Η μέρα ανέτειλε λαμπρή. Εξαίσιος
ο ουρανός, ζωοποιό τ’ αεράκι "... που λες και λέει μες στης καρδιάς τα
φύλλα: Γλυκειά η ζωή κι ο θάνατος μαυρίλα". Μόνο στην ημερομηνία
επανακάμπτει ακανθώδης η ιστορία. Εκείνο το συναρπαστικό "εμείς" που
ακόμη και στις ήττες παραμένει νικηφόρο. Μνήμη δριμεία, διχαλωτή. Άταφο πένθος,
ξεμακραίνει το όχι κι η θυσία τόσων πεσόντων υπέρ ελεύθερης πατρίδας... τότε.
Τώρα αναπαυτική αργία, ξέφραγη η ελευθερία, γλυκά κι ανώδυνα η λήθη, εύχαρις,
πολυπολιτισμική, βαθεία, μας απαλλάσσει σωρηδόν απ’ την υποταγή και την
απελπισία.
Χρήστος Μποκόρος,
ζωγράφος.
ζωγράφος.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου