Αυτό που δεν είμαστε μας κάνει η γιορτή της Λαμπρής [...]».
Είναι ξεκάθαρο εδώ ότι η βιβλική διδασκαλία, η εμπειρία και
αυτοσυνειδησία του εκκλησιαστικού σώματος, που γνωρίζει, όπως ο Παύλος
σημειώνει, στην πρώτη επιστολή του στον Τιμόθεο, ότι «παν κτίσμα Θεού καλόν και
ουδέν απόβλητον μετά ευχαριστίας λαμβανόμενον, αγιάζεται γαρ δια λόγου Θεού και
εντεύξεως», βρίσκει στον πεντζικικό λόγο και τρόπο την καλλίστη έκφρασή
της. «Όλα τα πράγματα του κόσμου σκέφτηκα, όποια χέρια κι’ αν τα’ πλάσαν, όπως
κι’ αν γίνηκαν είναι άξια της προσευχής μας. Τίποτα δεν υπάρχει μηχανικά απλώς
για να’ ναι χρήσιμο. Δεν μπορεί να ζήσει ο άνθρωπος με τα πράγματα, τα ζώα ή τα
σίδερα αν αυτά δεν είναι γεμάτα από έρωτα».
Χρυσόστομος Σταμούλης,
Καθηγητής Θεολογίας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου