"Όταν Εκείνος ήρθε στο χωριό, ο αδερφός μου έγινε κάτασπρος κι η μάνα μου ανέβασε πυρετό και καιγόταν. Με πήραν με το κρεβάτι στις πλάτες και με πήγαν στο σπίτι που δίδασκε. Η πόρτα όμως ήταν φρακαρισμένη από σώματα που δεν έλεγαν να πάνε πιο πέρα... Ο αδερφός μου δεν ήταν απ' αυτούς που χάνουν την ώρα τους... Σκαρφάλωσε στη σκεπή, ξήλωσε τα κεραμίδια κι άρχισε να με κατεβάζει δεμένο με το κρεβάτι μου.
Προσεκτικά, απαλά, αμετάκλητα, τα σκοινιά με απόθεσαν μπροστά στα πόδια Του.
Κοιταχτήκαμε..." (Ελεωνόρα Σταθοπούλου, "Εκείνος").
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου