«Πριν από τη Λειτουργία (των Προηγιασμένων Δώρων), δύο ώρες
εξομολογήσεις. Η συνηθισμένη εντύπωση: περιορισμός της συνείδησης του ανθρώπου
από την ευσέβεια και συνεπώς, αυτό που ακούς δεν είναι η εξομολόγηση των
αμαρτιών αλλά των "δυσκολιών", που δεν θα έπρεπε να καταλαμβάνουν την
προσοχή μας. Πάντοτε προσπαθώ να καλώ τους ανθρώπους σε μια ανώτερη και πιο
ανοιχτή ζωή. Σήμερα το πρωί μίλησα για την αμαρτία -μια ανασύνθεση του
μυστηρίου της Μετάνοιας, η αληθινή του διάσταση, η εκκλησιαστική και
εσχατολογική. Πόσο μακριά βρίσκεται αυτή η διάσταση από τη συνηθισμένη άποψη
για την Εξομολόγηση, η οποία οδηγεί σ' ένα μάλλον πληκτικό και γκρίζο σκάψιμο
μέσα μας. Πόση περιττή ανακατωσούρα στην Εκκλησία, πόσος λίγος αέρας, ησυχία,
φως. Σήμερα, στη διάρκεια της ομιλίας μου, σχολίασα ένα χωρίο από τον θαυμάσιο
Απόστολο της Κυριακής των Βαΐων (Φιλιπ. 4,4): "Χαίρετε εν Κυρίω πάντοτε,
και πάλιν ερώ χαίρετε..." Τι πρόσκληση! Πλημμυρισμένες με ήλιο, λαμπερές
μέρες που προαναγγέλλουν την άνοιξη».
Από το «Ημερολόγιο» του π. Αλεξάνδρου Σμέμαν, Ακρίτας, Αθήνα
2007, σ. 66-67.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου