«Σύμφωνα με τον άγιο Μάξιμο τον ομολογητή "όταν ο
άνθρωπος ακολουθεί τη φυσική του βούληση, η οποία προϋποθέτει την εν Θεώ ζωή,
τη συνεργασία και την κοινωνία του Θεού, τότε είναι πράγματι ελεύθερος. Όμως ο
άνθρωπος διαθέτει επίσης και μια άλλη δυνατότητα, η οποία δεν καθορίζεται από
τη φύση του, αλλά από κάθε ανθρώπινο πρόσωπο ή υπόσταση: την ελευθερία
επιλογής, κίνησης κατά της φύσης, και, κατά συνέπεια, αυτοκαταστροφής.
Αυτή η
προσωπική ελευθερία χρησιμοποιήθηκε από τον Αδάμ και την Εύα, και μετά από την
Πτώση, για διαχωρισμό από τον Θεό, από την πραγματική γνώση, από όλη τη
σιγουριά που εξασφαλίζει η "φυσική" ύπαρξη. Συνεπάγεται δισταγμό,
περιπλάνηση και πάθη. Αυτή είναι το "γνωμικόν θέλημα" (γνώμη=άποψη),
μία λειτουργία της υποστατικής ή προσωπικής ζωής, όχι της φύσης"...».
Ιωάννου Μάγιεντορφ, «Βυζαντινή Θεολογία», «Ίνδικτος», Αθήναι
2010, 95.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου