Κι όταν δεν μπορούμε να προσευχηθούμε, υπάρχει αυτή η δυνατότητα να προσφέρουμε την ανικανότητά μας: Δεν μπορώ να προσευχηθώ και σου προσφέρω την αδυναμία μου. Εσύ είσαι η προσευχή μου...
Αν πράγματι δεν μπορούμε να προσευχηθούμε -κι αυτή είναι μια κατάσταση που συμβαίνει, μπορούμε πάντα να του αναθέτουμε αυτή την ανικανότητα, κι αυτό είναι επίσης αδιάκοπη προσευχή.
Μπροστά στον Θεό να μοιραζόμαστε μια έκπληξη, ένα θαυμασμό, μια ανησυχία, μια αγωνία ή έναν πόνο μας που δίνει κάθε φορά το αίσθημα ότι δεν είμαστε χαμένοι, και ότι στο βάθος των πραγμάτων δεν είναι το τίποτα, αλλά η αγάπη. Και,τέλος, να προσεύχεσαι αδιάκοπα είναι αυτό: να ζεις μ' αυτή την εσωτερική πεποίθηση πως στο βάθος των πραγμάτων δεν υπάρχει το τίποτα, αλλά η αγάπη...
Ολιβιέ Κλεμάν
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου