Πατέρες καί ἀδελφοί.
Ἡ ἑορτή τῶν Πατέρων δέν πρέπει νά περάσει γιά μᾶς ὡς μία ἁπλῆ ἀνάμνηση τοῦ μακρυνοῦ παρελθόντος καί τίποτ’ ἄλλο. Ἀκούοντας πρωτίστως τά συγκλονιστικά λόγια τῆς προσευχῆς τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ, καί ἀναλογιζόμενοι τίς θυσίες, τίς θλίψεις καί τούς διωγμούς, ἐνίοτε καί τό μαρτύριο πού ὑπεφεραν οἱ ἅγιοι Πατέρες μας χάριν τῆς ἑνότητος τῆς Ἐκκλησίας, ὀφείλουμε νά κάνουμε τήν αὐτοκριτική μας. Ἡ τριετία τῆς πανδημίας τοῦ κορωνοϊοῦ ἔγινε ἀφορμή νά ἀποκαλυφθοῦν «ἐκ πολλῶν καρδιῶν διαλογισμοί». Καί εἶν’ ἀλήθεια, πώς δοκιμάσθηκε ὡς ἕνα βαθμό ἡ ἑνότητα καί ἡ εἰρήνη μεταξύ μας. Δυστυχῶς, σέ ἕνα ἁπλό ζήτημα ὑγείας, φτάσαμε νά δίνουμε μεταφυσικές διαστάσεις, καί νά μιλοῦμε μεταξύ μας μιά ἀ–νόητη γλῶσσα, ἐκτοξεύοντας μάλιστα ὁ ἕνας στόν ἄλλο κακούς χαρακτηρισμούς, ἕως καί ὑβριστικούς. Φτάσαμε, νά θεωροῦμε πράξη ὁμολογίας τήν παρακοή στήν Ἐκκλησία, τούς φανατισμούς καί τίς ἐξαλλοσύνες, τήν περιφρόνηση σ’ ἐκείνους πού ἐφαρμόζουν μέ ὑπακοή τά διατεταγμένα. Θά πεῖτε· ἀλλοῦ εἶναι πολύ χειρότερα... Ἐρχόμαστε τώρα καί σ’ αὐτά... Εἶναι πράγματι πολλῶν θρήνων καί δακρύων ἄξιο τό γεγονός, ὅτι ἡ ἀδελφή Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία τῆς Ρωσίας –ἡ ἡγεσία της– ἔσπευσε προθύμως νά συνταχθεῖ μέ τίς γεωπολιτικές ἐπιδιώξεις τῆς κοσμικῆς ἐξουσίας, καί τό εἶδε αὐτό ὡς καλή εὐκαρία νά ἐπιβάλει, ἐνδεχομένως, καί αὐτή τήν κυριαρχία της ἀπάνω σέ ἄλλη ἀνεξάρτητη ἀδελφή Ἐκκλησία –ἤ καί Ἐκκλησίες· γιατί ἡ ἐπιθυμία της γιά ἐξουσία εἶναι γνωστή· ὅπως ἐπίσης γνωστό εἶναι τό ὄνειρό της, νά γίνει ἡ Τρίτη Ρώμη, νά ἀναλάβει τά πρωτεῖα...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου