Πόσο μακριά απ’ τα ιδεώδη και τα ιδανικά μας πλέκει η ζωή την ομορφιά της! Απρόβλεπτη η αρμονία της και αφανής η αλήθεια, ισορροπεί η χάρη της μετέωρη σ’ αβυσσαλέα χάη και γκρεμνά φρικτά, τα γεφυρώνει και τα προσπερνά, αδιαφορεί σε γκρίνιες και παράπονα, σε ζήτω κι απαιτήσεις, δήθεν αμέριμνη η μεριμνούσα το όλον, μ’ ένα χαμόγελο εύκαιρο η πάσχουσα τα πάνδεινα, ακινητεί αόρατη η γρηγορούσα εν καιρώ, ανέκφραστη η χαρά του κόσμου, η ελεούσα, κι εκεί στο παρά τρίχα που λες “πάει, θα χαθεί” ματαιώνει τις προβλέψεις και νάτη πάλι σώα και αβλαβής...
Χρήστος Μποκόρος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου