Για να καταλάβουμε αυτό που λέγει ο απόστολος Παύλος,
«παράγει γαρ το σχήμα του κόσμου τούτου», για να το κάνουμε πραγματικό,
χρειαζόμαστε σ’ αυτόν τον κόσμο την εμπειρία του άλλου κόσμου, την ομορφιά του,
το βάθος του, τον θησαυρό του, την εμπειρία της Βασιλείας του Θεού και του
Μυστηρίου της -την Ευχαριστία. Η Εκκλησία ιδρύθηκε σ’ αυτόν τον κόσμο για να
τελεί την Ευχαριστία, να σώζει τον άνθρωπο αποκαθιστώντας την Ευχαριστιακή του
ύπαρξη. Η Ευχαριστία είναι αδύνατη δίχως την Εκκλησία, δίχως, δηλαδή, μια κοινότητα
που να γνωρίζει τον μοναδικό χαρακτήρα και την κλήση της, το να είναι δηλαδή
αγάπη, αλήθεια, πίστη και αποστολή• και όλα αυτά εκπληρώνονται στην Ευχαριστία,
και ακόμη πιο απλά, στο να είναι Σώμα Χριστού. Η Ευχαριστία αποκαλύπτει την
Εκκλησία ως κοινότητα -ως αγάπη του Χριστού, ως αγάπη εν Χριστώ-, ως αποστολή,
το να στρέψει δηλαδή τον καθένα και όλους στον Χριστό. Η Εκκλησία δεν έχει
κανένα άλλο σκοπό, καμία άλλη «θρησκευτική ζωή» που να τη χωρίζει, από τον
κόσμο. Στην αντίθετη περίπτωση η Εκκλησία μεταβάλλεται σε είδωλο. Η Εκκλησία
είναι το σπίτι μας, από το οποίο ξεκινούμε για να πάμε στην εργασία μας και στο
οποίο επιστρέφουμε με χαρά για να βρούμε τη ζωή, την ευτυχία και τη χαρά, και
όπου όλοι μας μεταφέρουμε τους καρπούς των κόπων μας και όπου τα πάντα
μεταμορφώνονται σε γιορτή, σε ελευθερία, σε πλήρωμα, σε παρουσία και εμπειρία
αυτού του «οίκου» -ήδη εκτός χρόνου, αμετάβλητη, γεμάτη αιωνιότητα,
αποκαλύπτοντας την αιωνιότητα. Μόνο αυτή η παρουσία μπορεί να δώσει νόημα και
αξία στο καθετί στη ζωή, μπορεί να αναφέρει τα πάντα σ' αυτή την εμπειρία και
μόνο αυτή μπορεί να την εκπληρώσει. «Παράγει γαρ το σχήμα του κόσμου τούτου».
Αλλά μόνο «παραγόμενος» ο κόσμος γίνεται τελικά «Κόσμος»: δώρο του Θεού,
ευτυχία που προέρχεται από την κοινωνία του με το περιεχόμενο, τη μορφή και την
εικόνα αυτού του «Κόσμου»...
π. Αλέξανδρου Σμέμαν, «Ημερολόγιο»
π. Αλέξανδρου Σμέμαν, «Ημερολόγιο»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου