«Η Εύα ζούσε σε ένα περιβάλλον εκπληκτικό που είχε
τη δυνατότητα να έχει επικοινωνία με τον Αδάμ, αλλά ήθελε να ανεξαρτητοποιηθεί,
και με τη δική της θέληση απομονώθηκε. Η Θεοτόκος ζούσε στη Ναζαρέτ με πολλές
δυσκολίες. Δύο διαφορετικές γυναίκες με διαφορετικές συμπεριφορές. Δύο πρόσωπα
που είναι τόσο μακριά από εμάς χρονικά, αλλά διαπιστώνουμε και σήμερα ότι
υπάρχουν μέσα μας. Κάθε φορά που ο εαυτός μας θέλει να φύγει μακριά από τον Θεό
μιλάει ο κόσμος της Εύας, εξουσιάζει αυτό το κομμάτι μας, ενώ κάθε φορά που
θέλουμε να είμαστε πλάι στον Θεό μιλάει το κομμάτι της Παναγίας...
Αν βρισκόμασταν σε ένα σχολείο και ζητούσαμε από
μαθητές να κάνουν εικόνα τον χαιρετισμό "χαίρε Παναγία, των δακρύων της
Εύας η λύτρωση", τότε θα μας παρουσίαζαν
την Εύα με δάκρυα και την Παναγία να απλώνει το χέρι της να τις σκουπίσει τα
μάτια. Σε μία εποχή, λοιπόν, που περισσεύουν τα δάκρυα και ο πόνος, χρειάζεται η
Παναγία μας να τα σφουγγίσει...».
(Απόσπασμα από το περσινό κήρυγμα του Μακαριωτάτου Αρχιεπισκόπου Αθηνών και πάσης Ελλάδος κ. Ιερωνύμου, ανήμερα της εορτής της Κοιμήσεως της Θεοτόκου).
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου