Από τη Βασιλική Νευροκοπλή
«Γιατί, λοιπόν, επιλέγει ο Κύριος
στην παραβολή του Ασώτου να είναι άσωτος ο μικρός και όχι ο μεγάλος γιος; Δεν
φαίνεται να είναι τυχαίο, όπως δεν είναι τυχαίο που αυτός που μετανοεί
ειλικρινά στην παραβολή του Τελώνη και του Φαρισαίου είναι ο πρώτος και όχι ο
δεύτερος.
Αν σκεφτούμε την ηλικία με όρους
καρδιακούς στην παραβολή του Ασώτου, τότε ίσως διακρίνουμε μια λεπτή διαφορά
που ορίζει που φωτίζει τη διαφορετική συμπεριφορά των δύο αδερφών. Η ώριμη
καρδιά, ας πούμε η γερασμένη, του μεγάλου, μπορεί να αντικατοπτρίσει εκείνους
τους ανθρώπους που έχουν τακτοποιημένα και παγιωμένα τα αισθήματά τους και τις
σκέψεις τους. Είναι λογικοί, συνεπείς, ηθικοί, τηρούν τις εντολές κατά γράμμα,
όπως ακριβώς και ο Φαρισαίος της άλλης παραβολής. Είναι αυτοί που δεν
επιτρέπουν εξάρσεις εντός τους, διότι φοβούνται μην διαταράξουν τα δεδομένα,
την τάξη, τη σιγουριά, το κύρος τους. Είναι αποδεκτοί από τον περίγυρο, είναι
τύπος και υπογραμμός, όπως λέμε. Δεν αναρωτιούνται, δεν αμφιβάλλουν, είναι
"καλά". Μόνο που είναι "καλά" μέχρι τη στιγμή που θα
διασαλευθεί η τάξη ερήμην τους και η θέση τους θα κλονιστεί από έναν εξωτερικό
παράγοντα που οι ίδιοι δεν ελέγχουν. Δηλαδή στην πραγματικότητα δεν είναι
καθόλου "καλά", αλλά δεν το ξέρουν. Θα μπορούσαν να είναι οι άνευροι
και ανέραστοι, εκείνοι που "λειτουργούν" μόνο σε συνθήκες θερμοκηπίου.
Άσωτος είναι ο μικρός, ο νέος,
αυτός που η καρδιά του είναι νεανική και πάλλεται, ο νους του ονειρεύεται, οι
τύποι δεν του αρκούν, η σιγουριά δεν του λέει τίποτα. Έχει ισχυρή επιθυμία,
πάθος, τα παίζει όλα για όλα. Έτσι είναι μια υγιής νεανική καρδιά. Πώς αλλιώς;
Και επειδή είναι έτσι, είναι και αυτή η μόνη καρδιά που όταν συντρίβεται,
διαψεύδεται, λιμοκτονεί, δεν απελπίζεται. Το ερωτικό πάθος που την οδήγησε σε
αδιέξοδο αφότου ξοδεύτηκε στις πρόσκαιρες ηδονές, είναι ακριβώς το ίδιο πάθος
που θα μεταμορφωθεί σε έρωτα προς το πρόσωπο του πατέρα. Η απροκάλυπτη
υπερηφάνεια που πριν εκφράστηκε σε απαιτητική εκζήτηση του μερτικού της
περιουσίας, είναι αυτή που θα γίνει ανυπέρβλητη ταπείνωση για την εκζήτηση της
πιο ταπεινής θέσης του δούλου κάτω από την πατρική σκιά...».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου