Στην πίστη και την εμπειρία των χριστιανών η θεία Λειτουργία και η τέλεση της Ευχαριστίας, η προσευχή και τα μυστήρια αναφέρουν τη ζωή των πιστών στον Θεό, ζητούν τη δράση του, δεξιώνονται τα δώρα του, διαλέγονται μαζί του.
Ολοζώντανη διάδραση λοιπόν πρέπει να είναι η λατρεία, ώστε να είναι πραγματικά λατρεία χριστιανική και όχι μια τελετουργία μαγικής κοπής, η οποία επενδύει στη διαδικασία καθεαυτήν αντί στον ζωντανό Θεό. Αυτά βεβαίως επισημαίνονται κατά κόρον εδώ και πολλούς καιρούς, ωστόσο η κυρίαρχη θρησκευτικότητα δεν φαίνεται να λογά από τέτοιον κόρο. Μέγα το της μαγείας κράτος!
Μια έκφανση του κράτους αυτού είναι η μετάλλαξη της εκκλησιαστικής ζωής σε λείψανο ανίκανο να μιλήσει στο σήμερα και να εικονίσει το μέλλον˙ η παραμόρφωσή της σε γραφειοκρατικό ιστό, ο οποίος αυτοσυστήνεται ως πληρεξούσιος του ουρανού. Τέτοιες μεταλλάξεις και παραμορφώσεις και στη λατρεία και στην πράξη και στη μαρτυρία, δηλαδή και στο εσωτερικό της κοινότητας και στη σχέση της με τον κόσμο (σχέση αντιδιαστολής, πρόσκλησης και πρόσληψης ταυτόχρονα), σακατεύουν το σώμα της Εκκλησίας, πλήττουν τη λειτουργικότητά του. Το κάνουν δηλαδή να μη μπορεί να γίνεται αυτό που οφείλει να είναι, και να μη ζει έτσι όπως οφείλει να ζει...
Θανάσης Παπαθανασίου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου