Διηγείται
ο Σπυρίδων Τρικούπης τα σχετικά με τον Οδυσσέα Ανδρούτσο στο Χάνι της Γραβιάς:
«...Την δε 8 (Μαΐου) περί την δ' ώραν μετά την ανατολήν του
ηλίου, εφάνησαν ο Μεχμέτης και ο Βρυώνης οδεύοντες μετά οκτακισχιλίων προς το
ξενοδοχείον (το χάνι)... Εστάθησαν εν πρώτοις ολίγον, αφ' ου δε ανεγνώσθη η
προπόλεμος ευχή, διηρέθησαν εις τρία, και το μεν εκινήθη προς τα αριστερά της
οδού επί τον Πανουργιάν και τον Δυοβουνιώτην, το δε προς τα δεξιά επί τον Κασμάν,
το δε τρίτον προς το κέντρον, ο εστιν επί το ξενοδοχείον (το χάνι της Γραβιάς).
Μόλις ήρχισεν η προσβολή και διεσκορπίσθησαν οι περί τον Πανουργιάν, τον
Δυοβουνιώτην και τον Κασμάν, απέμειναν δε μόνοι ενώπιον όλης ταύτης της
δυνάμεως οι κλεισθέντες εν τω ξενοδοχείω εκατόν. Ο Οδυσσεύς, όστις διέταξε να
μη τουφεκίση τις πριν τουφεκίση αυτός, είδε διά τινος οπής προπορευόμενον του
επερχομένου στρατού γηραιόν Δερβίσην έφιππον. Τον εχαιρέτησεν αλβανιστί και
αντεχαιρετήθη, τον εχλέυασε και αντεχλευάσθη, τον ύβρισε και ανθυβρίσθη, τον
ετουφέκησε και τον εσκότωσεν (Ο Τρικούπης σε υποσημείωση γράφει: κατ'
άλλους ο φονεύσας το δερβίσην ήτον ο παρακολουθών πάντοτε τον Οδυσσέα
μωαμεθανός Μουσταφάς).
Οι διηρημένοι Τούρκοι συνηνώθησαν τότε και ώρμησαν
πανστρατιά επί το ξενοδοχείον μαινόμενοι δια τον φόνον του αγίου ανδρός. Ως να
ήθελαν ν' αρπάσωσιν όλους τους εγκλείστους, ώθουν τα τοιχία δια των χειρών και
των ώμων και τα ετρύπων και δια των μαχαιρών. Άφοβοι οι εντός ετουφέκιζαν
ακαταπαύστως πανταχόθεν επί τον σωρόν και αφόνευσαν πολλούς, ώστε οι Τούρκοι
ιδόντες την φθοράν των απεσύρθησαν.... Η τόσον ευτυχής αύτη και απροσδόκητος
αντίστασις εκατόν φιλοκινδύνων ανδρών προς τόσον ιππικόν και πεζικόν κατ' αυτά
τα προοίμια της επαναστάσεως, συνετέλεσε τα μέγιστα εις εμψύχωσιν του αγώνος
και εμεγάλυνε δικαίως τον Οδυσσέα...».
Σπυρίδωνος Τρικούπη, «Ιστορία της Ελληνικής Επαναστάσεως»,
εκδ. Γιοβάνη, Αθήναι 1978, σ. 231-232.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου