«Ντύνεται με σάρκα για χάρη της σάρκας…»

 

«Αυτός εισέρχεται στην ίδια την εικόνα του, ντύνεται με σάρκα για χάρη της σάρκας και με ψυχή πνευματική για χάρη της ψυχής μου, καθαρίζοντας έτσι το όμοιο με το όμοιό του. Και γίνεται κατά πάντα εκτός από την αμαρτία τέλειος άνθρωπος. Αφού γεννήθηκε από την Παρθένο, της οποίας η ψυχή και το σώμα καθαρίστηκε εκ των προτέρων από το Άγιο Πνεύμα (διότι έπρεπε και η γέννηση να τιμηθεί και η παρθενία να προτιμηθεί), παραμένοντας Θεός και μετά την πρόσληψη της ανθρωπίνης φύσεως. Γενόμενος ένα από τα δύο αντίθετα, από την σάρκα δηλαδή και το πνεύμα, από τα οποία το μεν ένα έκανε το άλλο Θεό, ενώ το άλλο έγινε Θεός...». 

Γρηγορίου του Θεολόγου, «Λόγος ΛΗ', Εις τα Θεοφάνια», PG36,325Β.