Μπορώ να ρωτήσω τον πνευματικό μου για το αν θα κάνω το εμβόλιο, όπως μπορώ να τον ρωτήσω αν θα πάρω μπλε ή κόκκινο αμάξι. Ο σωστός πνευματικός ή δε θα μου απαντήσει, λέγοντας ότι δεν είναι στις αρμοδιότητές μου αυτά ή θα μου πει τη μη δεσμευτική γνώμη του ως άνθρωπος και όχι με το κύρος του πνευματικού.
Έλα όμως που οι πιστοί νομίζουν ότι πρέπει να κάνουν υπακοή σε όλα όσα τους πει ο πνευματικός... Σημειωτέον ότι όσοι δεν είμαστε μοναχοί δεν υποσχεθήκαμε υπακοή. Ο πνευματικός μάς συμβουλεύει. Εμείς κανονικά κρίνουμε τι μας συμβουλεύει και ανάλογα πράττουμε. Τυφλή υπακοή δεν κάνουμε πουθενά. Η υπακοή δεν είναι πάντοτε αρετή. Υπακούμε λχ σε ένα φασιστικό καθεστώς; Σε έναν βλάκα; Γιατί να υπακούσω, χωρίς σκέψη, σε έναν ιερέα; Θα ακούσω τον πνευματικό αλλά θα συνομιλήσω μετά με τον εαυτό μου, με άλλα λόγια θα σκεφτώ και θα ζητήσω και τη φώτιση του Θεού. Η υπακοή είναι καλή και ωφέλιμη για τα παιδιά. Μετά τα 15 μας χρόνια, δεν αρκεί ή μπορεί να είναι ανώφελη ή και καταστροφική. Υποσκάπτει την ελευθερία, την ανάπτυξη του εαυτού, της ατομικότητας -οπότε είναι αδύνατη η σχέση με τον Θεό- και, εσχάτως, και την υγεία.
Γιώργος Μπάρλας
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου