«Κάποιος ευσεβής λαϊκός
ρώτησε τον αββά Ιωάννη. Πολλές φορές μου συμβαίνει, όταν βρίσκομαι με κάποιους
συγκεκριμένους ανθρώπους να τους ντρέπομαι τόσο πολύ, ώστε το πρόσωπό μου να
αλλοιώνεται και να κρέμεται θλιβερά τόσο που να μην μπορώ να τους κοιτάξω κατάματα
ή να συζητήσω μαζί τους...
Σχόλιο του π. Αντωνίου*: «Πρόκειται για εικόνα "συμπλεγματικής" συμπεριφοράς στις διαπροσωπικές
σχέσεις. Δύο είναι οι βασικοί πυρήνες για τη σύνθεση μιας τέτοιας διαγωγής: α)
Αισθήματα μειονεκτικότητας και αυτοαπόρριψης που τα προβάλλει στους άλλους
αυτός που τα καλλιεργεί μέσα του, οπότε και τα εισπράττει ως δική τους
εχθρότητα και β) αισθήματα εχθρικής επιθετικότητας που τα καλλιεργεί κανείς
φαντασιωσικά και αβάσιμα μέσα του κατά των άλλων και όταν βρεθεί "ενώπιος
ενωπίω" τότε πέφτει σε αμηχανία (εξαιτίας υπαρξιακής ανασφάλειας)».
Βαρσανουφίου και Ιωάννου, «Κείμενα
διακριτικά και ησυχαστικά», εκδ. "Ετοιμασία" Ι. Μ. Τιμίου Προδρόμου
Καρέα, τ. Β', Καρέας 1996, σ. 379-381.
*π. Αντωνίου Ρωμαίου, Ι. Μ. Γρηγορίου Αγ. Όρους.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου