«Αναρωτιέμαι αν υπάρχει πιο σύγχρονη πρόταση ζωής και πανηγυρισμού από τη Βασιλόπιτα. Το πρώτο της κομμάτι (το κομμάτι του Χριστού) φανερώνει μια κοσμοαντίληψη που δίνει προτεραιότητα στο ερώτημα περί της Αληθείας, στην ψηλάφηση του οντολογικού κέντρου των συμπάντων. Το δεύτερο κομμάτι (της Παναγίας) δείχνει πως ο άνθρωπος δεν είναι απλώς καταναλωτής, αλλά συνεργός, δωρητής σάρκας στον άσαρκο Υιό. Ήδη με τα δυο πρώτα κομμάτια εικονίσαμε τη φάτνη της Βηθλεέμ. Προχωράμε όμως και στο τρίτο, με το οποίο κάνουμε πληρέστερη την εικόνα της Σάρκωσης. Είναι το κομμάτι του φτωχού και του ξένου, αυτουνού, δηλαδή, με τον οποίο ο ίδιος ο Χριστός ταύτισε τον Εαυτό Του. Η αλληλεγγύη είναι ουσιώδης παράμετρος της χαράς εκείνης που σημαίνει κοινωνία νοήματος κι όχι εκθαμβωτικό αυτισμό· είναι ουσιώδης παράμετρος της χαράς εκείνης που στήνει πανηγύρι, αλλά δεν είναι για τα πανηγύρια…».
Θανάσης Παπαθανασίου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου