«Κύριε...»

 

«Κύριε, όχι μ’ αυτούς...

Κύριε, δεν ξέρουνε πως είμαστε

ό,τι μπορούμε να είμαστε

γιατρεύοντας τις πληγές μας με τα βότανα

που βρίσκουμε πάνω σε πράσινες πλαγιές,

όχι άλλες, τούτες τις πλαγιές κοντά μας·

πως ανασαίνουμε όπως μπορούμε ν’ ανασάνουμε

με μια μικρούλα δέηση κάθε πρωί

που βρίσκει τ’ ακρογιάλι ταξιδεύοντας

στα χάσματα της μνήμης.

Κύριε, όχι μ’ αυτούς. Ας γίνει αλλιώς το θέλημά σου».

Γιώργος Σεφέρης, «Υστερόγραφο».