Πέμπτη 31 Ιανουαρίου 2013

Υπαπαντή



Το γεγονός της Υπαπαντής, που εξιστορεί ο Ευαγγελιστής Λουκάς στο β΄ κεφάλαιο (22-35) του Ευαγγελίου του, συνέβη σαράντα ημέρες μετά τη γέννηση του Ιησού. Σύμφωνα με το Μωσαϊκό Νόμο, αν το πρώτο παιδί της οικογένειας ήταν αγόρι, αφιερωνόταν στον Θεό και συγχρόνως προσφερόταν για θυσία ένας αμνός ή ένα ζευγάρι τρυγόνια ή δύο μικρά περιστέρια. Το γράμμα των εντολών αυτών πληρούντες ο Ιωσήφ και η Παρθένος Μαρία, ανήλθαν την τεσσαρακοστή ημέρα από της γεννήσεως του Χριστού στο ναό των Ιεροσολύμων, για να προσφέρουν τον Ιησού στον Θεό και να δώσουν την θυσία περί καθαρισμού. Το ζευγάρι υποδέχθηκε στο ναό ο υπερήλικας Προφήτης Συμεών, ο οποίος εδέχθηκε τον Ιησού στην αγκαλιά του φωτισμένος από το Αγιο Πνεύμα, έχοντας λάβει αποκάλυψη από Αυτό ότι δεν θα απέθνησκε προτού δει Εκείνον, τον οποίο ο Κύριος και Θεός έχρισε Βασιλέα και Σωτήρα του κόσμου.

Η εορτή εισήχθηκε πρώτα στη Δύση προς κατάργηση των τελουμένων ειδωλολατρικών εορτών, κατά τις αρχές του Φεβρουαρίου, προς τιμή του Πανός, ως καθαρώς θεομητορική εορτή. Αργότερα καθιερώθηκε και στην Ανατολή. Κατά μεν τον Γεώργιο Κεδρηνό (PG 121, 780) η εορτή εισήχθηκε επί του αυτοκράτορος Ιουστίνου του Α΄ (518-527), κατά δε τον Νικηφόρο Κάλλιστο ο μέγας Ιουστινιανός (525-565), διέταξε, το 542 να εορτάζεται η Υπαπαντή του Σωτήρος σε όλη τη γη (PG 147, 292). Επειδή όμως διασώζονται σήμερα λόγοι- ομιλίες στην εορτή της Υπαπαντής (Αμφιλοχίου Ικονίου PG 39, Κυρίλλου Αλεξανδρείας PG 77), που χρονολογούνται πολύ πριν τον 6 ο αιώνα, εικάζεται ότι ο αυτοκράτορας Ιουστίνος εισήγαγε την εορτή στην Κωνσταντινούπολη. Η εορτή της Υπαπαντής, στην Κωνσταντινούπολη, ετελείτο στον ναό των Βλαχερνών, όπου παρευρίσκονταν και οι βασιλείς.

Συναξαριστής της Ορθοδόξου Εκκλησίας, Επισκόπου Φαναρίου Αγαθαγγέλου, τ. Φεβρουαρίου, σελ. 23-25.

Τετάρτη 30 Ιανουαρίου 2013

Τρύφωνος Μάρτυρος (01/02)



Eις την A΄, μνήμη του Aγίου Mάρτυρος Tρύφωνος.
 
Συ δε Tρύφων τι; το ξίφος θνήσκω φθάσας.
Kαιρός δε τίς σου του τέλους; νουμηνία.
Eν Φευρουαρίοιο Tρύφων προ τομής θάνε πρώτη.


Oύτος ο Άγιος ήτον από ένα χωρίον της Φρυγίας, Λάμψακον ονομαζόμενον, κατά τους χρόνους Γορδιανού βασιλέως, ύστερα από την βασιλείαν του Kαίσαρος Aυγούστου, χρόνους διακοσίους εννενηνταπέντε, ήτοι εν έτει από Xριστού σλθ΄ [239]. Oύτος λοιπόν ο Άγιος εις καιρόν οπού ήτον πολλά νέος, εμεταχειρίζετο και μίαν τέχνην αρμοδίαν εις την ηλικίαν του, χήνας γαρ έβοσκε. Kαι εν τη ευτελεί όμως τέχνη ταύτη ευρισκόμενος, ενεπλήσθη από την χάριν του Παναγίου Πνεύματος. Όθεν δι’ αυτής ιάτρευε κάθε ασθένειαν, και δαίμονας εδίωκεν. Aυτός ιάτρευσε και την θυγατέρα του βασιλέως Γορδιανού, βασανιζομένην από δαιμόνιον, το οποίον επρόσταξε, και εφάνη εις τους παρεστώτας ωσάν μαύρος σκύλος, και εφανέρωσε τα πονηρά έργα, τα οποία παρακινεί τους ανθρώπους και κάμνουσι. Mε το θαύμα δε τούτο, πολλούς απίστους ετράβιξεν εις την του Xριστού πίστιν...

Δείτε τη συνέχεια, μ' ένα κλικ στον παρακάτω σύνδεσμο:

Κυριακή 27 Ιανουαρίου 2013

Χριστόδουλος: Ξάνθη, 17 Ιανουαρίου 1939 - Αθήνα, 28 Ιανουαρίου 2008...



Χαρισματικός και επικοινωνιακός. Μ’ αυτά τα δύο επίθετα, θα χαρακτήριζα τον μακαριστό Αρχιεπίσκοπο Αθηνών και πάσης Ελλάδος Χριστόδουλο, που εκοιμήθη τα ξημερώματα της Δευτέρας 28 Ιανουαρίου του 2008. Χαρισματικός και επικοινωνιακός, με όλα τα τρωτά του σημεία… Ηγετική φυσιογνωμία, ιδιαίτερα δημοφιλής, που έγραψε ιστορία και άφησε εποχή. Άνθρωπος ευφυής, με προσόντα, με γνώση των media και του χειρισμού τους, απασχόλησε έντονα την καθημερινότητά μας, χωρίς να μπορέσει πάντοτε «να μας ανεβάσει στις πνευματικές διαστάσεις της ύπαρξης» (Νίκος Δήμου).
Ο μακαριστός αρχιεπίσκοπος Χριστόδουλος (Παρασκευαΐδης) γεννήθηκε το 1939 στην Ξάνθη και σπούδασε Νομικά και Θεολογία. Διδάκτωρ Θεολογίας, πτυχιούχος γαλλικής και αγγλικής γλώσσας, γνώστης της ιταλικής και της γερμανικής, χειροτονήθηκε διάκονος το 1961 και πρεσβύτερος το 1965. Εννιά χρόνια ήταν ιεροκήρυκας στο ναό Κοιμήσεως Θεοτόκου (Παναγίτσα) Φαλήρου, ενώ διετέλεσε επί επτά χρόνια γραμματέας της Ιεράς Συνόδου.
Νεότατος, σε ηλικία 35 ετών, εξελέγη μητροπολίτης Δημητριάδος το 1974. Στον αρχιεπισκοπικό θρόνο ανήλθε το 1998. Είναι ενδιαφέροντα τα ανοίγματά του στη νεολαία («κι εγώ σας πάω»), αλλά και στην καθολική εκκλησία (υποδέχτηκε στην Αθήνα τον Πάπα Ιωάννη Παύλο τον Β΄ και επισκέφτηκε το Βατικανό). Σκοτεινά σημεία της αρχιεπισκοπικής του θητείας η κρίση με το Οικουμενικό Πατριαρχείο και η κάθαρση που… δεν έγινε.


Κρατάμε για το τέλος, ένα απόσπασμα από τον μνημειώδη επιβατήριο λόγο, το λόγο δηλαδή που εκφώνησε την ημέρα της ενθρόνισής του –ήταν Μάης του ’98- ο μακαριστός αρχιεπίσκοπος Χριστόδουλος:
«…Τελειώνοντας, απευθύνομαι εδικά στους Νέους της Πατρίδας μας και τους λέγω: Παιδιά μου, χρυσά της Ελλάδος παιδιά. Είσθε το καμάρι το Γένους, δαφνοστεφανωμένη απαντοχή μας. Όμως σας πονέσαμε πολύ με την υποκρισία μας και σας ευτελίσαμε μέσα σας την έννοια το χρέους. Σας χρεώνουμε τις παρεκτροπές σας, ενώ είμαστε οι ηθικοί αυτουργοί των. Σας στερήσαμε την αγάπη, σας αφήσαμε έρμαιους στα κύματα του κατακλυσμού της Βαβυλώνας. Σας αναγκάσαμε να ζείτε σ’ ένα κόσμο απάνθρωπο, ανηλεή και ανοικτίρμονα. Σας υποδείξαμε να ακολουθήσετε δρόμους, που εμείς δεν βαδίζαμε. Σας αφαιρέσαμε την πίστη και την ελπίδα. Γκρεμίσαμε από μέσα σας κάθε ιδανικό. Κι όμως λέμε ότι σας αγαπάμε. Σεις, με την οξύνοιά σας καταλάβατε την ασυνέπειά μας. Και μας εγκαταλείψατε. Δεν μας εμπιστεύεστε πια, δεν θέλετε να ζήσετε στον κόσμο πού εμείς σας ετοιμάσαμε. Και στραφήκατε στην αναζήτηση της χίμαιρας μέσ’ απ’ τα ναρκωτικά, στην επιβεβαίωση σας μέσ’ από τη βία.
Παιδιά μου, σήμερα αυτός που σας ομιλεί, παίρνει πάνω του την ευθύνη για τις απέναντί σας αμαρτίες όλης της γενιάς του και σας ζητά συγγνώμη. Θέλει όμως ταυτόχρονα να σας πει πως καμιά αμαρτία δική μας και καμιά αστοχία δική σας δεν μπορεί να σας κλείσει το δρόμο προς την καταξίωση. Τα αδιέξοδα πλήθυναν. Τώρα η αδυσώπητη ανάγκη σας καλεί σε απόφαση. Υπάρχει ένας χώρος που δεν θα σας προδώσει ποτέ. Είναι ο χώρος της Εκκλησίας. Ελάτε σ’ αυτόν, ελάτε στην πίστη, ελάτε στο Χριστό. Θα βρείτε ό,τι έχετε χρόνια τώρα στερηθεί. Και μαζί την αληθινή ελευθερία, την αληθινή δικαιοσύνη, την αληθινή αλήθεια».

Παρασκευή 25 Ιανουαρίου 2013

Η επάνοδος του ιερού Χρυσοστόμου, ήτοι Ανακομιδή του σεβασμίου λειψάνου αυτού (438).



Ο άγιος Ιωάννης Χρυσόστομος εκοιμήθη από εξάντληση στις 14 Σεπτεμβρίου του 407 κατά τη διάρκεια της τρίτης του εξορίας από την αυτοκράτειρα Ευδοξία και τάφηκε στα Κόμανα του Πόντου. Το σεπτό λείψανό του παρέμενε επί τριάντα έτη, θαμμένο στον τόπο της εξορίας και του μαρτυρίου του.
Όταν όμως το 434 πατριάρχης εξελέγη ο μαθητής του άγιος Πρόκλος, παρεκάλεσε τον αυτοκράτορα Θεοδόσιο να ενεργήσει τα δέοντα, ώστε το λείψανο του μεγάλου αυτού πατέρα της Εκκλησίας να επιστρέψει στην Κωνσταντινούπολη. Και πράγματι, τέσσερα χρόνια αργότερα, στις 27 Ιανουαρίου του 438 η λάρνακα με το λείψανο του αγίου μεταφέρθηκε με λαμπρή και συγκινητική πομπή στην βασιλεύουσα και τοποθετήθηκε στο Άγιο Βήμα του ναού των Αγίων Αποστόλων, ενώ ο λαός έμπλεος χαράς φώναζε: Απόλαβε του θρόνου σου Άγιε.

Πηγή: ecclesia.gr

Τρίτη 22 Ιανουαρίου 2013

Γρηγορίου του Θεολόγου (25/01)



Τω αυτώ μηνί ΚΕ΄, μνήμη του εν Aγίοις Πατρός ημών Γρηγορίου Aρχιεπισκόπου Κωνσταντινουπόλεως του Θεολόγου.

Θεού γινώσκειν ορθοδόξως ουσίαν,
Χριστιανοίς λεγάτον εκ Γρηγορίου.
Εικάδι Γρηγόριος θεορρήμων έκθανε πέμπτη.

O Μέγας ούτος Γρηγόριος ο Θεολόγος, ήτον κατά τους χρόνους του βασιλέως Ουάλεντος και Θεοδοσίου του Mεγάλου εν έτει τνδ΄ [354], καταγόμενος από την δευτέραν Καππαδοκίαν. Οι γονείς δε αυτού ήτον ευγενείς και δίκαιοι, Γρηγόριος και Νόννα ονόματι, σεβόμενοι πρότερον τα είδωλα δι’ άγνοιαν. Aφ’ ου δε εγέννησαν τον Mέγαν τούτον Γρηγόριον, τότε ανεγεννήθησαν και αυτοί δι’ ύδατος και Πνεύματος, ήτοι εβαπτίσθησαν. Και ο πατήρ του έγινε γνήσιος Aρχιερεύς της Nαζιανζού, η οποία τώρα ονομάζεται τουρκιστί Σινασός. Φθάσας δε εις μέτρον ηλικίας ο θείος Γρηγόριος, και περάσας όλην την εγκύκλιον παιδείαν, και όλην την έξωθεν και έσωθεν φιλοσοφίαν, ως άλλος ουδείς, αυτός ο ίδιος έγινεν εξηγητής και διδάσκαλος της εδικής του ζωής. Ταύτην γαρ αναφέρει εις τους εγκωμιαστικούς και επιταφίους λόγους οπού συνέγραψεν εις τον Μέγαν Βασίλειον και εις τον Γρηγόριον τον εδικόν του πατέρα, και εις τον αδελφόν του Καισάριον, και εις την αδελφήν του Γοργονίαν. Όθεν όσοι συνέγραψάν τι περί του Θεολόγου τούτου, όλοι δεν έλαβον από άλλον τας αφορμάς, πάρεξ από τους εδικούς του λόγους...

Διαβάστε τη συνέχεια, μ' ένα κλικ στον παρακάτω σύνδεσμο:

Κυριακή 20 Ιανουαρίου 2013

Μαξίμου του ομολογητού (21/01)



Γεννήθηκε στην Κωνσταντινούπολη το 580 από πλούσιους και ευγενείς γονείς. Πραγματοποίησε λαμπρές θεολογικές, φιλολογικές και φιλοσοφικές σπουδές. Για τα πνευματικά αλλά και τα διοικητικά του χαρίσματα προσελήφθη αρχιγραμματέας του αυτοκράτορα Ηρακλείου. Παραιτήθηκε όμως γρήγορα για να υπερασπιστεί τις αλήθειες της πίστεώς του από την αίρεση των Μονοθελητών. Εκάρη μοναχός και άρχισε σκληρό και ανελέητο αγώνα κατά των αιρετικών. Στον αγώνα του αυτό συνάντησε πολλά εμπόδια, κυρίως από τον αυτοκράτορα Κώνστα, ο οποίος ήταν υπέρμαχος των Μονοθελητών και έφθασε στο σημείο να συγκαλέσει ψευδο-σύνοδο, η οποία καταδίκασε και αναθεμάτισε τον όσιο. Τέλος τον παρέδωσε στον έπαρχο της πόλης για να τιμωρηθεί. Μαστιγώθηκε και του έκοψαν τη γλώσσα και το δεξί του χέρι. Το ακρωτηριασμένο του σώμα άντεξε με θαυματουργικό τρόπο τρία χρόνια και ήταν η πιο εύγλωττη μαρτυρία της πίστεως και της αφοσιώσεώς του στο Θεό. Μετά από ολιγοήμερη ασθένεια άφησε τη μακάριά του ψυχή στον τόπο της εξορίας του το 662.

Πηγή: ecclesia.gr

Σάββατο 19 Ιανουαρίου 2013

«Χαίροις Νεομάρτυς Γεώργιε»



Έξι ομιλίες του Μητροπολίτου Αυλώνος Χριστοδούλου, που εκφωνήθηκαν στα Ιωάννινα τα τελευταία χρόνια στην εορτή του πολιούχου μας Αγίου Γεωργίου του Νεομάρτυρα, «του εν Ιωαννίνοις αθλήσαντος», περιλαμβάνονται στο βιβλίο του «Χαίροις Νεομάρτυς Γεώργιε», που εκδόθηκε αυτές τις μέρες.

Παρασκευή 18 Ιανουαρίου 2013

Ο τοπικός τύπος για τη χτεσινή γιορτή του πολιούχου μας Αγίου Γεωργίου



Ο άσχημος καιρός, με την έντονη βροχόπτωση και το κρύο δεν βοήθησε χθες να διεξαχθούν απρόσκοπτα οι επίσημες εορταστικές εκδηλώσεις για τον Πολιούχο των Ιωαννίνων Νεομάρτυρα Γεώργιο.
Έτσι, η καθιερωμένη Λιτανεία που ξεκίνησε από το Ναό του Αγίου Γεωργίου στην Πλατεία Πάργης και κατέληξε στην Μητρόπολη διαφοροποιήθηκε φέτος, λόγω της βροχής και η οστεοθήκη με τα Λείψανα του Αγίου (φωτό) τοποθετήθηκε σε αυτοκίνητο της Μητρόπολης  και  με  αυτό μεταφέρθηκε στο Ναό του Αγίου Αθανασίου.
Μαθητές σχολείων της πόλης μας, το στρατιωτικό άγημα και η Φιλαρμονική του Δήμου δεν συνόδευσαν την Λιτανεία όπως είθισται. Μόνη συνοδεία της δύο αστυνομικοί με μηχανάκια, ιερείς της Μητρόπολης και μερικές δεκάδες πολιτών που προφυλάσσονταν από τη βροχή με ομπρέλες!
(Από την εφημερίδα Πρωινός Λόγος

Πέμπτη 17 Ιανουαρίου 2013

Η πόλη των Ιωαννίνων γιόρτασε τη μνήμη του πολιούχου της




Με λαμπρότητα και με... κακοκαιρία η πόλη των Ιωαννίνων γιόρτασε σήμερα τη μνήμη του Πολιούχου της, Αγίου Γεωργίου του Νεομάρτυρα, «του εν Ιωαννίνοις αθλήσαντος».
Το πρωί, στον Προσκυνηματικό Ναό του Νεομάρτυρα (Πλατεία Πάργης) τελέστηκε αρχιερατική θεία λειτουργία, προεξάρχοντος του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Αυλώνος Χριστοδούλου.
Λόγω των δυσμενών καιρικών συνθηκών, η καθιερωμένη λιτανεία δεν πραγματοποιήθηκε φέτος. Η λάρνακα με τα ιερά λείψανα του Νεομάρτυρα μεταφέρθηκε στο Μητροπολιτικό Ναό του Αγίου Αθανασίου με το αυτοκίνητο της Ι. Μ. Ιωαννίνων, ενώ πολλοί ήταν οι γιαννιώτες που ακολούθησαν, αψηφώντας τη βροχή και το κρύο.

Τετάρτη 16 Ιανουαρίου 2013

Λόγος εγκωμιαστικός...



