«Ο άγιος Ματθαίος...»

 

«Μνήμη του αγίου ευαγγελιστού Ματθαίου, του από τελωνών. Σε πολλούς ανθρώπους της καθημερινότητας και μάλιστα οι οποίοι κακώς έχωσιν και βασανίζονται από πάθη εξωτερικά, υπάρχει μια σπίθα Θεού, μια κρυφή πνευματικότητα, μνήμη Θεού, ταπείνωση. Όταν την αναδείξει ο Θεός μέσα τους και αυτοί βρουν αγάπη και λάβουν θάρρος και μετανοήσουν μετά γίνεται αγιότητα και μάλιστα και υψηλού βαθμού αγιότητα όπως το να γίνει κάποιος απόστολος και ευαγγελιστής.

Ο άγιος Ματθαίος είναι ο πρώτος συγγράψας τη γενεαλογία και τη γέννηση του Χριστού και μάλιστα κατά τις προφητείες, γι' αυτό και πρώτο τάχτηκε το βιβλίο του στην Καινή Διαθήκη, αμέσως μετά την σειρά της Παλαιάς, συνδέοντας τον παλαιό με τον νέο κόσμο του Θεού.

Το συναξάρι του αγίου είναι σαν μια βιβλική ιστορία. Ανέβηκε, λέει, ο απόστολος στο βουνό και εκεί πέρασε αρκετό καιρό κατάμονος, άστεγος και μονοχίτωνας. Και τότε "του φανερώθηκε ο Θεός, που έπλασε από το χώμα τον άνθρωπο, με τη μορφή μικρού παιδιού". Το παιδί δηλώνει την ταπείνωση, την απλότητα, την εμπιστοσύνη, την πίστη, την αμεσότητα και την εγκατάλειψη στην θεία μέριμνα. Έτσι αποκτάται η θεοπνευστία και η αγιότητα».