Τρίτη 31 Ιανουαρίου 2012

2 Φεβρουαρίου: Της Υπαπαντής...



Το γεγονός της Υπαπαντής που εξιστορεί ο Ευαγγελιστής Λουκάς (Β, 22-35) συνέβη σαράντα ημέρες μετά τη γέννηση τού Ιησού.
Σύμφωνα με το μωσαϊκό νόμο, αν το πρώτο παιδί της οικογένειας ήταν αγόρι, αφιερωνόταν στο Θεό και συγχρόνως προσφερόταν μία μικρή θυσία από ένα ζευγάρι τρυγόνια η δύο μικρά περιστέρια. Το ζευγάρι υποδέχθηκε στο ναό ο υπερήλικας Συμεών, ο οποίος δέχθηκε τον Ιησού στην αγκαλιά του φωτισμένη από το Άγιο Πνεύμα.
Η ολονυκτία της Υπαπαντής στην Κωνσταντινούπολη, τελούνταν στον Ναό των Βλαχερνών, όπου παρευρίσκονταν και οι βασιλείς.

Πηγή: ecclesia.gr

Μ' ένα κλικ στον παρακάτω σύνδεσμο, διαβάστε ομιλία του Αγ. Γρηγορίου του Παλαμά στην Υπαπαντή του Κυρίου:

Κυριακή 29 Ιανουαρίου 2012

1η Φεβρουαρίου: Τρύφωνος μάρτυρος (†250)



O άγιος Τρύφων καταγόταν από τη Λάμψακο και έζησε στα χρόνια των αυτοκρατόρων Γορδιανού και Δεκίου. Προερχόταν από φτωχή οικογένεια και στη παιδική του ηλικία, έβοσκε χήνες για να ζήσει. Συγχρόνως όμως μελετούσε με ζήλο την Αγία Γραφή και εκτελούσε με ευλάβεια τα θρησκευτικά του καθήκοντα. Έτσι, σιγά σιγά ο Τρύφων με την ευσεβή φιλομάθεια του, κατόρθωσε όχι μόνο να διδαχθεί ο ίδιος, αλλά και να διδάσκει τις αιώνιες αλήθειες της πίστεώς του. Γρήγορα η ευσεβής ψυχή του δέχθηκε τη χάρη τού Αγίου Πνεύματος και ο Θεός αξίωσε τον Τρύφωνα να θαυματουργεί. Όμως ο άγιος θεράπευε όχι μόνο κάθε ασθένεια, αλλά και εξάγνιζε τις μολυσμένες από τα δαιμόνια ψυχές.
Όταν ο αυτοκράτορας Γορδιανός, πληροφορήθηκε για τις θαυματουργικές ικανότητες του Τρύφωνα, τον παρακάλεσε να θεραπεύσει την άρρωστη κόρη του. O αυτοκράτορας προσπάθησε να εκφράσει την ευγνωμοσύνη του, προσφέροντας στον άγιο αξιώματα και χρήματα, τα οποία όμως ο Τρύφων ευγενικά αρνήθηκε. Όταν αυτοκράτορας έγινε ο Δέκιος, εξαπέλυσε άγριο διωγμό κατά των Χριστιανών.
O άγιος συνελήφθη και οδηγήθηκε στη Νίκαια της Βιθυνίας μπροστά στα ειδωλολάτρη έπαρχο, όπου ομολόγησε με θάρρος την πίστη του. Τότε υποβλήθηκε σε φρικτά βασανιστήρια και τέλος αποκεφαλίστηκε.

Πηγή: ecclesia.gr

Τεμάχιο του ιερού λειψάνου του αγίου μάρτυρος Τρύφωνος φυλάσσεται στο Ναό μας...

Παρασκευή 27 Ιανουαρίου 2012

Λόγοι στους Τρεις Ιεράρχες...



Πανοσιολ. Αρχιμ. κ. Γρηγόριος Παπαθωμάς, Καθηγητής Πανεπιστημίου Αθηνών:

Νόνη Σταματέλου, Θεολόγος

Αρχιεπίσκοπος Αθηνών και πάσης Ελλάδος Χριστόδουλος



Ξάνθη, 17 Ιανουαρίου 1939 -

Αθήνα, 28 Ιανουαρίου 2008...

Μ' ένα κλικ στον παρακάτω σύνδεσμο, διαβάστε για τη ζωή και τη δράση του:
http://www.ecclesia.gr/greek/archbishop/christodoulos.asp?id=1&what_main=1&what_sub=1&lang=gr

Τετάρτη 25 Ιανουαρίου 2012

Θόδωρος Αγγελόπουλος: Αθήνα, 27 Απριλίου 1935 - 24 Ιανουαρίου 2012



Ο σκηνοθέτης...

Ο ποιητής των εικόνων...

Ο σκηνοθέτης της ιστορίας...

Στον εσπερινό του Αγ. Γρηγορίου του Θεολόγου στο Φανάρι



Ρεπορτάζ-φωτογραφίες: Νικόλαος Μαγγίνας

Ο Οικουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαίος χοροστάτησε χτες στον Εσπερινό της εορτής του Αγίου Γρηγορίου του Θεολόγου Αρχιεπισκόπου Κωνσταντινουπόλεως, στον Πατριαρχικό Ναό στο Φανάρι.
Στον σολέα του Πατριαρχικού Ναού ετέθησαν προς προσκύνησιν από τους πιστούς τα λείψανα του Αγίου Γρηγορίου του Θεολόγου, τα οποία, μαζί με τα λείψανα του επίσης Αρχιεπισκόπου Κωνσταντινουπόλεως Αγίου Ιωάννου του Χρυσοστόμου, επεστράφησαν στην Εκκλησία της Κωνσταντινουπόλεως από την Ρώμη στις 27 Νοεμβρίου 2004. Ήταν μια απόφαση του αειμνήστου Πάπα Ιωάννη - Παύλου Β', μετά από σχετικό αίτημα του Οικουμενικού Πατριαρχείου, και τα ιερά λείψανα εκόμισε από τη Ρώμη στη Νέα Ρώμη ο διάδοχος των δύο Αγίων Ιεραρχών, ο σημερινός Οικουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαίος.

Πηγή: Φως Φαναρίου

Κυριακή 22 Ιανουαρίου 2012

Στυλιανού Παπαδόπουλου: «Ο πληγωμένος αετός»



Το πρωί πέσανε οι πρώτες ακτίνες στο καλυβάκι του Γρηγορίου. Κουράστηκαν ζητώντας να τρυπώσουνε μέχρι μέσα. Το είχανε τάμα, να μπαίνουμε το πρωί νωρίς, ν ακουμπάνε απαλά στην Ιερή κεφαλή του γέροντα, έτσι για να πάρουνε την ευλογία του. Το 'χαν καλύτερο, να βλέπουνε το ιερό καλυβάκι από το να φωτίζουνε ανίερα παλάτια. Και σήμερα, μόλις είδανε το μικρό φεγγίτη, μπήκανε διακριτικά στο ιερό βήμα της προσευχής. Ακούμπαγε το κεφάλι σε οριζόντιο ξύλο, καρφωμένο σε κάθετο κοντόξυλο. Ο γέροντας τώρα δεν έκλαιγε γοερά. Τα δάκρυα μόνο κύλαγαν ήρεμα. Κύλαγαν απαλά και τα μάζευε ο Θεός, τα βαζε προσεχτικά στη ζυγαριά. Μ' αυτά μέτραγε τη χάρη του...

Ο Άγιος Γρηγόριος ο Θεολόγος



«Τω αυτώ μηνί ΚΕ΄, μνήμη του εν Aγίοις Πατρός ημών Γρηγορίου Aρχιεπισκόπου Κωνσταντινουπόλεως του Θεολόγου».

Γεννήθηκε το 329 στην Αριανζό της Καππαδοκίας από ειδωλολάτρες γονείς, το Γρηγόριο και τη Νόννα. Μετά τη γέννηση του Γρηγορίου και το φωτισμό του Αγ. Πνεύματος, γίνονται χριστιανοί και βαπτίζονται. Έκανε τις εγκύκλιες σπουδές στη Ναζιανζό, ενώ τη μέση εκπαίδευση στη Καισαρεία, όπου και γνωρίζεται με το συμμαθητή του Μ. Βασίλειο. Επιστρέφοντας στην πατρίδα του χειροτονήθηκε πρεσβύτερος από τον πατέρα του, επίσκοπο πλέον Ναζιανζού.
Όμως, ο άγιος προτίμησε τη γαλήνη και την ηρεμία και αναχωρεί για ένα ησυχαστήριο στον Πόντο κοντά στο φίλο του, τον Μ. Βασίλειο. Οι θερμές όμως παρακλήσεις των δικών του τον οδήγησαν και πάλι στη πατρίδα, όπου και τέθηκε εκ νέου στη διάθεση της Εκκλησίας. Μία σειρά όμως θανάτων, του αδελφού του Καισάρειου, της αδελφής του Γοργονίας, του πατρός και της μητρός του, πλήγωσαν την ευγενή ψυχή του.
Στη συνέχεια, η θεία πρόνοια οδήγησε τα βήματά του στην Κωνσταντινούπολη, όπου με τον πλέον μαχητικό τρόπο υπερασπίσθηκε την Ορθοδοξία και κατέφερε καίρια πλήγματα κατά των δυσεβών Αρειανών. Εκλέγεται πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως, όμως στη Β΄ Οικουμενική Σύνοδο μια μερίδα επισκόπων τον αμφισβήτησε για ιδιοτελείς σκοπούς. Ο άγιος υπέβαλε την παραίτησή του και αναχωρεί για την πατρίδα του Αριανζό, όπου εκοιμήθη ειρηνικά το 391.
Άφησε πλουσιότατο συγγραφικό έργο με έργα δογματικά, ερμηνευτικά, ηθικά και ασκητικά συγγράμματα, επιτάφιους λόγους, ύμνους και ποιήματα. Για την όλη παρουσία του η Εκκλησία τον αποκάλεσε “Θεολόγο”.

Πηγή: ecclesia.gr

H ανακομιδή του λειψάνου του Αγίου εορτάζεται στις 19 Ιανουαρίου.

Τετάρτη 18 Ιανουαρίου 2012

«Ὁ γὰρ ἐσθίων καὶ πίνων ἀναξίως κρῖμα ἑαυτῷ ἐσθίει καὶ πίνει, μὴ διακρίνων τὸ σῶμα τοῦ Κυρίου»



Του π. Παύλου Α. Βαταβάλη,
(Θεολόγου - Γραμματέως της Ιεράς Μητροπόλεως Ιωαννίνων)

Τὸ ἀποψινό μας θέμα, μᾶς δίδεται, ἀδελφοί μου, ἀπὸ τὸν Ἀπόστολον Παῦλον, ὁ ὁποῖος γράφοντας πρὸς τὴν Ἐκκλησίαν τῆς Κορίνθου γίνεται σφοδρὸς κατήγορος ἀτόπων συνηθειῶν καὶ πολλῆς ἀταξίας, ἡ ὁποία ἐπεκράτει κατὰ τὴν συνάθροισιν τῶν πιστῶν εἰς τὸ Κυριακὸν Δεῖπνον, εἰς τὴν Τράπεζαν δηλαδὴ τῆς Θείας Εὐχαριστίας.
Διαιρέσεις, σχίσματα, ἀταξία κατὰ τὴν προσέλευσιν, ἀναγκάζουν τὸν Ἀπόστολο νὰ ὁμιλήσῃ μὲ σκληρὰ λόγια. «Ὁ γὰρ ἐσθίων καὶ πίνων ἀναξίως κρῖμα ἑαυτῷ ἐσθίει καὶ πίνει, μὴ διακρίνων τὸ σῶμα τοῦ Κυρίου».
Καὶ τὶς ἐστίν ὁ «ἐσθίων καὶ πίνων ἀναξίως»; Τὶ μᾶς καθιστᾶ ἀναξίους καὶ πολὺ περισσότερο τὶ μᾶς καθιστᾶ ἀξίους νὰ κοινωνήσωμεν Σώματος καὶ Αἵματος Χριστοῦ; Ἡ ἔννοια τῆς ἀξιότητος ἢ ἀναξιότητος ὑπέστη βαριὰ ταλαιπωρία, ἄλλοτε ἀπὸ ἀνοήτους εὐσεβισμοὺς ἄλλοτε ἀπὸ ἀνεξόδους φιλελευθερισμούς, ποὺ θολώνουν τὴν ὀρθόδοξη συνείδηση, διαστρέφουν τὸ ἐκκλησιαστικὸ βίωμα καὶ ἀπομακρύνουν ἀπὸ τὴν κοινωνία τοῦ Ποτηρίου τῆς ζωῆς, ἀπὸ τὴν βρώσιν καὶ πόσιν τοῦ Θεοῦ.
Ποιὸς εἶναι λοιπόν ἄξιος; Κανείς! Ἀπολύτως κανένας. Εἰς τὴν ζυγαριάν τῆς ἀξιότητος ἡ ἠθικὴ δὲν διαδραματίζει κανέναν ρόλον. Οὐδὲν ἀνθρώπινον ἐπίτευγμα ἢ ἀγὼν δὲν μᾶς προσπορίζει ἀξιότητα διὰ νὰ δεχθῶμεν τὸν Κύριον ἐντὸς ἡμῶν.
Κὶ ὅμως ὁ ἱερεὺς κατὰ τὴν διάρκειαν τοῦ Μυστηρίου καλεῖ σὲ προσοχὴ καὶ ἐπαγρύπνηση: «Πρόσχωμεν. Τὰ ἅγια τοῖς ἁγίοις». Τὸ Σῶμα Του καὶ τὸ Αἷμα Του νὰ δοθοῦν εἰς τοὺς ἁγίους! Πῶς λοιπὸν αἴρεται ἡ ἀντινομία; Μὲ τὴν ἀπόκριση τῶν πιστῶν: «Εἷς Ἅγιος, εἷς Κύριος, Ἰησοῦς Χριστός».
Μόνον ὁ Κύριος τελεῖ τὴν ἀνακαίνισιν τοῦ κτίσματος πρὸς τὴν τελειότητα τῆς ἁγιότητος. Μόνον τὸ ἔλεός Του καὶ ἡ Ἀγάπη Του. Ὅστις ἀποζητᾶ τὸ ἔλεος Του ἀνοίγει τὰ φτερὰ τοῦ αὐτεξουσίου του εἰς τὴν παντοδύναμον καὶ μεταποιητικὴν θέλησιν τοῦ Κυρίου. Ὅστις ὅμως ἀναζητεῖ τὴν ἀξιοσύνη του εἰς τὰ συντρίμια τῆς ἀνθρωπίνης ἀθλιότητος, εἰς τὰ ἔργα του καὶ εἰς τὰς ἀρετάς του καὶ θεωρεῖ πώς διὰ τοῦ τρόπου αὐτοῦ ἔχει δεσμεύσει τὴν Θείαν Χάριν πλανᾶται πλᾶνιν οἰκτράν.
Ὁ ἀπόστολος κάνει μίαν σπουδαίαν διάκρισιν διδάσκοντας ἀκριβῶς τὴν «διάκρισιν». Ἐκεῖνος ποὺ προσέρχεται, λέγει, ἀναξίως δὲν διακρίνει τὸ Σῶμα τοῦ Κυρίου. Τότε ἀποκαλύπτεται ἡ ἀναξιότητα. Πότε; Ὅταν δὲν συνειδητοποιοῦμεν τὶ ἐσθίομεν καὶ τὶ πίνομεν, τὸ ὁποῖον καὶ ὁδηγεῖ εἰς ἀτάκτους καὶ ἀναρμόστους συμπεριφοράς, διὰ τὰς ὁποίας ἤδη ἐπέπληξε ὁ Ἀπόστολος τὴν Ἐκκλησίαν τῆς Κορίνθου.
Ὁλάκερη ἡ ἀθλιότητα, ἡ μιζέρια καὶ ἡ κακοτοπιά ποὺ μαστίζει σήμερον τὸ Σῶμα τῆς Ἐκκλησίας ἔχει τὴν ἀφετηρίαν της εἰς ταύτην τὴν ἔλλειψιν τῆς διακρίσεως. Ἂς ἐπισκεφθῶμεν νοερῶς τὴν συνάθροισίν μας καὶ ἄς ἐξετάσωμεν λοιπόν τὴν στάσιν μας καὶ τὴν συμπεριφοράν εἰς αὐτήν.
Καὶ ἂς ξεκινήσωμεν μὲ τὴν συχνότητα τῆς προσελεύσεώς μας. Πότε λοιπόν συναθροιζόμαστε διὰ τὸ Κυριακὸν Δεῖπνον; Ἀς μὴν ἀκούσω καθ’ ἑκάστην Κυριακήν, διότι ψευδόμεθα ἀνοήτως. Διότι τὸ νὰ παρευρεθῶμεν εἰς Δεῖπνον, χωρὶς νὰ γευθῶμεν, ὄχι μόνον τιμὴν δὲν μᾶς προσδίδει ἀλλὰ τουναντίον εἰς κρῖμα ἑαυτοῖς παριστάμεθα.
Λέγει ὁ ἱερὸς Χρυσόστομος: «Εἰπέ μοι, εἴ τις εἰς ἑστίασιν κληθεὶς, τὰς χεῖρας νίψαιτο καὶ κατακλιθείη, καὶ ἕτοιμος γένοιτο πρὸς τὴν τράπεζαν, εἶτα μὴ μετέχοι, οὐχ ὑβρίζει τὸν καλέσαντα; οὐ βέλτιον τὸν τοιοῦτον μηδὲ παραγενέσθαι;»
Πές μου ἀδελφέ μου, λέγει ὁ ἱερὸς Χρυσόστομος, ἐὰν κάποιος ἔχει προσκληθεῖ σὲ δεῖπνο, καὶ ἀφοῦ καταφθάσει στὸ χῶρο τῆς τράπεζης, πλύνει τὰ χέρια του καὶ καθίσει εἰς τὴν τράπεζαν ἀλλ’ ὅμως δὲν τρώγει κανένα ἀπὸ τὰ ἐδέσματα ποὺ τοῦ ἔχουν προσφέρει, τότε δὲν προσβάλλει αὐτὸν ποὺ τὸν ἔχει προσκαλέσει; Δὲν θὰ ἤτο ἑπομένως καλύτερον τὸ νὰ μὴν εἴχε ἔρθῃ καθόλου;
«Ὢ τῆς συνηθείας, ὢ τῆς προλήψεως. Εἰκῇ θυσία καθημερινή, είκῇ παρεστήκαμεν τῷ θυσιαστηρίῳ, οὐδεὶς ὁ μετέχων»! Οὕτω διεκτραγωδεῖ ὁ ἱερὸς Χρυσόστομος τὴν τραγικὴν συνήθειαν τῶν ἡμερῶν του. Εἰς μάτην ἡ θυσία ἡ καθημερινή, εἰς μάτην οἱ ἱερεῖς κυκλώσαμεν τὸ θυσιαστήριον, κανεὶς δὲν μετέχει. Καὶ πῶς, ἀδελφοί μου, τότε ἀληθῶς νομίζομεν ὅτι διακρίνομεν τὸ Σῶμα τοῦ Κυρίου;
Μὰ δὲν ἑτοιμασθήκαμε διὰ νὰ λάβωμεν τὸν Χριστόν, θὰ εἴπῃ τις. Μὰ καὶ ἂν ἀκόμη δὲν κοινωνήσης, νομίζεις ὅτι μπορεῖς, ὡς ἔτυχεν, νὰ μετέχῃς καὶ νὰ ἀκοῦς τὰ φριχτὰ λόγια καὶ νὰ παρίστασαι τὴν φριχτὴν ὥραν, καθ’ ἥν τὸ Πνεῦμα τὸ Ἅγιον κατέρχεται, ὁ ἄρτος καὶ ὁ οἶνος μεταποιοῦνται εἰς Σῶμα καὶ Αἷμα;
«Πᾶς γὰρ ὁ μὴ μετέχων τῶν μυστηρίων, ἀναίσχυντος καὶ ἱταμὸς ἑστηκώς». Ἰδοὺ καὶ πάλιν ὁ ἱερὸς Χρυσόστομος προειδοποιεῖ: Μὲ θρασύτητα καὶ μὲ ἀναισχυντία παριστάμεθα εἰς τὸ μυστήριον ὅταν δὲν μετέχωμεν εἰς τὸ μυστήριον.
Ὀφείλομεν νὰ ἀντιληφθῶμεν ὅτι τὸ Μυστήριον τῆς Θείας Εὐχαριστίας δὲν εἶναι Ἐσπερινός, δὲν εἶναι ἀπλῶς προσευχητικὴ ἀκολουθία, ἀλλὰ τὸ ὄντως μυστήριον, ἔνθα ὁ Χριστὸς οὐχί ἁπλῶς εἶναι παρών ἀλλὰ γίνεται ὁρατὸς καὶ ἀπτόμενος.
Τὰ λέγω αὐτὰ ὄχι διὰ νὰ σᾶς ἀπομακρύνω ἀλλὰ διὰ νὰ ἀντιληφθῶμεν τὸ μέγεθος τοῦ μυστηρίου, τὶ ἐσθίομεν καὶ τὶ πίνομεν, καὶ οὕτω νὰ προσερχώμεθα, διακρίνοντες τὸ Σῶμα τοῦ Κυρίου! Θεὸς παρατίθεται εἰς βρῶσιν διὰ νὰ μᾶς καταστήσῃ Θεούς. Τίς ποτέ, γνωρίζοντας καὶ πιστεύοντας τοῦτο ἀληθῶς δὲν θὰ προσέρχεται πάντοτε εἰς τὸ μυστήριον.
Ἄς ἐπανέλθωμεν ὅμως. Πότε λοιπόν προσερχόμεθα εἰς τὸ Δεῖπνον; Δύο, τὸ πολὺ τρεῖς φορὲς κατὰ τὴν διάρκεια τοῦ ἔτους. Διατί; Διότι ἐπιλέγουμε τὶς καλούμενες μεγάλες ἑορτὲς τῆς χριστιανοσύνης.
Πεῖτε μου, λοιπόν, ὅταν προσερχώμεθα μόνο Χριστούγεννα ἢ Πάσχα εἰς τὸ Δεῖπνον διακρίνωμεν τὸ Σῶμα τοῦ Κυρίου; Συνειδητοποιοῦμε ὅτι κοινωνοῦμε Θεό; Ὄχι βέβαια. Ὁ Κύριος καθ’ ἑκάστην δι’ ἐσὲ προσφέρεται εἰς βρῶσιν καὶ πόσιν καὶ ἐσὺ ἢ μᾶλλον ἡ ἐπικρατοῦσα ἀνόητος συνήθεια ἐπιλέγει διὰ σὲ νὰ προσέρχεσαι ἀναισχύντως μόνον εἰς τὰς μεγάλας ἑορτάς. Ἄλλος Χριστὸς παρατίθεται τότε; Ἄλλος Χριστὸς θυσιάζεται; Ἐπομένως δὲν προσέρχεσαι διὰ τὸν Χριστὸν ἀλλὰ δια τὴν ἑορτὴν.
Μὰ κὶ ὅταν προσερχώμεθα, τὶ λέγομεν; Ἐνήστευσα καὶ ἄρα θὰ προσέλθω ἢ δὲν ἐνήστευσα καὶ δὲν θὰ προσέλθω. Ὄμορφος καὶ εὐτυχὴς οὗτος ὁ χριστιανισμός. Ἡ ἀποχὴ ἐκ τῶν τροφῶν μᾶς δίδει τὸ εἰσιτήριον διὰ τὴν Βασιλείαν τοῦ Θεοῦ; Αὕτη δὲ ἡ καινοτομία ἔχει προξενήσει καὶ ἐρωτήματα ποὺ ἐγγίζουν τὰ ὅρια τῆς παραφροσύνης. «Εἶμαι ἀσθενὴς, δύναμαι νὰ πάρω τὰ φάρμακά μου τὸ πρωί τῆς Κυριακῆς;» Εἰς μίαν τοιαύτην Ἐκκλησίαν ἔχομεν ἐκβάλλει ἔξω τὸν Χριστόν, ἡ Χάρις ὄχι μόνον δὲν ἐπιδιώκεται ἀλλὰ καὶ ἐξοβελίζεται ὡς ἀχρείαστη καὶ παράταιρη, ἀφοῦ τὰ ἔργα μας ὑπερισχύουν τῆς δωρεᾶς τοῦ Θεοῦ.
Ἐνήστευσα ἀλλὰ δὲν μιλάω μὲ τὴ νύφη μου ἤ τὴν γειτόνισά μου. Μὰ πρέπει νὰ συγχωρέσεις καὶ νὰ συγχωρηθείς, ἀνταπαντᾶ ὁ πνευματικός. Ἐγώ, ποτέ! Ἕχω ὅμως νηστεύσει σαράντα ἡμέρες, καὶ ἀπὸ κρέας καὶ ἀπὸ γάλα καὶ ἀπὸ λάδι! Ἄρα θὰ κοινωνήσω, ἐπιμένει. Ὤ τῆς ἀσκήσεως!
Ἐνῶ λοιπόν κάθε εἴδους ἄσκησις καὶ ἀγών εἰς τὸν χῶρον τῆς Ἐκκλησίας διὰ τοῦτο ἔχει συσταθεῖ διὰ νὰ μάθωμεν να μὴν προσερχώμεθα ὡς ἔτυχεν εἰς τὴν Τράπεζαν καὶ νὰ μάθωμεν νὰ διακρίνωμεν τὸ Σῶμα τοῦ Κυρίου, ὅτι κοινωνοῦμεν, δηλαδή, Θεόν, τοῦτο ἡμεῖς μετεποιήσαμεν εἰς προϋπόθεσιν ἀξιότητος.
Διότι εἰπέ μοι πῶς διακρίνεις τὶ ἐσθίεις καὶ τὶ πίνεις ὅταν μπορεῖ μὲν νὰ εἶσαι νηστικὸς ἀπὸ τροφὰς εἶσαι ὅμως χορτάτος ἀπὸ τὴν βρῶσιν τοῦ ἀδελφοῦ σου; Πῶς θὰ κοινωνήσῃς Θεὸν καὶ πῶς θὰ συμμετάσχῃς εἰς ἐκείνην τὴν φριχτὴν Τράπεζαν, ὅταν ὁ Θεὸς ποὺ τολμᾶς νὰ γευθεῖς δι’ ὅλους θυσιάζεται καὶ δἰ ὅλους προσφέρεται; Πῶς περιμένεις τὴν Οὐράνιόν Του Βασιλείαν, ὅταν ἐκεῖ θὰ εὑρίσκεται καὶ ὁ μισητὸς ὑπὸ σοῦ ἀδελφός;
Ἕτερον πάλι. Ὅταν προσερχώμεθα εἰς τὴν Τράπεζαν τῆς ζωῆς καὶ συμμετέχωμεν εἰς τὸ δεῖπνον, τοῦτο δὲν εἶναι μία πρᾶξις ἀτομικὴ τοῦ καθενός, εἶναι ὑπόθεσις ὅλης τῆς Ἐκκλησίας, ὅλων τῶν πιστῶν. Κοινωνοῦμεν λοιπὸν καὶ φεῦ ἀδιαφοροῦμεν διὰ τὸν ἑπόμενον καὶ πολλὲς φορὲς ἐπειγόμεθα νὰ φύγωμεν, ἐνῶ ἀκόμη ὑπάρχουν ἀδελφοί μας, οἱ ὁποῖοι κοινωνοῦσιν.
Διὰ τοῦτο καὶ δεῖπνον καὶ Τράπεζα καλεῖται. Καὶ ἐνῶ εἰς ἑκάστου τὴν κατ’ οἶκον τράπεζαν συγκεντρωνόμεθα πρώτα ὅλοι, καὶ ἀφοῦ εὐχαριστήσομεν, ἔπειτα τρώγομεν καὶ κανεὶς δὲν ἀπομακρύνεται, εἰς τὴν ἰδικὴν μας τὴν ἱερὰν καὶ Θεοποιὸν Τράπεζαν, εἰς τὸ Δεῖπνον τῆς Βασιλείας, ὅπου Χριστὸς παρατίθεται, ἡμεῖς, μόλις ἀτομικῶς κοινωνήσωμεν φεύγομεν καὶ ἀδιαφοροῦμεν διὰ τοὺς ὑπολοίπους; Διὰ τοῦ τρόπου αὐτοῦ, ἂς ἀπαντήσωμεν εἰλικρινῶς εἰς τοὺς ἑαυτούς μας, διακρίνομεν τὶ ἐσθίομεν καὶ τὶ πίνομεν;
Καὶ τοῦτο τὸ φρόνημα ἔχει καὶ ἑτέραν, φρικτὴν καὶ αἰσχρὰν συνέπειαν. Διότι, τόσο πλέον ἀδιαφοροῦμεν ὥστε καταντήσαμε νὰ σπρώχνουμε καὶ νὰ σπρωχνόμαστε διὰ νὰ συμμετάσχωμεν εἰς τὴν Τράπεζαν. Ποία γλῶσσα δύναται νὰ περιγράψῃ τὰ γενόμενα εἰς τὰς Ἐκκλησίας μας καὶ νὰ μὴν φρίξῃ; Πῶς ἀκόμη ἀλήθεια νομίζομεν ὅτι κοινωνοῦμεν ἀξίως; Ποία τότε νηστεία θὰ δυνηθῇ νὰ μᾶς ἐξιλεώσῃ;
Ἀδυνατῶ νὰ συλλάβῳ τὸ μέγεθος ταύτης τῆς διαβολικῆς διαστροφῆς. Ποίος ποτε θὰ ἔσπρωχνε κάποιον εἰς ἕν ἑστιατόριον ἢ εἰς ἕν σουπερμάρκετ; Οὐδείς! Καὶ ὅμως αὐτὸ ποὺ δὲν κάνωμεν εἰς τὸ σούπερμάρκετ διὰ λόγους κοινῆς ντροπῆς, τοῦτο ἐπιχειρῶμεν σχεδὸν καθ’ ἑκάστην εἰς τὸ Δεῖπνον τῆς Εὐχαριστίας, ἰδία δὲ εἰς τὰς μεγάλας ἑορτάς. Φεῦ, ὄντως εἰς κρῖμα ἑαυτοῖς ἐσθίομεν καὶ πίνομεν.
Τὴν αὑτὴν διάκρισιν ὀφείλομεν νὰ ἐπιδεικνύωμεν καὶ ὅσοι εἰσερχόμεθα εἰς τὸν χῶρον τοῦ ἱεροῦ Βήματος. Ἂν καὶ βεβαίως εἰς τὸ ἱερὸν αὐτὸν χῶρον, οὐδεὶς θὰ πρέπῃ νὰ εὑρίσκεται παρὰ μόνον ὁ ἱερεὺς καὶ ὅσοι διακονοῦν.
Δυστυχῶς, ὅμως, ἀφοῦ ὑψώσαμεν τὸ τέμπλον ἕως οὐρανοῦ συστεγάσαμεν τὴν ἀταξίαν. Διότι καὶ πάλιν ὅταν ἀτάκτως καὶ ὅλως ἀδικαιολογήτως εἰσερχώμεθα καὶ ἐξερχώμεθα τοῦ ἱεροῦ Βήματος, δὲν διακρίνομεν τὸ Σῶμα τοῦ Κυρίου, τὸ ὁποῖον εὑρίσκεται εἰς τὴν Ἁγίαν Τράπεζαν.
Νὰ δικαιολογήσῳ τὰ γενόμενα; Θὰ ἔχω τὸν καλὸν λογισμὸν νὰ εἴπῳ ὅτι εἰσερχόμεθα διὰ κάποιαν ἐξυπηρέτησιν τοῦ ἱερέως. Καὶ ὅμως πολλὲς φορὲς ἐνὼ ὅσο εὑρισκόμεθα ἔξωθεν τοῦ ἱεροῦ, στεκόμεθα μετὰ δέους και προσοχῆς, εἰσερχόμενοι ἐντὸς τοῦ ἱεροῦ βήματος συχνάκις ὁμιλοῦμεν καὶ κινούμεθα ἀτάκτως. Καὶ συμβαίνει πολλὲς φορὲς ὁ τελῶν τὸ μυστήριον, ὁλίγον πρὸ τῆς κοινωνίας νὰ στρέφεται ἐντὸς τοῦ βήματος διὰ να ζητήσῃ συγχώρεσιν καὶ τὸ βλέμμα του δὲν συναντᾶ τὸ βλέμμα κανενός.
Ὑπάρχει δὲ καὶ μία παλαιοτάτη συνήθεια, τῆς ὁποίας ἀγνοῶ τὴν προέλευσιν ὡς καὶ τὴν αἰτίαν. Τὴν ἐνθυμούμαι παιδιόθεν ὅταν ἀκόμη ὡς «παπαδάκι» ἐβοηθούσα εἰς τὸ ἱερὸν τούτου τοῦ ἱεροῦ Βήματος. Εἰσέρχονται τινὲς ἐντὸς τοῦ ἱεροῦ βήματος, εἰς ὥραν ἄκρως ἱεράν, τὴν ὥραν δηλαδὴ του καθαγιασμοῦ τῶν Τιμίων Δώρων, διὰ νὰ λάβωσιν τι; Ἀντίδωρον;;;; Τὸ Πνεῦμα κατέρχεται τὴν ὥραν ταύτην καὶ εἰσέρχεσαι διὰ νὰ λάβῃς τὸ ἀντὶ τοῦ Δώρου; Καὶ διατὶ εἰς τὸ ἱερὸν; Ἄλλο ἀντίδωρο θὰ λάβῃς κατὰ τὴν ἔξοδον; Καὶ διατὶ ἐσὺ καὶ οὐχὶ ὁλόκληρος ἡ Ἐκκλησία;
Ὁ Χριστὸς ἀκόμη εἰς τὴν Τράπεζαν, ὑπὸ πάντων ἄγευστος καὶ ἀπρόσκλητος κι ἡμεῖς ἔπειτα νομίζωμεν ὅτι λειτουργηθήκαμε; Ὅτι μετείχαμε τῆς Θείας Εὐχαριστίας; Ὅτι ἐκκλησιαζόμεθα; Πῶς τὸ ἐπιτρέπωμεν τοῦτο εἰς τοὺς ἑαυτοὺς μας; Διατὶ καταισχύνωμεν οὕτω τὴν θυσίαν τοῦ Κυρίου;
          Τὸ μυστήριον τῆς Εὐχαριστίας τελεῖται δι’ ἕν καὶ μόνον σκοπόν, τὴν μετάληψιν τοῦ Σώματος καὶ τοῦ Αἵματος τοῦ Κυρίου καὶ διὰ τοῦτο Τράπεζα καλεῖται καὶ Δεῖπνον.   
Ὅλα ὅσα ἔχουν λεχθῇ, ὅσα ἔχουν ἐπισυμβῇ πάντα ταύτα διὰ τὴν ὥραν ταύτην γέγονασι, διὰ τὴν ὥραν τῆς μεταλήψεως. Αὕτη εἶναι ἡ ἱερότερη ὥρα τοῦ μυστηρίου. Αὕτη εἶναι ἡ κορυφὴ τοῦ μυστηρίου. Ὑπερτέρα ἀκόμη εἰς ἱερότητα καὶ τοῦ καθαγιασμοῦ τῶν Τιμίων Δώρων. Διότι τὴν στιγμὴν ταύτην τὸ Κτίσμα λαμβάνει τὸ ἄκτιστον, τὸ μεσότειχον τῆς φύσεως καθαιρεῖται! Τοῦτο εἶναι τὸ μέγα μυστήριον: Τὸ πῶς ὁ ἀχώρητος παντὶ χωρεῖται, πῶς ὁ ἀψηλάφητος ψηλαφεῖται, πῶς ὁ Θεὸς τῶν ὅλων ἐσθίεται καὶ πίνεται! Ἐδῶ ἐπισυμβαίνει ἡ συνάντησις τῆς κτίσεως μετὰ τοῦ ἀκτίστου.
«Ὥστε ἀδελφοί μου, συνερχόμενοι εἰς τὸ φαγεῖν ἀλλήλους ἐκδέχεσθαι», λέγει πάλι εἰς τὴν Ἐκκλησίαν τῆς Κορίνθου ὁ Ἀπόστολος. Ὅταν συναθροιζώμεθα διὰ τὸ Δεῖπνον τῆς Εὐχαριστίας, ἀς περιμένομεν ὅ ἕνας τὸν ἄλλον. Ἐὰν θέλομεν ἑπομένως νὰ διακρίνωμεν τὸ Σῶμα τοῦ Κυρίου, ὀφείλομεν ἅπαντες ἐν ἐκείνῃ τῇ ὥρᾳ νὰ ἵστάμεθα μετὰ δέους, μετὰ φόβου Θεοῦ, μετὰ πίστεως καὶ ἀγάπης, οὐχὶ ἁπλῶς νὰ περιμένωμεν τὸν τελευταῖον ἀλλὰ νὰ προσδοκῶμεν εἰς τὸν τελευταῖον διὰ νὰ κοινωνήσῃ, νὰ ἐπειγώμεθα ἅπαντες νὰ κοινωνήσωσιν ἵνα ὁμοθυμαδόν, ἐν ἀληθῇ ὁμονοία καὶ πίστει νὰ ὁμολογήσωμεν: «Εἴδωμεν τὸ φῶς τὸ ἀληθινόν, ἐλάβομεν Πνεῦμα Ἐπουράνιον». Γένοιτο, ἀδελφοί μου!

Τρίτη 17 Ιανουαρίου 2012

Στο Μητροπολιτικό Ναό των Ιωαννίνων...




Πανηγυρίζει σήμερα και αύριο ο Ιερός Ναός Αγίου Αθανασίου (της Μητρόπολης) της πόλης μας.
Στον πανηγυρικό Εσπερινό, που τελέστηκε στις 6, σήμερα το απόγευμα, χοροστάτησε ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Κηφισσίας, Αμαρουσίου και Ωρωπού  Κύριλλος, ο οποίος θα προεξάρχει αύριο της Θείας Λειτουργίας.

Ο γιαννιώτης στην καταγωγή Μητροπολίτης Κηφισσίας βρίσκεται στην πόλη των Ιωαννίνων, καλεσμένος του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Ιωαννίνων κ.κ. Θεοκλήτου, με αφορμή τη μνήμη του Πολιούχου Νεομάρτυρα Αγίου Γεωργίου.

Η πόλη των Ιωαννίνων γιόρτασε τον Πολιούχο της Άγιο Γεώργιο...





Με λαμπρότητα η πόλη των Ιωανίνων γιόρτασε σήμερα τη μνήμη του πολιούχου της Νεομάρτυρα Αγίου Γεωργίου, του εν Ιωαννίνοις αθλήσαντος (Γεώργιο εξ Ιωαννίνων, τον αποκαλούν πολλοί).

Οι λατρευτικές εκδηλώσεις, στις οποίες προεξήρχαν οι Σεβασμιώτατοι Μητροπολίτες Αυλώνος Χριστόδουλος και Κηφισσίας Κύριλλος, κορυφώθηκαν με τη λιτάνευση των ιερών λειψάνων του Νεομάρτυρα σήμερα το πρωί μέσα σε τσουχτερό κρύο.

Παρασκευή 13 Ιανουαρίου 2012

Η γιορτή του Αη - Γιώργη στην πόλη μας





(Το επίσημο πρόγραμμα της Ι. Μ. Ιωαννίνων για το φετεινό εορτασμό)

Τετάρτη 11 Ιανουαρίου 2012

Η πόλη των Ιωαννίνων τιμά τον Πολιούχο της, Νεομάρτυρα Άγιο Γεώργιο



Από την Ιερά Μητρόπολη Ιωαννίνων εκδόθηκε το πρόγραμμα εορτασμού της μνήμης του πολιούχου της πόλης των Ιωαννίνων νεομάρτυρος Αγίου Γεωργίου και του Αγίου Αθανασίου.
Οι θρησκευτικές εορταστικές εκδηλώσεις αρχίζουν την ερχόμενη Δευτέρα 16 Ιανουαρίου, με Δέηση στον Οίκο του Αγίου (4.00 μ.μ.) και μεταφορά της Εικόνας στο Εικονοστάσι, που επίσης θα αναπεμφθεί Δέηση (4.30 μ.μ.). Θα τελεστεί Εσπερινός  στο παρεκκλήσιο του τάφου του Αγίου (5 μ.μ.) και Μέγας Εσπερινός Μετ’ Αρτοκλασίας (6.00 μ.μ.) στον Ναό της Πλατείας Πάργης. Επίσης, Εσπερινός (6.00 μ.μ.) και ακολούθως αγρυπνία (9.00 μ.μ.) θα τελεστούν στον Οίκο του Αγίου.
Την Τρίτη 17 Ιανουαρίου θα τελεστεί Θεία Λειτουργία (ώρα έναρξης 7.30 π.μ.) στο Ναό του Νεομάρτυρος Αγίου Γεωργίου (Αρχιερατική), στον Οίκο του Αγίου και στον Μητροπολιτικό Ναό. Στις 10.30 π.μ. θα ακολουθήσει η λιτάνευση των ιερών λειψάνων, στις 5 μ.μ. Ιερά Παράκληση στον Οίκο του Αγίου και στις 6 μ.μ. Μέγας Εσπερινός στον Μητροπολιτικό Ναό του Αγίου Αθανασίου.
Την Τετάρτη 18/01 θα τελεστεί Όρθρος και Αρχιερατική Θεία Λειτουργία στον πανηγυρίζοντα Μητροπολιτικό Ναό και στις 5 το απόγευμα Εσπερινός, Ιερά Παράκληση και επιστροφή των ιερών λειψάνων του Νεομάρτυρα Γεωργίου στο Ναό του Πολιούχου, στην Πλατεία Πάργης. 

Παρασκευή 6 Ιανουαρίου 2012

Ο Οικουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαίος για το νέο έτος...



Ο Κύριος, εν τη αφάτω ευσπλαγχνία Αυτού, εχάρισεν εις ημάς και το εναρξάμενον νέον έτος ίνα δοξάσωμεν Αυτόν και πληροφορεί ημάς μυστικώς δια της χάριτός Του ότι εν Αυτώ ζώμεν και κινούμεθα και εσμεν. Ο Κύριος, ο ειπών ημίν ότι «και θριξ εκ της κεφαλής υμών ου μη απόληται» (Λουκ. κα  18), ου μόνον εφύλαξεν ημάς κατά τον παριππεύσαντα ενιαυτόν, αλλά και ηξίωσε των πλουσίων ευλογιών Αυτού. Τοσούτον αναντιρρήτως απέδειξε και πάλιν την προς ημάς άφατον Αυτού φιλανθρωπίαν και αγάπην. Δόξαν αναπέμπομεν Αυτώ δια την συμπλήρωσιν εικοσαετίας εις τους οίακας της Μητρός Εκκλησίας και πεντηκονταετούς ιερατικής διακονίας και δι’ όλας τας ευργεσίας και δωρεάς Του τας οποίας αδιαλείπτως εκχέει καθ’ όλον το διάστημα της εργασίας ημών εις τον αμπελώνα Αυτού. Με την βεβαιότητα της προστασίας και της παρουσίας Του διηνύσαμεν το προηγούμενον έτος. Με την ιδίαν εμπιστοσύνην εις το θέλημα Αυτού θα διέλθωμεν και το αρξάμενον, ευ ειδότες ότι «ει ο Θεός υπέρ ημών, τις καθ’ ημών; Ος γε του ιδίου υιού ουκ εφείσατο, αλλ’ υπέρ ημών πάντων παρέδωκεν αυτόν, πως ουχί και συν αυτώ τα πάντα ημίν χαρίσεται;» (Ρωμ. η  31).
Ας ποιήσωμεν λοιπόν μίαν νέαν εκκίνησιν και εφέτος, λαμβάνοντες νέας αποφάσεις, πλήρεις θάρρους και της δυνάμεως εκείνης, δια την οποίαν ομιλεί ο απόστολος των εθνών: «ου γαρ ελάβετε πνεύμα δουλείας πάλιν εις φόβον, αλλ’ ελάβετε πνεύμα υιοθεσίας, εν ω κράζομεν. αββά, ο Πατήρ. Αυτό το Πνεύμα συμμαρτυρεί τω πνεύματι ημών ότι εσμέν τέκνα Θεού. Ει δε τέκνα, και κληρονόμοι, κληρονόμοι μεν Θεού, συγκληρονόμοι δε Χριστού» (Ρωμ. η  15).
Εκ παραλλήλου, η αρχή εκάστου έτους ενθυμίζει εις ημάς την πορείαν ημών προς το αναπόφευκτον γεγονός της αναχωρήσεως ημών εκ του προσκαίρου τούτου κόσμου, μειούσα την χρονικήν απόστασιν από της συναντήσεως ημών μετά του δικαίου Κριτού, του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού. Ούτω καλεί ημάς ίνα συγκεντρώσωμεν περισσότερον τας σκέψεις μας εις την εν γένει πορείαν του βίου ημών και ετοιμάσωμεν εαυτούς καλλίτερον δια την συνάντησιν ταύτην μετά του προσώπου του Κυρίου, πάντοτε με την βεβαίαν πίστιν ότι ο θάνατος υπάρχει η θύρα εκείνη δια της οποίας εισερχόμεθα εις την αιώνιον ζωήν και την ατελεύτητον μακαριότητα, ένθα «δικαιοσύνη και ειρήνη και χαρά εν Πνεύματι αγίω» (Ρωμ. ιδ  17), ένθα ήχος καθαρός εορταζόντων και φωνή αγαλλιάσεως, ένθα φως το αληθινόν της αγίας Τριάδος.
Ούτως ο χρόνος μετατρέπεται εις περισπούδαστον προσδοκίαν του χριστιανού, του αφορώντος μετά πίστεως και αγάπης προς τον Λυτρωτήν και Θεόν ημών Ιησούν Χριστόν, και προετοιμάζει ημάς δια την στιγμήν εκείνην, εν η μετά πάντων των εκλεκτών του Θεού θα ακούσωμεν παρά του Σωτήρος την μακαρίαν φωνήν: «Δεύτε οι ευλογημένοι του Πατρός μου, κληρονομήσατε την ητοιμασμένην υμίν βασιλείαν από καταβολής κόσμου» (Ματθ. κε  34).
Εάν στρέψωμεν τα όμματα ημών εις την πορείαν του κόσμου συχνάκις απογοήτευσις και απόγνωσις καταλαμβάνει ημάς. Θλίψεις, ταραχαί, αδελφοκτόνοι πόλεμοι, αδικίαι, οικονομική κρίσις και εξαθλίωσις, πείνα και έτερα πολλά ων ουκ εστιν αριθμός. Δεν πρέπει όμως να λησμονώμεν ότι η απομάκρυνσις του ανθρώπου εκ του Θεού είναι υπεύθυνος δια τα ατελείωτα παθήματα αυτού. Ο σύγχρονος άνθρωπος αδυνατεί να κατανοήση ότι αι συνέπειαι της αμαρτίας και της αποστασίας του είναι τραγικαί δια τον ίδιον και δια το μέλλον του κόσμου. Διότι αι συνέπειαι της αμαρτίας, ως και της αγιότητος, είναι παγκόσμιοι. Θέτων εαυτόν ο άνθρωπος εις την θέσιν του Θεού, εφευρίσκει εξύπνους όρους ίνα ονομάση και εξωραΐση τα πάθη αυτού και την πεπτωκυίαν ζωήν του, νομίζων ότι ούτω θα αποφύγη τους ελέγχους της συνειδήσεως και τα τραγικά αποτελέσματα της αποστασίας. Όμως ο Κύριος λέγει ότι «ο ουρανός και η γη παρελεύσονται, οι δε λόγοι μου ου μη παρέλθωσι» (Ματθ. κδ  35).
Δια τούτο, αδελφοί και τέκνα, ας μείνωμεν κατά το παρόν έτος ηνωμένοι εντός της Εκκλησίας, η οποία παρέχει εις ημάς την βεβαίαν ελπίδα της σωτηρίας. Ας πολιτευθώμεν και κατά το νέον έτος αξίως της κλήσεως ημών και της εμπιστοσύνης ης ετύχομεν παρά της Μητρός ημών Αγίας του Χριστού Μεγάλης Εκκλησίας. Ο Κύριος ημών, «ω εδόθη πάσα εξουσία εν ουρανώ και επί γης» (Ματθ. κη  18), ενέδυσεν ημάς με την τριπλήν εξουσίαν της αρχιερωσύνης και της ιερωσύνης, εν μέσω του εξαγορασθέντος δια του τιμίου Αυτού αίματος λαού Του. Διωρίσθημεν ίνα οικονομώμεν και τελώμεν τα εκκλησιαστικά μυστήρια, αναλόγως προς τας πνευματικάς ανάγκας του ποιμνίου ημών, ίνα κηρύττωμεν το θέλημα του Θεού εις τους υφ’ ημών ποιμαινομένους και ίνα λύωμεν τας αμαρτίας του λαού. Ούτως ας προσφέρωμεν καθαράς τας ψυχάς ημών τω Δεσπότη Χριστώ, ενθυμούμενοι την παραίνεσιν του Χρυσορ¬ρήμονος Προκατόχου ημών εν τω αγιωτάτω αρχιεπισκοπικώ Θρόνω της Κωνσταντινουπόλεως: «των ακτίνων αυτών καθαρωτέραν τω ιερεί την ψυχήν είναι δει, ίνα μήποτε αυτόν έρημον καταλιμπάνη το Πνεύμα το Άγιον, ίνα δύνηται λέγειν• ζω δε ουκέτι εγώ, ζη δε εν εμοί Χριστός».
Ας αφιερώσωμεν όλους εαυτούς εις την διακονίαν της Εκκλησίας, ας αφήσωμεν όλην την καρδίαν και τους διαλογισμούς ημών εις το έλεος του Θεού. Ας αγωνισθώμεν ίνα έχωμεν προς πάντας αγάπην ειλικρινή και ανυπόκριτον, υπάρχοντες πάντοτε συγκαταβατικοί και προσηνείς προς τους πλησίον ημών, έχοντες προ οφθαλμών τους λόγους του Αποστόλου: «δούλον Κυρίου ου δει μάχεσθαι, αλλ’ ήπιον είναι προς πάντας, διδακτικόν, ανεξίκακον». Ας διαλαττώμεθα ταχέως μετ’ εκείνων όσοι λυπούν ημάς, ίνα δυνηθώμεν ευσυνειδήτως να κηρύξωμεν την ειρήνην εις τους πιστεύοντας ημίν και αταράχως να επιτελώμεν την φρικτήν μυσταγωγίαν της αιωνίου προς Θεόν καταλλαγής. Ας επαγρυπνήσωμεν επιμελώς εις τας επάλξεις της Μητρός ημών Εκκλησίας, φυλάττοντες την ποίμνην του Κυρίου από ερίδων και ταραχών, και πάσης επιβουλής του αντικειμένου, με την συνείδησιν ότι «εάν ρομφαία λάβη ψυχήν, αύτη μεν δια την ανομίαν αυτής ελήφθη, το δε αίμα αυτής εκ χειρός του σκοπού εκζητήσει Κύριος των δυνάμεων» (Ιεζ. ιβ  15).
Ας γυμνάσωμεν και εφέτος τας ψυχάς ημών εις την φιλοπονίαν των αρετών, ιστάμενοι ενώπιον του Θεού μετά καθαράς συνειδήσεως, εννοούντες οπόσην αγιότητα βίου και αγνείαν απαιτεί εξ ημών η διακονία των μυστηρίων της δόξης Αυτού, εξομολογούμενοι αλλήλοις τας αμαρτίας και τα παραπτώματα ημών και γνωρίζοντες ότι ούτω πράττοντες θα έχωμεν την ευλογίαν και το έλεος του Θεού εις τε την παρούσαν και εις την μέλλουσαν ζωήν. Ας φυλάττωμεν την παράδοσν και την ευταξίαν της Μητρός Εκκλησίας, λόγοις και έργοις, υπήκοοι μέχρι θανάτου εις τας παραδόσεις και επιταγάς των Αποστόλων και των Πατέρων, δια να έχη και ο Θεός την φροντίδα ημών.
Ας τελώμεν τας εορτάς πνευματικώς και ουχί κοσμικώς, ώστε αύται να είναι δι’ ημάς φωτισμός και αγιασμός ψυχής. Ούτω, θα λαμβάνωμεν τας ευχάς και ευλογίας των αγίων, ως του σήμερον τιμωμένου Μεγάλου Βασιλείου, οίτινες αδιαλείπτως πρεσβεύουσιν υπέρ ημών τη Αγία Τριάδι.
Επισκοπούντες εν ολίγοις τας ευεργεσίας του Θεού κατά το παρελθόν έτος, ενθυμούμεθα την μεταφοράν ενταύθα των λειψάνων του αοιδίμου προκατόχου ημών Κωνσταντίνου του ΣΤ . Τον εμπλουτισμόν της ενταύθα Ιεραρχίας του Θρόνου δια δύο νέων δυναμικών στελεχών, των Ιερωτάτων Καλλιουπόλεως και Μαδύτου και Προύσης. Το εύσημον γεγονός της Συνάξεως των Προκαθημένων των Πρεσβυγενών Πατριαρχείων και της παλαιφάτου Εκκλησίας Κύπρου εις Φανάριον μεταξύ 1ης και 3ης Σεπτεμβρίου με κύριον θέμα αυτής την εξέτασιν της εκρύθμου καταστάσεως εις την Μέσην Ανατολήν. Δια του απολυθέντος μηνύματος προς το πλήρωμα των Εκκλησιών ημών, ως και προς πάντα άνθρωπον καλής θελήσεως, εξεφράσαμεν την αλληλεγγύην και συμπάθειαν προς τους εκεί δοκιμαζομένους αδελφούς και απηυθύναμεν έκκλησιν προς τους ανά τον κόσμον πολιτικούς και θρησκευτικούς ηγέτας δια την καθιέρωσιν αρχών και την ανάληψιν δεσμεύσεων προς ειρηνικήν συμβίωσιν των πιστών των διαφόρων
θρησκειών εις τον ευαίσθητον εκείνον γεωγραφικόν χώρον.
Κατά την ιδίαν Σύναξιν ησχολήθημεν και με το θέμα της προετοιμασίας της Αγίας και Μεγάλης Συνόδου της Ορθοδόξου Εκκλησίας και απεφασίσαμεν όπως επισπευσθή η διαδικασία της προπαρασκευής αυτής, ίνα καταστή δυνατή η σύγκλησις αυτής εις το ορατόν μέλλον. Ευχόμεθα δε ίνα η προσπάθεια αυτή συνεχισθή και καρποφορήση και κατά το αρχόμενον έτος και προωθηθή περαιτέρω η διορθόδοξος συνεργασία, ίνα δίδεται η μαρτυρία των χριστιανών εις όλον τον κόσμον, ο οποίος τοσαύτην έχει ανάγκην και εις τόσα αδιέξοδα περιέρχεται άνευ της πίστεως εις τον Κύριον ημών Ιησούν Χριστόν, ζων εις το σκότος της αγνωσίας.
Ωσαύτως, υπομιμνήσκομεν το ευχάριστον γεγονός της ανανεώσεως των διοικητικών σωμάτων των Κοινοτήτων και Ιδρυμάτων της ενταύθα Ομογενείας, ώστε να ενισχυθή ο ρόλος των και να δοθή νέα ώθησις εις την ανάπτυξιν του έργου αυτών. Συγχρόνως δε η απόφασις του Κράτους δια την απόδοσιν ομογενειακών περιουσιών αποτελεί μίαν φερέλπιδα εκκίνησιν δια τον νέον ενιαυτόν, με την προσδοκίαν ότι θεία χάριτι και προνοία θα ανατείλη και εν καλλίτερον μέλλον δια την πολύπαθον ομογένειαν της Πόλεως ημών και θα εξασφαλισθούν αι απαραίτητοι προϋποθέσεις δια την επιβίωσιν αυτής και την συνέχισιν της υπερδισχιλιετούς παρουσίας του Γένους ημών εις τον τόπον αυτόν, ένθα πάλλεται η καρδία αυτού και ένθα αναπαύονται αι ψυχαί των προγόνων του, των οποίων αισθανόμεθα πάντοτε την ζώσαν μυστικήν παρουσίαν και ενίσχυσιν. Εις το σημείον τούτο επιθυμούμεν να εκφράσωμεν την ευαρέσκειαν ημών προς τον προλαλήσαντα Εντιμολ. Άρχοντα Μ. Χαρτοφύλακα κ. Παντελεήμονα Βίγκαν δια τους πολλούς κόπους του υπέρ των κοινών της Ομογενείας και να τον συγχαρώμεν δια την επανεκλογήν του δια μίαν νέαν τριετίαν ως μέλους, εκ μέρους όλων των Μειονοτήτων, του Συμβουλίου της Γενικής Διευθύνσεως των Βακουφίων.
Εξ ετέρου, η πραγματοποίησις του προσκυνήματος εις το μαρτύριον του Αγίου Φιλίππου εν Ιεραπόλει απετέλεσε μίαν εισέτι χαράν και ευλογίαν του Θεού κατά το παρελθόν έτος, μαρτυρούσα την μεγάλην ωφέλειαν και οικοδομήν ήτις προκύπτει εκ της συνηθείας της επισκέψεως των σεβασμάτων τα οποία ευρίσκονται εις τα ηγιασμένα χώματα της Μικράς Ασίας. Το προσκύνημα τούτο έρχεται να προστεθή εις τα λοιπά κατά τα τελευταία έτη καθιερωθέντα προσκυνήματα εις Μύρα, Καππαδοκίαν, Τραπεζούντα, Έφεσον και αλλαχού της αγιοβαδίστου και αγιοτόκου Μικράς Ασίας, ένθα μετά συγκινήσεως επανανήψαμεν τας λυχνίας των εκεί Εκκλησιών.
Πέρυσιν εδέχθημεν τας υψηλάς επισκέψεις των Εξοχωτάτων Αντιπροέδρου και της Υπουργού Εξωτερικών των ΗΠΑ, των Εξοχωτάτων Προέδρων της Ουγγαρίας και της Ρουμανίας και του Υπουργού Εξωτερικών της Γαλλίας και πολλών ετέρων σημαντικών προσωπικοτήτων, γεγονότα τα οποία μαρτυρούν την εκτίμησιν ης χαίρει ο αιωνόβιος θεσμός της Αγίας του Χριστού Μεγάλης Εκκλησίας εις τας συνειδήσεις των ανθρώπων παγκοσμίως και ενθαρρύνουν ημάς εις την εκπλήρωσιν της ευθυνηφόρου πνευματικής αποστολής ημών. Το κύρος του Οικουμενικού ημών Πατριαρχείου οφείλομεν ίνα διαφυλάξωμεν υψηλόν και άτρωτον και κατά το αρχόμενον νέον έτος, αγωνιζόμενοι όλαις δυνάμεσιν έκαστος εκ της επάλξεως εις την οποίαν έταξεν αυτόν ο Κύριος.
Το παρόν έτος απεφασίσαμεν ίνα αφιερώσωμεν εις μίαν ιστορικήν σύγχρονον μορφήν του Οικουμενικού Θρόνου, εκ των πλέον σημαντικών κατά τους εσχάτους αιώνας του καθ’ όλου βίου αυτού. Εις τον αοίδιμον δυναμικόν και οτρηρόν Πατριάρχην Ιωακείμ Γ , από της κοιμήσεως του οποίου συμπληρούται εφέτος μία εκατονταετία. Πιστεύομεν ότι ούτω τιμώμεν την ζωήν και το έργον αυτού, όστις ευθαρσώς και δεξιώς επηδαλιούχησε το σκάφος της Μητρός Εκκλησίας, μετά συνέσεως πολλής, δικαιοσύνης, αληθείας, ασκητικής ζωής και αυταπαρνήσεως, μη επιζητήσας ούτε δόξαν, ούτε πλούτον, ούτε χρήμα, αποτελέσας αληθές κόσμημα αυτής και υπόδειγμα εκκλησιαστικού ποιμένος.
Ωσαύτως και εις τον αείμνηστον Πατριάρχην Αθηναγόραν, εκ της κοιμήσεως του οποίου συμπληρούται μία τεσσαρακονταετία, όστις ήρε τον σταυρόν της Πατριαρχείας εις περίοδον κρίσιμον και λίαν χαλεπήν, ζήσας εν μέσω θλίψεων και τραγικών γεγονότων δια την ιστορίαν του εν Κωνσταντινουπόλει ποιμνίου της Μητρός Εκκλησίας. Αμφότεροι οι προκάτοχοι ημών ειργάσθησαν, συν τοις άλλοις, δια την ενότητα των χριστιανών, ο μεν εξαπολύσας την γνωστήν εγκύκλιον του 1902, ο δε συμβαλών εις την άρσιν των αναθεμάτων μεταξύ Ανατολικής και Δυτικής Εκκλησίας και εις την έναρξιν του διαλόγου της αγάπης μετά της Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας.
Χάριτι Κυρίου ελπίζομεν ίνα αξιωθώμεν κατά το προσεχές Πάσχα να παρασκευάσωμεν το τρίτον επί της πατριαρχείας ημών το άγιον μύρον, γεγονός το οποίον θεωρούμεν ιδιαιτέραν ευλογίαν του Θεού προς ημάς.
Με τας προοπτικάς και χρηστάς ταύτας ελπίδας, ποιούμεθα την έναρξιν του παρόντος ενιαυτού και ευχόμεθα εις πάντας ο δια την ημών σωτηρίαν περιτμηθήναι καταδεξάμενος και μορφήν ανθρωπίνην αναλλοιώτως προσλαβών Κύριος ημών Ιησούς Χριστός, δια πρεσβειών της Δεσποίνης ημών Θεοτόκου της Παμμακαρίστου και του αγίου Βασιλείου του Μεγάλου, να αξιώση ημάς ίνα εις έτη πολλά εορτάζωμεν την εορτήν της προς ημάς συγκαταβάσεως Αυτού και σαρκί Περιτομής και την του Καππαδόκου Ιεράρχου μνήμην, εν δε τη μελλούση ζωή αξιώση ημάς ίνα συν πάσι τοις αγίοις ζήσωμεν την αιώνιον και ατελεύτητον ζωήν, εις δόξαν του ανάρχου Πατρός και του ομοουσίου Αυτού Πνεύματος. Αμήν.

Θεοφάνεια στο Φανάρι



Με τη συμμετοχή πλήθους πιστών από την Πόλη και το εξωτερικό γιορτάστηκαν τα Θεοφάνεια στο Φανάρι, στην έδρα του Οικουμενικού Πατριαρχείου.
Της πανηγυρικής Θ. Λειτουργίας προεξήρχε ο Οικουμενικός Πατριάρχης Βαθολομαίος, συλλειτουργούντων των Μητροπολιτών: Γέροντος Νικαίας Κωνσταντίνου, Φιλαδελφείας Μελίτωνος, Σεβαστείας Δημητρίου και Προύσης Ελπιδοφόρου.
Η Ακολουθία του Μ. Αγιασμού έγινε κατά την Πατριαρχική Τάξη μετά το τέλος της Μ. Δοξολογίας του Όρθρου.
Μετά το πέρας της Πατριαρχικής Θείας Λειτουργίας, πραγματοποιήθηκε η κατάδυση του Τιμίου Σταυρού στον Κεράτιο Κόλπο από τον Οικουμενικό Πατριάρχη.

Τετάρτη 4 Ιανουαρίου 2012

«Ο Επιφανείς...»



 Καλά & Ευλογημένα Θεοφάνεια

Δευτέρα 2 Ιανουαρίου 2012

Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης: Σκιάθος 4 Μαρτίου 1851 - Σκιάθος 3 Ιανουαρίου 1911



Δείτε στο παρακάτω σύνδεσμο, ένα επεισόδιο από τη σειρά της ΕΡΤ «ΕΠΟΧΕΣ ΚΑΙ ΣΥΓΓΡΑΦΕΙΣ», στο οποίο παρουσιάζεται το έργο του μεγάλου Σκιαθίτη πεζογράφου ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ ΠΑΠΑΔΙΑΜΑΝΤΗ (γενν. 1851 – πέθ. 1911), παράλληλα με τα ιστορικά γεγονότα της εποχής του. Παρατίθενται πληροφορίες σχετικά με τον γενέθλιο τόπο του, τη Σκιάθο, την ιερατική του οικογένεια, τις σπουδές του στη Φιλοσοφική Σχολή στην Αθήνα, την επαγγελματική του ενασχόληση με τη μετάφραση για λόγους βιοπορισμού...

Μ' ένα κλικ εδώ:

Κυριακή 1 Ιανουαρίου 2012

Μνήμη Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη...



Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης

Ο άγιος...

(Κοιμήθηκε το ξημέρωμα της 3ης Ιανουαρίου του 1911...)


Στον ιστοχώρο του Ιδρύματος Παπαδιαμαντικών Σπουδών, θα βρείτε πλούσιο υλικό για τον κοσμοκαλόγερο των ελληνικών γραμμάτων:
http://www.papadiamantis.org/index.php