«Ημείς δε, ω φιλομάρτυρες και φιλοπανηγυρισταί, την άθλησιν του Νεομάρτυρος δεύτε πάντες μεγαλοφώνως υμνήσωμεν. Υμνήσωμεν μεγαλοφώνως και ευσεβώς μακαρίσωμεν. Μακαρίσωμεν ευσεβώς, αλλά και λαμπρώς πανηγυρίσωμεν. Πανηγυρίσωμεν λαμπρώς, αλλά και ενδόξως τιμήσωμεν. Τιμήσωμεν τον Νεομάρτυρα όχι μόνον δια λόγων επαίνων, αλλά και δι' έργων αξιεπαίνων. Όχι μόνον δια προθύμου εκκλησιασμού, αλλά και δι' ομοθύμου εξαγνισμού. Όχι μόνον δια πανηγυρικής λιτανείας, αλλά και δια ψυχικής μετανοίας. Όχι μόνον δια πατριωτικής αναμνήσεως, αλλά και δι' υψηλών καθηκόντων εκπληρώσεως...».


Ευαγγέλου Ψήμα (Μητροπολίτου Ερμουπόλεως),
Λόγος εγκωμιαστικός εις νεομάρτυρα Γεώργιον...

Δευτέρα 14 Ιανουαρίου 2013

Ο Νεομάρτυρας Γεώργιος, ο εν Ιωαννίνοις μαρτυρήσας, στη συνείδηση της εκκλησίας



Του καθηγητή Μιχάλη Τρίτου,
Κοσμήτορα της Θεολογικής Σχολής Θεσσαλονίκης

Από την πρώτη κιόλας στιγμή του μαρτυρίου του ο νεομάρτυς Γεώργιος κέρδισε την τιμή του μάρτυρος στη συνείδηση και την πίστη της εκκλησίας. Αμέσως μετά το μαρτύριο οι πιστοί έτρεχαν στον τάφο του και έπαιρναν χώμα και λάδι απο το κανδήλι, τα οποία χρησιμοποιούσαν ως φάρμακα.
Όσοι πήραν κομμάτι απο την τριχιά της αγχόνης και απο το πανί του εσώβρακου είδαν μεγάλες θεραπείες. Ήδη απο τις 6 Απριλίου 1839, μόλις ένα έτος απο το μαρτυρικό του θάνατο, έχουμε την πρώτη βιογραφία του αγίου, την οποία υπέγραψαν δυο επίσκοποι, δεκατρείς ιερείς και ιερομόναχοι και οι δεκαεπτά σημαίνοντες πρόκριτοι των Ιωαννίνων. Σε επιστολή του Ζώτου-Μολοσσού στην εφημερίδα «Φωνή της Ηπείρου» διαβάζουμε: «Το επιόν έτος 1839 προ μηνός, ο λαός εβίασε τον Μητροπολίτην να συντάξη ασματικήν ακολουθίαν του μάρτυρος, όπως πανηγυρίσωμεν ενδόξως την εορτήν του. Ο Ιωακείμ στεναχωρηθείς μη δυνάμενος να συντάξη ασματικήν ακολουθίαν του εκάλεσε τον πρωτοψάλτη της Μητροπόλεως και ενετείλατο αυτώ ν’αντιγράψη την ακολουθίαν του Αγίου Γεωργίου μετατρέπον το Μεγαλομάρτυς εις το Νεομάρτυς Γεώργιος και ούτε επανηρίσθη η πρώτη επέτειος εορτή. Ταύτα γνωρίζομεν εκ στόματος του ιδίου Ιωακείμ του Β’, ακούσαντες αυτόν το 187 και 1877 εν Κωνσταντινουπόλει(πατριαρχεύοντος ήδη), ότε εθαυμάσεν το μνημονικόν του…μας εφιλοδώρισε και το χειρόγραφον της ακολουθίας εκείνης με την εντολή να την τυπώσωμεν και ότι αυτή δέον να ψάλληται εις την μνήμην του Νεομάρτυρος».
Η ακολουθία του Χρυσάνθου Λαϊνά γράφτηκε πριν απο την επίσημη κατάταξη του νεομάρτυρος Γεωργίου στο Αγιολόγιο της Εκκλησίας. Η αντιγραφή του χειρογράφου του Λαϊνά έγινε απο τον Αναστάσιο, γιο του ιερέως Κων/νου, στις 25 Φεβρουαρίου 1838, δηλ. τριανταεννέα ημέρες απο το μαρτύριο του Γεωργίου.
Αλλά και οι αγιογράφοι δεν περίμεναν την επίσημη κατάταξη του Γεωργίου στο Αγιολόγιο για να τον αγιογραφήσουν με φωτοστέφανο του αγίου. Ο Μητροπολίτης Ιωαννίνων Ιωακείμ ο Χίος παρήγγειλε κατά την ώρα της κηδείας του αγίου στον Πέτρο Γεωργιάδη, ζωγράφο και πρωτοψάλτη του Μητροπολιτικού Ναου, να ιστορήσει τη μορφή του. Ο ίδιος αγιογράφος αγιογράφησε και άλλες εικόνες, που βρίσκονται σε ναους της πόλεως των Ιωαννίνων. Ο λαϊκός ζωγράφος Γεώργιος Ζήκος απο το χωριό Χιονάδες Κονίτσης φιλοτέχνησε εικόνα του αγίου δεκατρείς ημέρες μετά το μαρτύριο του. Η εικόνα αυτή σήμερα φυλάσσεται στο παρεκκλήσι της οικίας του αγίου στα Γιάννενα, ιστορήθηκε ύστερα απο παραγγελία του ιερομόναχου Χρυσάνθου Λαϊνά. Παρόμοια εικόνα υπάρχει και στο ιδιωτικό παρεκκλήσι του Χρύσανθου στην Κόνιτσα. Στο ίδιο παρεκκλήσι βρίσκεται και η ιστόρηση της Κοιμήσεως του Νεομάρτυρος. Πρόκειται για μια χαριτωμένη εικόνα. Ο άγιος εικονίζεται νεκρός στο ξυλοκρέββατο, ενώ διακρίνονται οι τέσσερις Αρχιερείς που κήδευσαν τον Γεώργιο και ο Χρύσανθος Λαϊνάς με σχήμα μοναχού. Απο αυτό συμπεραίνουμε ότι ο Χρύσανθος υπήρξε αυτόπτης του μαρτυρίου του νεομάρτυρος.


«Το γεγονός άλλωστε ότι ο Γεώργιος εικονογραφείται δεκατρείς μέρες από το μαρτύριο του απο ζωγράφο που πρέπει να γνώριζε, μας κάνει να υποθέσουμε ότι παρ’ όλη τη συμβατικότητα της μορφής διασώζει και στοιχεία απο τα φυσιογνωμικά του χαρακτηριστικά. Ενδιαφέρουσα είναι και η εικόνα του μαρτυρίου στο ναϊδριο, δίπλα απο το Μητροπολιτικό ναό, την οποία έκανε «ο ζωγράφος Πέτρος Γου (Γεωργίου), πρωτοψάλτης της Μητροπόλεως Ιωαννίνων, 1842 Ιουίου 4″. Δίπλα υπάρχει εικόνα, όπου διαβάζουμε: «Δέησις του δούλου του Θεού Παναγιώτου Σακελλαρίου 1836 Ιανουαρίου 5. Χειρ. Κ.Θεοδοσίου Ιωαννίτου».
Λίγο χρονικό διάστημα μετά το μαρτύριο του αγίου έχουμε στο χειρόγραφο του Χρυσάνθου Λαϊνά μια θαυμάσια τρίχρωμη χαλκογραφία με τίτλο «ο Αγιος Γεώργιος ο Νεος Μάρτυς ο εξ Ιωαννίνων», όπου διαβάζουμε: «Εχαλκογραφήθη δια εξόδων του οσιοτάτου Χ. Παγκρατίου ΜΧ 1838. Χειρ. Δανιήλ εις Αγιον Όρος». Η επιγραφή είναι γραμμένη στην Ελληνική και στην Παλαιοσλαβική γλώσσα.
Ιδιαίτερα ζωντανή είναι η μνήμη του νεομάρτυρος στις σλαβικές χώρες. Ενδιαφέρουσα εικόνα του συναντήσαμε στο μουσείο του ιερού ναού αγίου Κλήμεντος Αχρίδας. Ανάγλυφη παράσταση του σώζεται στην ανατολική πλευρά του ναού αγίας Παρασκευής Μηλόβιτσας του σημερινού κρατικού μορφώματος των Σκοπίων. Επίσης εικόνες του νεομάρτυρος Γεωργίου υπάρχουν και σε άλλους ναους της βόρειας βαλκανικής, όπως στη Jacodina (Svetozatevo), στο Kratovo, στη Fosa της Βοσνίας, στο Rastak κοντά στα Σκόπια, στο Girabovo, στην Slepca κοντά στο Μοναστήρι, στο ναό του Αγίου Δημητρίου Μοναστηρίου και σε άλλους ναους. Τοιχογραφία των μέσων του ιθ’αιώνα υπάρχει στην πόλη Sredska κοντά στην πόλη Prizzen. Δύο φορητές εικόνες του αγίου σώζονται στη Σόφια στο εκεί Αρχαιολογικό Μουσείο. Εικόνα του Αγίου βρίσκεται επίσης στην Αρχιεπισκοπή Φιλιππουπόλεως. Στη Ρουμανία σώζονται τρεις εικόνες του νεομάρτυρος. Δυο στο Μουσείο Τέχνης του Βουκουρεστίου και άλλη μια στην Ελληνική Εκκλησία του Βουκουρεστίου, φιλοτεχνημένη απο ρουμάνο ζωγράφο το 1839.


