«Πόσο όμορφη αποδημία...»

 

«Ω, πως η πηγή της ζωής πηγαίνει στη ζωή περνώντας από το θάνατο! Ω, πως αυτή, που όταν γέννησε στάθηκε πάνω από τους φυσικούς νόμους, υπακούει τώρα στη φυσική τάξη και το αμόλυντο σώμα υποτάζεται στο θάνατο, γιατί πρέπει ν' αφήσει ό,τι είναι θνητό και να ντυθεί την αφθαρσία, αφού και ο Κύριός της δεν αρνήθηκε τη γεύση του θανάτου! Πέθανε σωματικά και με το θάνατό Του καταργεί το θάνατο, στη φθορά χαρίζει αφθαρσία και κάνει τη νέκρωση πηγή ανάστασης.Ω, πως την άγια ψυχή, καθώς εγκαταλείπει το κρορμί που δέχτηκε το Θεό, την υποδέχεται με τα ίδια Του τα χέρια ο Δημιουργός του κόσμου τιμώντας νόμιμα εκείνη που, αν και κατά φύση ήταν δούλη, την έκανε μητέρα Του, σύμφωνα με το σχέδιο της σωτηρίας μας, μέσα στ' ανεξιχνίαστα πέλαγα της φιλανθρωπίας Του, ο αληθινά σαρκωμένος, Αυτός που δεν ψευτοενανθρώπισε! ...Πόσο όμορφη αποδημία, αφού χαρίζει τη συνάντηση με το Θεό!». 

Αγίου Ιωάννου Δαμασκηνού, «Εγκώμιον πρώτον εις την κοίμησιν, Η Θεοτόκος», Ευαγές Ίδρυμα Όσιος Ιωάννης ο Ρώσος, Αθήναι 1970, σσ. 129-131.