Χριστός Ανέστη

Του π. Ιωάννη Κίτσιου

Ζούμε έναν πολιτισμό που μας κάνει να νοιώθουμε ξένοι κι απόμακροι μεταξύ μας. Βιώνουμε αισθήματα μοναξιάς και συμπεριφερόμαστε καταπιεστικά στις σχέσεις μας με τους άλλους. Αισθανόμαστε μόνοι κι απομονωμένοι, χωρίς να έχουμε τη δυνατότητα επικοινωνίας μεταξύ μας παρόλο που συναντιόμαστε συχνά.
Οι πράξεις και οι ενέργειές μας βασίζονται σε σκέψεις που έχουν βαθιές ρίζες στις αποτυχίες του παρελθόντος. Τα λάθη καθορίζουν σε μεγάλο βαθμό τη μελλοντική μας πορεία.
Έχουμε πλάσει μια νοητική εικόνα για τον εαυτό μας και για το τι θέλουμε από τους άλλους και μ’ αυτή τους αντιμετωπίζουμε κι όταν αυτοί δε συμφωνούν μαζί μας γινόμαστε ξένοι.
Κι όμως!
Αν κλείσουμε τις σκέψεις στις επαναλήψεις του παρελθόντος. Αν ανοίξουμε έναν καινούργιο νοητικό δρόμο θα δούμε ότι δεν είμαστε μόνοι. Απλώς δεν το βλέπουμε έτσι.
Ας αφήσουμε το Πνεύμα του Θεού να λειτουργήσει μέσα μας και να μας οδηγήσει σ’ ένα νέο τρόπο συμπεριφοράς. Ας λειτουργήσουμε με τρόπο προσευχητικό: Συγκεντρωμένοι στον εαυτό μας ας Του ζητήσουμε να μας δείξει τι θα ήθελε Αυτός να κάνουμε, κι όχι εμείς, για τους άλλους. Να μας δείξει Αυτός τι πρέπει να κάνουμε για να βοηθήσουμε τα παιδιά μας για να λύσουν τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν. Να Του ζητήσουμε Αυτός να μας προτείνει πώς θα αναπτυχθεί η επικοινωνία, η αγάπη, η εμπιστοσύνη και η αλληλοϋποστήριξη στο γάμο μας.
Μόνο μέσα από Αυτόν, προσευχόμενοι, θα γίνουμε στοργικοί και τρυφεροί. Πρώτα ως σύζυγοι, έπειτα ως γονείς και τέλος ως μέλη της κοινωνίας.
Αυτό που μας χρειάζεται είναι η αυτοσυγκέντρωση και η προσευχή, η αλλαγή σκέψης, ένα άλμα πίστεως που θα κάνει την καρδιά μας να ανοίξει και να δούμε πως μπορεί να ενεργήσει ο Θεός στη ζωή μας και να λύσει τα καθημερινά προβλήματά μας.
Είναι απαραίτητο να ασκηθούμε σ’ αυτό: την αλλαγή σκέψης. Να μάθουμε ότι δεν είναι υπάκουος υπηρέτης στις απαιτήσεις μας. Να μάθουμε να ακούμε στην κλήση Του τη φωνή Του και να ετοιμάζουμε τους εαυτούς μας ώστε να αναπτύξουμε τη συμπεριφορά μας μέσα από το βλέμμα του. Μέσα από τη σχέση μαζί Του.
Κι αυτό θα το πετύχουμε μόνο με το δικό Του τρόπο. Με τη συμμετοχή στο δικό Του τρόπο Ζωής, θα αναπτύξουμε όλο και περισσότερο τη θαμμένη μέσα μας Εικόνα Του. Γιατί η συμμετοχή μας στη λατρεία του Τριαδικού Θεού δεν είναι δική Του αλλά δική μας ανάγκη. Αρκεί να πιστέψουμε και να δοθούμε στην σταυρική Αγάπη του Θεού.
Χριστός Ανέστη.