π. Χρήστου Ζαχαράκη
Ὅλα ὅσα ἀπαριθμοῦσε ὁ Φαρισαῖος στὴν προσευχή του ἦταν ἀλήθεια, δὲν ἔλεγε ψέματα, ἀλλὰ δὲν ὑποψιαζόταν ὅμως ὅτι μ᾽ὅλα αὐτὰ «μεγάλα καὶ ὑψηλά τριγύρω του ἔκτιζε τείχη» καὶ πὼς ὅλα αὐτά «ἀνεπαισθήτως τὸν ἔκλεισαν ἀπὸ τὸν κόσμον ἔξω». Ἄν μείνεις μὲ τὴ θρησκεία θὰ εἶσαι ἀναπαυμένος, ἀφοῦ τὰ καθήκοντά σου τὰ ἐκτελεῖς ἀπαρέγκλιτα· ἄν προτιμήσεις τὴν Ἐκκλησία, θὰ χάσεις τὸν ὕπνο σου, παλεύοντας νὰ πιαστεῖς ἀπὸ τὸ ἔλεος τοῦ Θεοῦ…
Τὸν Φαρισαῖο ἄς μὴν τὸν ψάχνουμε στὸν διπλανό μας, δὲν εἶναι ἐκεῖ· μέσα μας εἶναι… Κάθε φορά ποὺ νομίζουμε ότι ἀνεβήκαμε ἕνα σκαλί πνευματικό, κάθε φορὰ ποὺ θεωροῦμε τὸν ἑαυτό μας ὑπέρμαχο τῆς πίστης μας, κάθε φορὰ ποὺ κατα-κρίνουμε τὸν ἀδελφό μας, κάθε φορὰ ποὺ δικαιολογοῦμε τὶς ἁμαρτίες μας, ὄχι ὅμως καὶ τῶν ἄλλων. Μᾶς τὸ βεβαιώνει ὁ ἴδιος ὁ Χριστὸς, γιατὶ τὴν παραβολὴ αὐτή τὴν εἶπε «σὲ μερικούς ποὺ ἦταν σίγουροι γιὰ τὴν εὐσέβειά τους καὶ περιφρονοῦσαν τοὺς ἄλλους" (Λουκ. 18, 9).
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου