«Ἡ Ἐκκλησία μας νά βρεῖ τόν λατρευτικό της χαρακτῆρα...»

«Ἐπιβάλλεται, εἶναι πνευματική ἀνάγκη ὕψιστης σημασίας ἡ Ἐκκλησία μας νά βρεῖ τόν λατρευτικό της χαρακτῆρα. Νά γίνει λατρεύουσα κοινότητα καί πάλι. Χωρίς τή λατρεία θά εἴμαστε ἁπλῶς ξερά κλαράκια, ἕτοιμα νά σπάσουν στό παραμικρό ἄγγιγμα. Ἄν δέν μποροῦμε νά κάνουμε τόν κόσμο καί πάλι καλόν λίαν μέσα στό ἀναστάσιμο φῶς, καί αὐτό μόνο στίς ἀκολουθίες μπορεῖ νά γίνει, καί βεβαίως καί στή Θεία Λειτουργία, τότε ἔχουμε προδώσει τήν ἀποστολή μας ὡς Ἐκκλησία.
Γιά τόν λόγο αὐτό νά φροντίσουμε νά συμμετέχουμε, ὄχι νά παρακολουθοῦμε, στόν Ἑσπερινό καί τόν Ὄρθρο, τουλάχιστον τῶν Κυριακῶν καί τῶν μεγάλων ἑορτῶν. Νά προσευχόμαστε μέσῳ αὐτῶν. Νά μελετοῦμε ἀπό τό σπίτι ὅσα περιλαμβάνονται σέ αὐτές τίς ἀκολουθίες. Τροπάρια, ψαλμούς, ἀναγνώσματα, βίους ἑορταζομένων ἁγίων ἤ περιεχόμενο γεγονότων. Αὐτή εἶναι ἡ ὀρθόδοξη πνευματικότητα. Αὐτό εἶναι τό ὀρθόδοξο ἦθος. Καί στό σημεῖο αὐτό ἐπιτρέψτε μου νά παραθέσω ἕνα περιστατικό πού παραθέτει ξένος συγγραφέας καί τό ὁποῖο τονίζει τή σημασία τῆς λατρείας γιά τήν ὀρθοδοξία. Λέει: "Ἕνας πιστός τῆς Προτεσταντικῆς ἐκκλησίας ρώτησε ἕναν Ὀρθόδοξο ἱερέα νά τοῦ ἐξηγήσει τά θεολογικά του πιστεύω. Ὁ ἱερέας τοῦ ἀπάντησε ὅτι θά ἦταν καλύτερα νά ρωτοῦσε “ὄχι τί πιστεύουμε οἱ Ὀρθόδοξοι, ἀλλά πῶς λατρεύουμε"».
(Αἰδ. Πρωτοπρεσβύτερος π. Δημήτριος Καπρινιώτης - καταληκτήριο απόσπασμα εσπερινής ομιλίας του περί Προσευχής).