Με αφορμή την ευαγγελική περικοπή του σπορέως...

 

Γράφει ο κ. Θωμάς Ανδρέου* 

Μια γνωστή σε όλους παραβολή. Μια εικόνα που διατηρούμε φυλαγμένη από τα παιδικά μας χρόνια, είτε μέσα από το κατηχητικό, είτε μέσα από τα μαθητικά θρανία, του Δημοτικού Σχολείου μιας κάποιας άλλης εποχής, τότε που μαθαίναμε γράμματα, αλλά και του Θεού τα πράγματα... Μπορεί, οι εποχές να άλλαξαν και να συνεχίζουν να μας συμπαρασύρουν στις αλλαγές τους. Κάποια πράγματα όμως, παραμένουν αναλλοίωτα μέσα στο χρόνο! Απαθανατίζονται και αφθαρτοποιούνται.

Ένα από αυτά, είναι οι εικόνες που κρατάμε φυλαγμένες στις σκέψεις μας, το μεγαλύτερο θησαυρό που μπορεί να κρατά ο καθείς μαζί του. Το χθεσινό ευαγγέλιο, ζωντάνεψε την σκέψη μας, φέρνοντας μπροστά μας μια εικόνα που ο αδυσώπητος χρόνος δεν κατάφερε να την εξαφανίσει! Την εικόνα του σποριά! Τέτοιο καιρό, μπορείς ακόμα να δεις στην επαρχιακή κυρίως ενδοχώρα, ανθρώπους να σπέρνουν! Η μάνα γη, χαρίζει τον καρπό της στους ανθρώπους που ζουν από αυτόν. Όμως, σπόρος δεν φυτρώνει πάντοτε όπου πέσει! Και αυτό το στοιχείο χρησιμοποιεί ο Κύριος, θέλοντας να μιλήσει για τον σπόρο της Ευαγγελικής Αληθείας, που επί εικοσιένα και πλέον αιώνες πέφτει στις ψυχές των ανθρώπων, χωρίς όμως πάντοτε να μπορεί να ριζώσει...

Η συγκεκριμένη ευαγγελική περικοπή, αναλύεται από τον ίδιο τον Κύριο μας. Ομιλεί για τους σπόρους που έπεσαν στην πέτρα και δεν ρίζωσαν, για τους σπόρους που έπεσαν στο χώμα αλλά τα αναφυόμενα αγκάθια, δεν τους άφησαν να ριζώσουν. Ομιλεί για τους σπόρους που έπεσαν στον δρόμο και καταπατήθηκαν από τους διαβάτες ή έγιναν τροφή στα πετεινά του ουρανού, Μιλά όμως και για εκείνους τους σπόρους που ρίζωσαν και κάρπισαν εκτελώντας την αποστολή τους! Όπως ακριβώς συμβαίνει και με την ψυχή του ανθρώπου. Σε εμάς που είχαμε την Χάρη να βαπτιστούμε στο όνομα του Τριαδικού Θεού, μας δόθηκε η ευλογία να γνωρίσουμε τις Αιώνιες Αλήθειες του Ευαγγελίου.

Γεννηθήκαμε και μεγαλώσαμε μέσα στην Εκκλησία. Ο σπόρος του ευαγγελίου έπεσε στις ψυχές μας. Ίσως όμως δεν ρίζωσε ποτέ... Θέλεις η αδιαφορία του ανθρώπου σε ότι αφορά το πνεύμα, θέλεις η μέριμνά του για το σώμα, θέλεις ο κλονισμός της αμφιβολίας στο διάβα της ζωής! Ο σπόρος δεν ρίζωσε και δεν θα καρπίσει. Ίσως, θεωρούμε δεδομένη τη σωτηρία μας, κάτι που αποτελεί την μεγαλύτερη πλάνη στον άνθρωπο που νομίζει πως εξασφάλισε το συμβόλαιο της σωτηρίας τους μόνον και μόνον επειδή θέλει να λέει πως είναι Χριστιανός...

Όμως, ο σπόρος πέφτει παντού! Και βλέπεις να ριζώνει σε ψυχές που οι μέριμνες δεν κατάφεραν να διαβρώσουν, οι αμφιβολίες δεν μπόρεσαν να κλονίσουν την φλόγα της πίστης... Άνθρωποι που δεν χωρούν στο δικό μας - τον ιδιωτικό μας παράδεισο- έχουν καταφέρει να αφήσουν τον σπόρο να κάνει καρπούς. Τι είναι το Ευαγγέλιο! Να μπορεί να σαγηνεύει όσους δεν θεωρούν πως το γνωρίζουν...

Ο σπόρος, κρύβει μέσα του την ελπίδα της ζωής! Κάποιος, μου είχε πει κάποτε: ''βρίσκεσαι σε μεγάλο δίλημμα στην ζωή σου; Αναζητάς μιαν απάντηση στα ερωτήματα σου; Άνοιξε το Ευαγγέλιο και όποια σελίδα δεις διάβασε την. Εκεί κρύβονται οι απαντήσεις...'' Πράγματι! Ο Λόγος του Θεού, ζωντανός στους αιώνες, μας δίνει απαντήσεις σε ότι μας απασχολεί στην ζωή μας. Ο σπόρος υπάρχει, σε εμάς ανήκει η φροντίδα να ριζώσει και στον Θεό ανήκουν οι καρποί που θα χαρίσει...

*Ο π. Θωμάς Ανδρέου είναι Αρχιμανδρίτης του Οικουμενικού Θρόνου και Πρωτοσύγκελλος της Ι. Μ. Ιωαννίνων.