Κυριακή των Αγίων Πάντων

 

Γράφει ο Αρχιμανδρίτης του Οικουμενικού Θρόνου κ. Θωμάς Ανδρέου,

Πρωτοσύγκελλος της Ι. Μ. Ιωαννίνων.

 

Θυμάμαι, μικρό παιδί στην Εκκλησία, πάντοτε οι ακολουθίες να ολοκληρώνονται με αυτή την φράση από τον λειτουργό Ιερέα : ''και πάντων των Αγίων...'' Και η αυριανή ημέρα αυτήν την αξία έχει. Να τιμά τα δισεκατομμύρια των Αγίων της Χριστιανικής Εκκλησίας, ακριβώς μια εβδομάδα μετά την Κυριακή της Πεντηκοστής, δηλαδή την ανάμνηση των γενεθλίων της Εκκλησίας του Χριστού. Η Εκκλησία εκφράζει την παρουσία Της μέσα από τα πρόσωπα των Αγίων, εκείνων δηλαδή που με αγώνα κατάφεραν να ενωθούν με τον Θεό  να γίνουν κατακτητές της Ουράνιας Βασιλείας. Είναι, οι εν Αγίω Πνεύματι, εκφραστές μιας διαφορετικής βιοτής, ενός άλλου δρόμου που μπορεί μεν να αρχίζει από την γη, αλλά η κατάληξή του είναι ο ουρανός.

Μέσα σε αυτά να νέφη των Αγίων της Πίστεως μας, συμπεριλαμβάνονται άνθρωποι κάθε εθνικότητος, φύλου και ηλικίας. Άνδρες, γυναίκες, ακόμα και μικρά παιδιά που θηλάζοντα ακόμα οδηγήθηκαν στο θάνατο, στερούμενοι των παρόντων για τα μέλλοντα. Κάθε Έθνος, κάθε γένος έχει τους δικούς του ήρωες! Εκείνους που αποτελούν τα πρότυπα ζωής για όλους τους άλλους. Στην Εκκλησία, οι ήρωες αυτοί είναι οι Άγιοι, η δική μας παρηγοριά στον κάματο της ζωής και ταυτόχρονα οι οδοδείκτες της κοινής μας πορείας προς τα αιώνια.

Συλλογίζομαι, πόσοι να είναι; Αμέτρητοι ως η ''ψάμμος της θαλάσσης'', όπως τα άστρα του ουρανού. Κάποιοι, έγιναν γνωστοί σε εμάς και κάποιοι όχι. Άπαντες όμως είναι γνωστοί σε Εκείνον που αγάπησαν περισσότερο και από την ίδια τους την ζωή. Τους Αγίους δεν τους παράγει η Εκκλησία. Τους Αγίους τους αναδεικνύει η ζωή, μέσα στην Εκκλησία.

Η αγιότητα, δεν είναι προνόμιο, αλλά επίτευγμα. Σκέπτομαι πόσοι Άγιοι κυκλοφορούν ανάμεσα μας, χωρίς να μπορούμε να αντιληφθούμε την Αγιότητα τους. Δίπλα μας, κοντά μας, ανάμεσα μας, συνοδοιπορούν μαζί μας, έχοντας τα μάτια τους στραμμένα στον ουρανό. Και εμείς, σιωπηλοί οδοιπόροι μιας ζωής γεμάτης από τα πάθη, τα λάθη και τις αδυναμίες μας, εκόντες - άκοντες προσπαθούμε να παραμείνουμε σιωπηλοί, εμπρός στην κραυγαλέα αγιότητα κάποιων προσώπων που μόνον ψηλαφητά μπορούμε να αντιληφθούμε.

Οι αισθήσεις με τις οποίες προίκισε τον άνθρωπο ο Δημιουργός, αδρανοποιούνται μπροστά στην κατανόηση της Αγιότητας κάνοντας την απρόσιτη στην ανθρώπινη  αντίληψη κάτι που μέσα από την δική τους ζωή, απομυθοποιούν οι Άγιοί μας. Άνθρωποι, όπως και εμείς που κατάφεραν με τον αγώνα τους, με την ομολογία τους, με την ζωή τους, να ξεπεράσουν τον εαυτό τους για να φθάσουν τον Θεό.

Τελικά, Άγιος νομίζω πως είναι εκείνος που μπορεί να καταφέρει ετούτο. Παρά τις δυσκολίες, να ξεπερνά τον εαυτό του, να στέκεται δίπλα στον άλλον, έχοντας μπροστά του τον Θεό. Η αυριανή Κυριακή, είναι αφιερωμένη στους Αγίους, στους ανθρώπους εκείνους που ενώ ποτέ δεν αναζήτησαν την αγιότητα, τελικά την έκαναν δική τους...