«Με λίγα λόγια, καθένας, όπως είπα, ανάλογα με τη δύναμή του, φροντίστε να ενωθείτε μεταξύ σας. Γιατί όσο ενώνεται κανείς με τον πλησίον, τόσο περισσότερο ενώνεται με το Θεό. Θα σας πω ένα παράδειγμα από τους πατέρες, για να καταλάβετε καλά τη δύναμη που έχει αυτός ο λόγος. Ας υποθέσουμε ότι είναι ένας κύκλος πάνω στη γη, σαν ένα στρογγυλό χάραγμα γινωμένο με διαβήτη και έχοντας ένα κέντρο. Κέντρο ονομάζεται το μέσον του κύκλου. Προσέξτε τι εννοώ: Ας υποθέσουμε ότι αυτός ο κύκλος είναι όλος ο κόσμος. Το κεντρικό σημείο του κύκλον είναι ο Θεός, οι δε ευθείες γραμμές που ξεκινούν από τη περιφέρεια του κύκλου προς το κέντρο, οι δρόμοι, δηλαδή οι τρόποι ζωής των ανθρώπων. Εφόσον λοιπόν προχωρούν οι άγιοι προς το κέντρο, θέλοντας να πλησιάσουν το Θεό, ανάλογα με το πόσο προχωρούν, πλησιάζουν το Θεό και μεταξύ τους. Και όσο πλησιάζουν το Θεό, πλησιάζονται μεταξύ τους και όσο πλησιάζονται, πλησιάζουν το Θεό. Κατά τον ίδιο τρόπο εννοήστε και το χωρισμό. Γιατί όταν απομακρύνονται από το Θεό και γυρίζουν πίσω, προς τα έξω, είναι ολοφάνερο ότι, όσο βγαίνουν προς τα έξω και απομακρύνονται από το Θεό, τόσο απομακρύνονται και μεταξύ τους, κι όσο απομακρύνονται μεταξύ τους, τόσο απομακρύνονται και από τον Θεό. Αυτή λοιπόν είναι η φύση της αγάπης».
Δωρόθεος, σ. 203
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου