Κυριακή 29 Νοεμβρίου 2009

Ανακοίνωση Πανηγύρεως

Άγιος Νικόλαος («εις Κοπάνους») πόλεως Ιωαννίνων
Την ερχόμενη Κυριακή 6 Δεκεμβρίου, εορτή του Αγίου Νικολάου Αρχιεπισκόπου Μύρων, πανηγυρίζει ο Ναός μας, σύμφωνα με το ακόλουθο πρόγραμμα:

Σάββατο 5 Δεκεμβρίου, ώρα 17.00 μ.μ.:
Μέγας Εσπερινός, με Αρτοκλασία.

Κυριακή 6 Δεκεμβρίου, ώρα 07.30 π.μ.:
Όρθρος και Πανηγυρική Θεία Λειτουργία.

Παρασκευή 27 Νοεμβρίου 2009

6 Δεκεμβρίου

Του εν Αγίοις Πατρός ημών Νικολάου, Αρχιεπισκόπου Μύρων της Λυκίας του Θαυματουργού.

5 Δεκεμβρίου

Του Οσίου καί Θεοφόρου Πατρός ημών Σάββα του Ηγιασμένου.

4 Δεκεμβρίου

Της Αγίας Μεγαλομάρτυρος Βαρβάρας, του Οσίου Πατρός ημών Ιωάννου του Δαμασκηνού καί του Αγίου Ιερομάρτυρος Σεραφείμ, Επισκόπου Φαναρίου.

Τετάρτη 25 Νοεμβρίου 2009

ΔΕΚΕMΒΡΙΟΣ

Έχων ημέρας τριάκοντα μίαν.
Η ημέρα έχει ώρας 9 καί η νύξ ώρας 15.

Παρασκευή 20 Νοεμβρίου 2009

30 Νοεμβρίου

Του Αγίου καί Ενδόξου Αποστόλου Ανδρέου του Πρωτοκλήτου.

25 Νοεμβρίου

Της Αγίας Μεγαλομάρτυρος καί πανσόφου Αικατερίνης.

Σάββατο 14 Νοεμβρίου 2009

Τα Εισόδια της Θεοτόκου

Η εικόνα…

Η ιερή ακολουθία της εορτής των Εισοδίων της Θεοτόκου και η σχετική εικόνα υπηρετούν ένα βαθύτερο σκοπό: χειραγωγούν τον πιστό στο μυστήριο της σάρκωσης του Υιού και Λόγου του Θεού.
Η είσοδος της Θεοτόκου στο ναό είναι το προοίμιο της εύνοιας του Θεού στους ανθρώπους, η προκήρυξη της σωτηρίας των ανθρώπων, η αναγγελία του Χριστού και η πραγματοποίηση του σχεδίου της θείας, οικονομίας. Αυτά διακηρύσσει το απολυτίκιο της εορτής: «Σήμερον της ευδοκίας Θεού το προοίμιον και της των ανθρώπων σωτηρίας η προκήρυξις. Εν Ναω του Θεού τρανώς η Παρθένος δείκνυται και τον Χριστόν τοις πάσι προκαταγγέλλεται. Αυτή και ημείς μεγαλοφώνως βοήσωμεν Χαίρε της οικονομίας του Κτιστού η εκπλήρωσις».
Ο ορθόδοξος αγιογράφος με βάση τις παραπάνω πληροφορίες της απόκρυφης διήγησης και τη δογματική διδασκαλία της Εκκλησίας για τη Θεοτόκου συνθέτει την εικόνα των Εισοδίων.
Το κύριο πρόσωπο της εικόνας είναι η τριετής Παναγία. Εικονίζεται τη στιγμή που την υποδέχεται στο ναό ο ιερέας Ζαχαρίας, ο μετέπειτα πατέρας του Προδρόμου, καθώς την παραδίδουν ευλαβικά οι θεοσεβείς γονείς της. Πίσω τους ακολουθούν οι παρθένες, «οι αμίαντες θυγατέρες των Εβραίων», που κρατούν αναμμένες λαμπάδες.
Η Παναγία δε ζωγραφίζεται φυσιοκρατικά. Δεν εμφανίζει δηλαδή τίποτε το παιδικό, εκτός από το μικρό μέγεθος του σώματός της. Αυτό γίνεται σκόπιμα. Ο ορθόδοξος αγιογράφος θέλει να μάς απομακρύνει από το γράμμα της διήγησης («τριετής η παις») για να συλλάβουμε το πνεύμα της, την εκκλησιολογική της διάσταση. Η Παναγία είναι η Θεοτόκος, η Μητέρα του Θεού. Γι’ αυτό ο υμνωδός μάς καλεί «την νηπιάζουσαν φύσει και υπέρ φύσιν Μητέρα αναδειχθείσαν του Θεού ευφημήσωμεν ύμνοις» (τροπάριο του όρθρου). Η Παναγία εικονίζεται ως ώριμη γυναίκα με το γνωστό μαφόριό της, όπως τη βλέπουμε στις εικόνες της.
Το ίδιο κάνει και ο υμνωδός της Εκκλησίας και για τις λαμπάδες των παρθένων. Οι αναμμένες λαμπάδες δεν είχαν σκοπό να εμποδίσουν την τριετή παιδίσκη να γυρίσει πίσω, στο σπίτι της, καθώς ήταν στο δρόμο προς το ναό -αυτό λέει η απόκρυφη διήγηση- αλλά τούτο: να υποδείξουν τη νοητή λαμπάδα, την Παναγία και προδηλώσουν έτσι την ανείπωτη μελλοντική αίγλη. Αυτή η αίγλη θα ήταν ο Χριστός, γιατί από την Παναγία θα ανέλαμπε (θα γεννιόταν) φωτίζοντας τους καθισμένους στο σκοτάδι της αμαρτίας ανθρώπους. Αυτόν το συμβολισμό παρουσιάζει το δ΄ στιχηρό προσόμοιο του εσπερινού, ήχος δ΄
«Αι νεανίδες χαίρουσαι και λαμπάδας κατέχουσαι, της λαμπάδος σήμερον προπορεύονται της νοητής και εισάγουσιν αυτήν εις τα Άγια των Αγίων ιερώς προσηλούσαι την μέλλουσαν αίγλην άρρητον εξ αυτής αναλάμψειν και φωτίσειν τους εν σκότει καθημένους, της αγνωσίας εν Πνεύματι».
Σε πολλές εικόνες πίσω από το Ζαχαρία, αριστερά, παριστάνεται η Παναγία να κάθεται σε καθέδρα με τρία σκαλιά (είναι η αναβαθμοί του θυσιαστηρίου του απόκρυφου κειμένου) και να περιμένει την τροφή που της φέρνει ο άγγελος Γαβριήλ. Η Παναγία να παραμείνει στο Άγιο των Αγίων ως νέα Κιβωτός της Διαθήκης, ως η «έμψυχος κιβωτός» και στα δώδεκα χρόνια της παραμονής της εκεί θα τρέφεται θαυματουργικά με ουράνια τροφή.

Από το βιβλίο του Χρήστου Γ. Γκότση «Ο Μυστικός κόσμος των Βυζαντινών Εικόνων» (τόμος δεύτερος).

Παρασκευή 13 Νοεμβρίου 2009

21 Νοεμβρίου

Η ΕΝ ΤΩ ΝΑΩ ΕΙΣΟΔΟΣ ΤΗΣ ΥΠΕΡΑΓΙΑΣ ΔΕΣΠΟΙΝΗΣ ΗΜΩΝ ΘΕΟΤΟΚΟΥ.

