Η εβδομάδα που ξεκινά σήμερα προσβλέπει απόλυτα στις δύο γιορτές του επόμενου Σαββατοκύριακου -που με τη σειρά τους προσβλέπουν στη μεγάλη εορτή της Αναστάσεως-, την εορτή της εγέρσεως του Λαζάρου και της μετά βαΐων και κλάδων νικητηρίου εισόδου του Χριστού στην Αγία Πόλη.
Η Εκκλησία μας με τους ύμνους των ακολουθιών αυτής της εβδομάδας μας καλεί να ζήσουμε τα γεγονότα των ημερών. Η εβδομάδα αυτή είναι θα λέγαμε μια προεόρτιος εβδομάδα των δύο εορτών.
Τῇ τῶν Βαϊων Ἑορτῇ, ὑπαντήσωμεν πιστοί, προεορτάζοντες αὐτήν, ἀπὸ σήμερον φαιδρῶς, ἵνα τὸ ζωηφόρον, ἀξιωθῶμεν Πάθος ἰδεῖν.
Καθημερινά στους κανόνες που ψάλλονται στον όρθρο θα παρακολουθούμε την ιστορία του φίλου του Χριστού Λαζάρου. Έτσι, τη Δευτέρα ακούμε για την ασθένεια του Λάζαρου:
Σήμερον Χριστῷ δηλοῦται, πέραν Ἰορδάνου διατρίβοντι, ἡ νόσος τοῦ Λαζάρου, καὶ ὡς προγνώστης λέγει· Ἡ ἀσθένεια αὕτη, οὐκ ἔστι πρὸς θάνατον.
Την Τρίτη, ακούμε ότι ο Λάζαρος νοσηλεύεται:
Λάζαρος νοσηλεύεται, ἵνα σὺ δοξασθῇς, ὁ Υἱὸς τοῦ Θεοῦ ἐν αὐτῷ, καὶ ὑμνεῖ σε ἀπαύστως, τὰ ἔργα τὸν Κύριον.
Την Τετάρτη, ο Λάζαρος πεθαίνει:
Λάζαρος σήμερον θανών, ἐκκομίζεται φίλος Χριστοῦ, καὶ θρηνῳδοῦσιν αἱ περὶ τὴν Μάρθαν, τὴν ἀδελφικὴν συμφοράν, ὁ δὲ Χριστὸς ἐν χαρᾷ, μεταβαίνει πρὸς αὐτόν, τοῦ δεῖξαι τοῖς λαοῖς, ὅτι ἐστὶν αὐτός, ἡ ζωὴ τῶν ἁπάντων.
Την Πέμπτη, ο Λάζαρος θάπτεται και οι αδερφές του τον θρηνούν με τη βεβαιότητα πως δεν θα είχε πεθάνει αν ο Χριστός ήταν κοντά τους:
Ἐνθάπτεται Λάζαρος, καὶ ἐν τῷ τάφῳ αἱ περὶ Μάρθαν, νῦν πενθοῦσί τε καὶ κλαίουσιν, ἐπιστῆναι, σὲ τὸν Ζωοδότην γλιχόμεναι.
Και το έτερο τροπάριο:
Μαρία τε καὶ Μάρθα, νῦν θρηνῳδοῦσιν, ἐν τάφῳ κατακείμενον, βλέπουσαι τὸν Λάζαρον, καὶ πόνῳ ἀναβοῶσιν· Εἰ ἦν Χριστὸς ἐνταῦθα, ὁ σύγγονος ἡμῶν οὐκ ἂν τέθνηκεν.
Την Παρασκευή, μαθαίνουμε πως φίλοι και γνωστοί από τα Ιεροσόλυμα φθάνουν στη Βηθανία, την πατρίδα του Λαζάρου για να συλλυπηθούν τις αδερφές του, ενώ ο Χριστός πηγαίνει κι αυτός προς τα εκεί:
Συνῆλθεν Ἰουδαίων, ἐξ Ἱεροσολύμων εἰς Βηθανίαν πληθύς, καὶ ταῖς συγγόνοις Λαζάρου, σήμερον μὲν συμπάσχει, ἐπὰν δὲ αὔριον γνῷ, τοῦτον ἐκ τάφου πηδῶντα, κινεῖται πρὸς φόνον Χριστοῦ.
Και το έτερο:
Ἐπὶ θύραις ὁ Χριστός, λοιπὸν ἡ Βηθανία μὴ σκυθρώπαζε· εἰς γὰρ χαρὰν τὸ πένθος μεταβάλλει σου, τὸ σὸν θρέμμα ἐγείρων, Λάζαρον ἐκ τάφου, αὐτὸν ὑμνολογοῦντα.
Το δε Σάββατο, ο Χριστός αναστά τον φίλο του Λάζαρο:
Λόγῳ τὸν τεταρταῖον, Λάζαρον ἀνέστησας Ἀθάνατε, σκοτεινόμορφον ᾍδου, διαλύσας ἰσχὺϊ βασίλειον.
Ή το έτερο:
Συμπαρέστησαν Χριστῷ, αἱ τοῦ Λαζάρου ἀδελφαί, καὶ δακρύουσαι πικρῶς, καὶ ὁλολύζουσαι αὐτῷ, ἔφησαν, Κύριε, τέθνηκε Λάζαρος· αὐτὸς δὲ ὡς Θεός, οὐκ ἀγνοῶν τὴν ταφήν, ἠρώτα πρὸς αὐτάς. Ποῦ τεθήκατε; καὶ προσελθὼν τῷ τάφῳ προσεφώνει, τὸν τετραήμερον Λάζαρον· ὁ δὲ ἀνέστη, καὶ προσεκύνει, τὸν αὐτὸν ἀναστήσαντα.
Η έγερση του φίλου του Χριστού, του Λαζάρου λίγο πριν τα Πάθη, την Ταφή και την Ανάσταση του ιδίου έρχεται να δείξει τη βεβαιότητα της κοινής Ανάστασης των ανθρώπων κατά το πρότυπο του Χριστού. Έτσι, ακούμε στο απολυτίκιο των ημερών για την κοινή Ανάσταση:
Τὴν κοινὴν Ἀνάστασιν πρὸ τοῦ σοῦ Πάθους πιστούμενος, ἐκ νεκρῶν ἤγειρας τὸν Λάζαρον, Χριστὲ ὁ Θεός· ὅθεν καὶ ἡμεῖς ὡς οἱ Παῖδες, τὰ τῆς νίκης σύμβολα φέροντες, σοὶ τῷ Νικητῇ τοῦ θανάτου βοῶμεν· Ὡσαννὰ ἐν τοῖς ὑψίστοις, εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος, ἐν ὀνόματι Κυρίου.
Αυτή τη μεγάλη νίκη του Χριστού επί του θανάτου απ' αφορμή της έγερσης του Λαζάρου εόρτασαν την επόμενη μέρα τα Ιεροσόλυμα και οι κάτοικοί τους προεορτάζοντας έτσι και την τελική νίκη επί του θανάτου, την Ανάσταση του Χριστού.
Καλή Ανάσταση!
π. Κωνσταντίνος Αρ. Χλιάρας
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου