«Κάποτε στη Δονούσα...»

 

«Νεαρό  ζευγαράκι με ένδυμα και  φρόνημα καλοκαιρινό ξεστράτισε στην πόρτα του  ναΐσκου που φεγγοβολούσε στο Αιγαίο παραμονές Δεκαπενταύγουστου. Πλησίασαν την εικόνα και τη φίλησαν πολλές φορές τόσο αληθινά κι ανεπιτήδευτα που τράβηξαν την προσοχή του ευλαβούς γυναικείου εκκλησιάσματος, αφού ο μόνος άντρας εκτός απ' τον παππά  ήταν ο επίτροπος. "Ο γλυκασμός των αγγέλων, των θλιβομένων η χαρά...", έψαλλε η χορωδία η αποτελούμενη απ' τη γυναίκα του παππά και μερικές ακόμα μεσήλικες ευσεβείς Αθηναίες που περνούσαν το καλοκαίρι στη γενέτειρα. Μάλλον ανύποπτες παρά τον υπερβάλλοντα ζήλον της ψαλτικής για το ρίγος των λόγων που εξεστόμιζαν. Η Παναγιά φαινόταν να μην ακούει τίποτα, αφού είχε στρέψει το βλέμμα της στους νεαρούς σκηνίτες που έλαμπαν στο φως του έρωτος το ιλαρόν...
Τουριστικά σανδάλια, βερμούδα και μακό θα φορούσαν οι άγγελοι αν τους συναντούσαμε σήμερα στις Μικρές Κυκλάδες, σκέφτηκα σχεδόν φωναχτά, ενώ ο συμπαθής νεαρός παππάς εκλιπαρούσε την επιείκεια της Θεοτόκου: 
"Μη μού ελέγξεις τας πράξεις ενώπιον των αγγέλων...".
Παράκληση παραμονές Δεκαπενταύγουστου...».

Νόνη Σταματέλου