«Το έργο του πνευματικού...»

«Όταν στον πνευματικό μας δεν μπορούμε να πούμε την μεγαλύτερη πτώση και αστοχία μας, τότε παύει να λειτουργεί η θεραπευτική διάσταση του μυστηρίου, αλλά και η πνευματική σχέση. Διότι στον πνευματικό μας και γενικά στην εξομολόγηση δεν πάμε για ν' αναφέρουμε τις επιτυχίες μας και να λάβουμε τον έπαινο και την αξιομισθία της Θείας Κοινωνίας, αλλά για να ομολογήσουμε την πιο μεγάλη και φρικτή αποτυχία μας.
Το έργο του πνευματικού δεν είναι η επιβράβευση της προόδου μας, αλλά η φανέρωση της αγάπης του Θεού προς τα πρόσωπά μας. Ο πνευματικός είναι εκείνος που θα σπείρει στην ύπαρξή μας την αίσθηση του παραδείσου, ενώ ακόμη είμαστε κάτοικοι της κολάσεως…». 

(π. Χαράλαμπος Λίβυος Παπαδόπουλος)