«Ψυχοσάββατο...»

Του Διακόνου π. Γρηγορίου Φραγκάκη

«Πρόσωπα και οι αναμνήσεις τους, γλυκές και καρδιακές, ανακατεύονται με μια χούφτα στάρι, λίγη ζάχαρη και άλλα υλικά του σπιτιού και το στολισμένο κόλλυβο είναι εκεί "σε μνημόσυνο αιώνιο". Όμως καθώς ευλογημένο από τα χέρια του Λειτουργού σε γεύομαι, δε μπορεί παρά και πάλι την Ανάσταση να μου φέρνεις στις αισθήσεις....

Δεν θέλω να πιστέψω σε μια ζωή δίχως την ελπίδα σου, Έγερση τριήμερη του Ιησού μας και δική μου.

Με αυτό το αναστάσιμο σύμβολο θα ρθω και πάλι στις πλάκες της Διαθήκης σας, προσκυνητής δειλός, με Σώμα και Αίμα Χριστού για την απόπλυση μας!

Κάθε τέτοια μέρα μην ψάχνετε την ψυχή μου. Στου χωριού μου το Κοιμητήριο θα την βρείτε, να γυρνά σε γυμνά οστέα ανάμεσα να συναντήσει πρόσωπα λατρεμένα, οικεία, αγαπημένα, γνώριμα, πρόσωπα με τα οποία μοιραστήκαμε, το κοινόχρηστο του τόπου και του χρόνου. Μου λείπουν πολύ και τους το λέω.

Καλή Ανάσταση, καλοί μου άνθρωποι, όπου γης αναπαυμένοι!

Και συ, ω Ψυχοσάββατο, αναστάσιμο και διόλου πενθηφόρο, χαίρε και πάλιν ερώ χαίρε!».