Γράφει ο Νικόλαος Καβάσιλας
«Χαίρει πριν απ' όλους ο Δημιουργός. Γιατί είναι βέβαια
ευεργέτης κι από την αρχή της δημιουργίας έχει σαν έργο Του την ευεργεσία... Για την κτίση πάλι -και λέγοντας κτίση εννοώ όχι μόνο την ορατή, αλλά κι
εκείνη που ξεπερνά το ανθρώπινο μάτι- τί θα μπορούσε να αποτελέση μεγαλύτερη
αφορμή ευφροσύνης από το γεγονός ότι βλέπει το Δημιουργό της να έρχεται μέσα
της και τον Κύριο των όλων να παίρνη θέση ανάμεσα στους δούλους; Κι αυτό όχι
απογυμνώνοντας τον εαυτό Του από την εξουσία Του, αλλά προσλαμβάνοντας τον
δούλο, όχι αποβάλλοντας τον πλούτο, αλλά μεταδίδοντάς τον στο φτωχό, όχι
ξεπέφτοντας από τα ύψη Του, αλλά εξυψώνοντας τον ταπεινό. Αλλά χαίρει και η
Παρθένος, χάρις στην οποία όλες αυτές οι δωρεές δόθηκαν στους ανθρώπους. Και
χαίρει για πέντε λόγους. Πριν απ' όλα σαν άνθρωπος, που συμμετέχει, όπως όλοι,
στα κοινά αγαθά. Χαίρει όμως και γιατί οι δωρεές δόθηκα σ' Αυτή και πριν και
αφθονώτερα από τους άλλους, κι ακόμη περισσότερο, γιατί Αυτή είναι η αιτία που
οι δωρεές δόθηκαν σ' όλους. Ο πέμπτος όμως και μεγαλύτερος λόγος για τον οποίο
χαίρει η Παρθένος είναι ότι όχι απλώς δια μέσου Αυτής ο Θεός, αλλά και αυτή η
ίδια, χάρις σ' εκείνα που γνώρισε και προείδε, έφερε την ανάσταση σ' όλους τους
ανθρώπους».
Νικολάου Καβάσιλα, «Η Θεομήτωρ», εκδ. Αποστολικής Διακονίας,
μετφρ. Παναγιώτης Νέλλας, Αθήνα 1995, σ. 121-123.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου