Η Εκκλησία τα χωράει όλα...

Μεγάλωσα εντός της Ορθόδοξης ενορίας, γεννήθηκε μέσα σε αυτή, δεν θυμάμαι πότε τον εαυτό μου εκτός. Είναι δύσκολο να μιλάς σε νέους ανθρώπους, κυρίως, και να προσπαθείς να τους περιγράψεις μια πραγματικότητα, η οποία είναι σχεδόν ανύπαρκτη. Τα τελευταία χρόνια δεν κάνουμε τίποτα άλλο στον χώρο της θεολογίας παρά απολογούμαστε για ότι διαβάζουμε στις εφημερίδες, βλέπουμε στις τηλεοράσεις και ακούμε στα ραδιόφωνα. Και αυτές τις μέρες βομβαρδίστηκε η ηλεκτρονική και έντυπη

Θα μου πείτε: "είναι αυτή η Εκκλησία;" Είναι και αυτή η Εκκλησία. Εγώ δεν θα πω αυτό που λένε ότι αυτή δεν είναι Εκκλησία. Η Εκκλησία τα χωράει όλα, άρα χωράει και όλα αυτά τα τραύματα. Γιατί πρέπει να πάμε σε μια εξιδανίκευση, να χάσουμε τον ιστορικό μας ορίζοντα και να περιγράψουμε ως Εκκλησία το μη πραγματικό, μια ιδανική πραγματικότητα η οποία, κατά την άποψή μου, δεν υπήρξε ποτέ; Ούτε να κάνουμε το λάθος να επιστρέψουμε στο παρελθόν και να ισχυριζόμαστε ότι το παρελθόν υπήρξε καλύτερο από το παρόν. Αυτές είναι ανοησίες. Κανένα παρελθόν δεν υπήρξε καλύτερο. Η πρώτη κοινότητα των μαθητών είχε μέσα της έναν Ιούδα! Είχε μέσα της την αλλοτρίωση. Η αλλοτρίωση έχει γραφεί στην έρευνα ότι ξεκινάει τον 14ο, 15ο αιώνα. Όχι! Από τον 1ο αιώνα ξεκινάει. Από την πρώτη μέρα. Και είναι φυσικό να συμβαίνει αυτό διότι η Εκκλησία είναι μια ζωντανή πραγματικότητα, η οποία πορεύεται μέσα στην ιστορία, τη διασχίζει ως πρόσωπο -Χριστός- ένα πρόσωπο το οποίο βρίσκεται πάντοτε σε διάλογο και σχέση και αυτός ο διάλογος και αυτή η σχέση δημιουργούν τα φαινόμενα της αλλοτρίωσης, της προδοσίας του κοινού σώματος.

Χρυσόστομος Σταμούλης, "Αγαπητικός Έρως", στο: Επιμέλεια Έκδοσης: π. Βασίλειος Αργυριάδης, Η ομορφιά του άλλου, Έκδοσις Εν Πλω, Αθήνα 2019, σελ. 93-94.

Γι' αυτό ήρθε ο Χριστός... για να ηρεμούμε εμείς στην Εκκλησία;

 

Ανακοίνωση Πανηγύρεως

Γνωρίζουμε στα μέλη της αγίας μας Εκκλησίας, ότι το ερχόμενο Σάββατο 06 Δεκεμβρίου, μνήμη του εν αγίοις πατρός ημών Νικολάου Αρχιεπισκόπου Μύρων της Λυκίας του Θαυματουργού, πανηγυρίζει ο Ιερός Ναός Αγίου Νικολάου «εις Κοπάνους» πόλεως Ιωαννίνων, σύμφωνα με το ακόλουθο πρόγραμμα:

Παρασκευή 05 Δεκεμβρίου:

17.00 μ.μ.: Μέγας Εσπερινός, με Αρτοκλασία.

 

Σάββατο 06 Δεκεμβρίου:

07.00 π.μ.: Εόρτιος Όρθρος και Πανηγυρική Θεία Λειτουργία.

 

Να βιώσει την παρέμβαση του Χριστού...

Ο χριστιανός βγαίνει από τον ναό για να βιώσει την παρέμβαση του Χριστού στην εργασία, την τέχνη, την πολιτική. Του αποκαλύπτεται η παρουσία του Χριστού μέσα στον κόσμο των ανθρώπων. Και δια της παγκόσμιας αυτής ιεροσύνης την οποία έχει ενδυθεί, ανε­βαίνουν στον ουράνιο ναό όλες οι ανθρώπινες προσδοκίες για δικαιοσύνη και ομορφιά. Γνωρίζει ότι, μεταλαμβά­νοντας το Σώμα του Κυρίου, φέρει μέσα του ολόκληρο το σώμα της ανθρωπότητας. Αφιερώνει στην ανθρωπότητα αυτή μια άπειρη ευσπλαχνία. Και είναι έτοιμος να χάσει την ψυχή του, ώστε αυτή η ανθρωπότητα να ξανα­βρεί την ελευθερία της. Με την κίνηση αυτή, τινάζει από το Σώμα της Εκκλησίας τη σκόνη της συναγωγής, την τυπολατρική της βραδύτητα, ταυτόχρονα όμως σταυρώ­νεται από τους επίγειους συντρόφους του, καρφωμένος πάνω στο σταυρό μιας αθεράπευτης μοναξιάς.

Σ' αυτή τη διαλεκτική μετοχής και ρήξης, ο πιστός διατίθεται θετικά και επαγρυπνεί. «Η Χριστιανική μας ζωή», γράφει ο Olivier Clement, «οφείλει να είναι ανοι­χτή σε κάθε αναζήτηση, σε όλη τη χαρά της επινόησης και της ανακάλυψης, σε κάθε προσπάθεια του ανθρώπινου πολιτισμού για δημιουργία και κάλλος. Κάθε πραγ­ματικότητα –από το άτομο μέχρι τα νεφελώματα– κάθε ομορφιά, από τα προϊστορικά σπήλαια μέχρι την παι­γνιώδη αγωνία της αφηρημένης τέχνης, κάθε προσπάθεια δικαιοσύνης και ελευθερίας, κάθε καινούργιο μέσον που θα ωφελήσει τη γη [...] όλα οφείλουμε να τα περνάμε από το κόσκινο της αγάπης μας. Και ό,τι η αγάπη μας επιτρέπει να ζήσουμε, οφείλουμε να το αναλαμβάνουμε, να το εντάσσουμε στην κιβωτό της Εκκλησίας η οποία –μόνη αυτή– μπορεί να διασχίζει την ευλογημένη τελική καταστροφή».

Σεβ. Γεώργιος Khodr, "Κέδρος οικουμενικός".

εκδ.: ΠΑΡΡΗΣΊΑ 2017.

π. Βασιλειος Θερμός!

 

Ο Θεός αγάπη εστί

Αυτή είναι η στενή θύρα...

H δύναμη του χριστιανικού μαθήματος συνίσταται στην πεποίθηση ότι μόνον όποιος γνωρίζει την πτώση μπορεί να γνωρίσει τη δόξα. 

Η πληρότητα της ζωής δεν μπορεί να διαχωρισθεί από την αναπόφευκτη συνάντηση με το "αρνητικό", του οποίου ο θάνατος αποτελεί τη μέγιστη έκφραση. Αυτή είναι η στενή θύρα, μέσα από την οποία ο ίδιος ο Ιησούς πρέπει να διέλθει. "Εγώ ειμί η θύρα. όποιος περάσει από μένα θα βρει σωτηρία και θα μπαίνει και θα βρίσκει βοσκή...

Massimo Recalcati,

H νύχτα της Γεσθημανή.