Οι υπάλληλοι εκεί είναι ακόμη ουδέτεροι. Δεν μπορούν να πιστέψουν τη φωνή μου: –είστε βέβαιος; και των Γερμανών;

–Και των Γερμανών, είπα. –Τι δικαιολογία να δώσουμε; Δεν έχω καιρό για συζητήσεις: –Πέστε τους πως τώρα είναι χαλασμένα τα σύρματα με το Βερολίνο, κι αν φωνάζουν πολύ στείλτε τους σ’ εμένα. Πήρα και έδωσα το πρώτο πολεμικό ανακοινωθέν μας και κατέβηκα στους δρόμους για να ιδώ τα πρόσωπα. Το πλήθος έσπαζε τα τζάμια των γραφείων της Αλα Λιτόρια».

Γιώργος Σεφέρης, «Μέρες Γ΄».

Νικηφόρος Βρεττάκος: «Γυναίκες της Πϊνδου (Μάνα και γιος)»

 

Στης ιστορίας το διάσελο όρθιος ο γιος πολέμαγε
κι η μάνα κράταε τα βουνά, όρθιος να στέκει ο γιος της,
μπρούντζος, χιόνι και σύννεφο. Κι αχολόγαγε η Πίνδος
σαν να ’χε ο Διόνυσος γιορτή. Τα φαράγγια κατέβαζαν
τραγούδια κι αναπήδαγαν τα έλατα και χορεύαν
οι πέτρες. Κι όλα φώναζαν: "Ίτε παίδες Ελλήνων ..."
Φωτεινές σπάθες οι ψυχές σταύρωναν στον ορίζοντα,
ποτάμια πισωδρόμιζαν, τάφοι μετακινιόνταν.

Κι οι μάνες τα κοφτά γκρεμνά σαν Παναγιές τ’ ανέβαιναν

Με τη ευκή στον ώμο τους κατά το γιο παγαίναν
και τις αεροτραμπάλιζε ο άνεμος φορτωμένες
κι έλυνε τα τσεμπέρια τους κι έπαιρνε τα μαλλιά τους
κι έδερνε τα φουστάνια τους και τις σπαθοκοπούσε,
μ’ αυτές αντροπατάγανε, ψηλά, πέτρα την πέτρα,
κι ανηφορίζαν στη γραμμή, όσο που μες στα σύννεφα
χάνονταν ορθομέτωπες η μια πίσω απ’ την άλλη.

Επιμνημόσυνη Δέηση

 

Μετά το πέρας της χθεσινής σημερινής Θείας Λειτουργίας στο Ναό μας, εψάλη από τον Πρωτοσύγκελλο της Ιεράς Μητροπόλεως Ιωαννίνων, Πανοσιολογιώτατο Αρχιμανδρίτη, π. Θωμά Επιμνημόσυνη Δέηση στο στρατιωτικό μαυσωλείο Ιωαννίνων, εντός του κοιμητηρίου του Αγίου Νικολάου «εις Κοπάνους», υπέρ αναπαύσεως των ψυχών των πεσόντων αξιωματικών και οπλιτών στην περιοχή της Ηπείρου, κατά το «Έπος του 1940».

Για να αποτίσουν τον οφειλόμενο φόρο τιμής στους πεσόντες μαχητές του στρατού μας, παρέστησαν ο Διοικητής της 8ης Μεραρχίας Δημήτριος Μπολομύτης, ο βουλευτής του κόμματος της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης στο νομό μας Κώστας Τασούλας, η περιφερειακή σύμβουλος Γιούλα Μητροκώστα, ο αντιπρύτανης του Πανεπιστημίου μας Σταύρος Νικολόπουλος, η πρόεδρος του παραρτήματος του Ελληνικού Ερυθρού Σταυρού στη πόλη μας, αξιωματικοί εν ενεργεία και απόστρατοι, εθελόντριες αδελφές, εκπρόσωποι τοπικών αρχών και λοιπών φορέων.