«Μία είναι η ζωή, είναι ατελείωτη συνέχεια, δεν έχει τέλος,
δεν υπάρχει. θάνατος... Κι όταν λέμε επουράνια, μη νομίζουμε ότι θα βρούμε στην
άλλη ζωή κήπους με λουλούδια και βουνά και νερά και πουλιά. Δεν έχει εκεί τις
επίγειες ομορφιές. Είναι κάτι άλλο, κάτι πολύ υψηλό. Αλλά για να πάμε στο κάτι
άλλο, πρέπει να περάσουμε από αυτά, από τις γήινες εικόνες κι ομορφιές...
Να εκμεταλλεύεσθε τις ωραίες στιγμές. Οι ωραίες στιγμές
προδιαθέτουν την ψυχή σε προσευχή, την καθιστούν λεπτή, ευγενική, ποιητική.
Ξυπνήστε το πρωί, να δείτε τον βασιλιά ήλιο να βγαίνει ολοπόρφυρος απ’ το
πέλαγος. Όταν σας ενθουσιάζει ένα ωραίο τοπίο, ένα εκκλησάκι, κάτι ωραίο, να μη
μένετε εκεί, να πηγαίνετε πέραν αυτού, να προχωρείτε σε δοξολογία για όλα τα
ωραία, για να ζείτε τον μόνον Ωραίον. Όλα είναι άγια, και η θάλασσα και το
μπάνιο και το φαγητό. Όλα να τα χαίρεσθε. Όλα μας πλουτίζουν, όλα μας οδηγούν
στη μεγάλη Αγάπη, όλα μας οδηγούν στον Χριστό. Να χαίρεστε όσα μάς περιβάλλουν.
Όλα μάς διδάσκουν και μάς οδηγούν στον Θεό...
Όλα γύρω μας είναι σταλαγματιές της αγάπης του Θεού. Και τα
έμψυχα και τα άψυχα και τα φυτά και τα ζώα και τα πουλιά και τα βουνά και η
θάλασσα και το ηλιοβασίλεμα και ο έναστρος ουρανός. Είναι οι μικρές αγάπες,
μέσα απ' τις οποίες φθάνομε στη μεγάλη Αγάπη, τον Χριστό...».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου