«Η Εκκλησία...»

 

«Η Εκκλησία δεν είναι στατικά δομημένο και απολιθωμένο καθίδρυμα. Είναι ζων οργανισμός του οποίου ο θεανθρώπινος χαρακτήρας υπαγορεύει να δεχθούμε ότι όσο είναι βέβαιο ότι τα από του Θεού (Θεανθρώπου) είναι διαχρονικά, άλλο τόσο τα των ανθρώπων είναι χωροχρονικά και μεταβαλλόμενα... 

Εννοώ ότι η θεώρηση κάποιων ανθρώπινων στοιχείων (πολιτισμού, στρουκτούρας ή κουλτούρας) ως αναπόσπαστων στοιχείων Ορθοδοξίας είναι διείσδυση κοσμικής και ειδωλολατρικής βιώσεως, που βλάπτει ή δεν υποβοηθεί την υπό του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού και του Παναγίου Πνεύματος πρόσληψη ανθρώπων διαφόρων πολιτισμών και εθνοτήτων.
Η μετάφραση και η αντικατάσταση λειτουργικών κειμένων (ακόμη και της θείας Λειτουργίας), όπου αυτό θα εκρίνετο άκρως απαραίτητο, δεν είναι πράξη υβριστική προς την Ορθόδοξη Εκκλησία, αλλά εφαρμογή της ορθόδοξης εκκλησιολογίας...». 

Αντωνίου Ρωμαίου ιερομονάχου, «Σταλάγματα από τα κεραμίδια».

«Εν πλω», Αθήνα 2015, σσ. 91-92.