Τα Εισόδια της Θεοτόκου

Έχουμε εδώ την εορτή της Εισόδου της Θεοτόκου στο Ναό. Το θέμα της εορτής είναι πολύ απλό: ένα κοριτσάκι προσάγεται από τους γονείς του στο ναό των Ιεροσολύμων. Δεν υπάρχει τίποτε το ιδιαίτερα αξιοσημείωτο στο γεγονός αυτό, επειδή την εποχή εκείνη αυτό αποτελούσε μια γενικά αποδεκτή συνήθεια και πολλοί γονείς έφερναν τα παιδιά τους στο ναό ως σημείο προσαγωγής τους στον Θεό, ως ένδειξη πως δίνουν στη ζωή τους έναν ουσιαστικό σκοπό και νόημα, πως τα φωτίζουν από μέσα με το φως μιας ανώτερης εμπειρίας.
Στην περίπτωση όμως της Παναγίας, όπως μας το υπενθυμίζει η Ακολουθία της ημέρας, οδήγησαν το παιδί στα “Άγια των Αγίων”, στον τόπο που κανείς άλλος, εκτός από τους ιερείς, δεν επιτρεπόταν να πάει, στο μυστικό εσωτερικό ιερό του ναού. Το όνομα του κοριτσιού είναι Μαρία. Είναι η μελλοντική μητέρα του Ιησού Χριστού, μέσω του οποίου, σύμφωνα με τη Χριστιανική πίστη, ο ίδιος ο Θεός ήλθε στον κόσμο για να ενωθεί με το ανθρώπινο γένος, να μοιραστεί τη ζωή του και να αποκαλύψει το θείο της περιεχόμενο. Είναι όλα αυτά παραμύθια; Ή είναι κάτι που μας δόθηκε και που αποκαλύπτεται εδώ, κάτι που σχετίζεται άμεσα με τη ζωή μας, κάτι που δεν μπορεί ίσως να εκφραστεί με λόγια της καθημερινής ζωής;
Αυτός είναι ο μεγαλειώδης, ο ογκώδης, ο ιεροπρεπής ναός της Ιερουσαλήμ. Και για αιώνες εκεί, πίσω από αυτούς τους βαρείς τοίχους, ένα πρόσωπο μπορούσε να έρθει σε επαφή με τον Θεό. Τώρα όμως ο ιερέας παίρνει από το χέρι τη Μαρία και την οδηγεί στο ιερότερο τμήμα του Ναού και εμείς ψάλλουμε:
“Ο καθαρώτατος ναός του Σωτήρος… σήμερον εισάγεται εν τω οίκω Κυρίου…”.
Το νόημα όλων αυτών των γεγονότων, των λέξεων και των σκέψεων είναι απλό: από τώρα και στο εξής ο ίδιος ο άνθρωπος γίνεται ναός. Ούτε πέτρινος ούτε θυσιαστήριο, αλλά ο άνθρωπος -η ψυχή του, το σώμα του και η ζωή του- γίνεται η ιερή και θεία καρδιά του κόσμου, τα “άγια των αγίων”. Ο ένας ναός, η Παναγία -ζων και ανθρώπινος- οδηγείται σ’ έναν άλλον ναό φτιαγμένο από πέτρα και ολοκληρώνει έτσι εκ των ένδον τη σημασία και το νόημά του…
Από τη στιγμή που η Παναγία εισήλθε στα «άγια των αγίων», η ίδια η ζωή της έγινε Ναός. Κι όταν εορτάζουμε τα Εισόδιά της, εορτάζουμε το θείο νόημα του ανθρώπου και τη λαμπρότητα της υψηλής του κλήσεως. Δεν γίνεται λοιπόν να εξαφανιστούν και να ξεριζωθούν όλ’ αυτά από τη μνήμη του ανθρώπου.

Από το βιβλίο του π. Αλέξανδρου Σμέμαν «Η Παναγία».
(Εκδόσεις «Ακρίτας»)

Πέμπτη 12 Νοεμβρίου 2009

16 Νοεμβρίου

Του Αγίου Αποστόλου καί Ευαγγελιστού Ματθαίου.

Δευτέρα 9 Νοεμβρίου 2009

14 Νοεμβρίου

Του Αγίου ενδόξου καί πανευφήμου Αποστόλου Φιλίππου.

13 Νοεμβρίου

Του εν Αγίοις Πατρός ημών Ιωάννου, Αρχιεπισκόπου Κωνσταντινουπόλεως, του Χρυσοστόμου.

12 Νοεμβρίου

Του εν Αγίοις Πατρός ημών Ιωάννου του Ελεήμονος, Πατριάρχου Αλεξανδρείας.

11 Νοεμβρίου

Των Αγίων Μαρτύρων Μηνά, Βίκτωρος καί Βικεντίου.

Παρασκευή 6 Νοεμβρίου 2009

9 Νοεμβρίου

Του εν Αγίοις Πατρός ημών Νεκταρίου,
Επισκόπου Πενταπόλεως του Θαυματουργού.

Οι Ζωσιμάδες

Δια χειρός Κώστα Βλάχου, φιλολόγου

8 Νοεμβρίου

Μνήμη Ζωσιμάδων

Τρίτη 3 Νοεμβρίου 2009

8 Νοεμβρίου

Η Σύναξις των Αρχιστρατήγων Μιχαήλ καί Γαβριήλ καί των λοιπών Ασωμάτων Δυνάμεων.