Στις αρχές του 1839 «επί τη βάσει εκθέσεως του απο Ρεθύμνης Μητροπολίτου Ιωαννίνων Ιωαννικίου υπογεγραμμένης και υπο του πρώην Βελλάς Λεοντίου, του Περιστεράς Σεραφείμ και άλλων πολλών κληρικών και λαϊκών, βεβαιωσάντων την τέλεσιν θαυμάτων εν τω τάφω του Νεομάρτυρος», ο Οικουμενικός Πατριάρχης Γρηγόριος ο Στ’ απεφάσισε με Πατριαρχική και Συνοδική Πράξη, που εκδόθηκε στις 19 Σεπτεμβρίου 1839, όπως «…ο υπέρ Χριστού πανδήμως το μαρτύριον αναδεξάμενος Γεώργιος ο Νεομάρτυς, γνωρίζεται τουντεύθεν παρά πάσης της Ορθοδόξου Ανατολικής Εκκλησίας, αληθής μάρτυς του Χριστού, συναριθμούμενος τη τη χορεία των πιστών, τελουμένης κανονικώς της μνήμης αυτού κατά την 17η Ιανουαρίου». Ο Πατριάρχης Γρηγόριος, στέλνοντας την Πατριαρχική και Συνοδική Πράξη στον Μητροπολίτη Ιωαννίνων, τον παρακάλεσε να μη τη δημοσιεύσει για να μην προκαλέσει τους Τούρκους. Παράλληλα πρόσθεσε ότι ορίστηκε η γιορτή του νεομάρτυρος την 17ην Ιανουαρίου, ημέρα γιορτής του αγίου Αντωνίου, για να μη φανεί ότι για τον Νεομάρτυρα έγινε νέα γιορτή. Η φήμη όμως των θαυμάτων του αγίου σε χριστιανούς και Μουσουλμάνους παραμέρισε τους φόβους και έτσι η γιορτή του αγίου Γεωργίου τελούνταν πανηγυρικά.
Η ανακομιδή των λειψάνων του αγίου έγινε στις 26 Οκτωβρίου 1971 επί Αρχιερατείας Σεραφείμ του μετέπειτα Αθηνών και πάσης Ελλάδος. Σήμερα είναι αποθησαυρισμένα στον φερώνυμο Ιερό Ναο της πλατείας Πάργης Ιωαννίνων.
Ο αγιος γιορτάζεται πανηγυρικά στα Γιάννινα, στο χωριό του Τσούρχλι (Άγιος Γεώργιος) Γρεβενών, όπου έχει ανεγερθεί λαμπρός ναός, στον Ιερό Ναό Χρυσοσπηλαιώτισσης Αθηνών και οπουδήποτε γης διαμένουν Ηπειρώτες και Τσουρχλιώτες.
Ο νεομάρτυς Γεώργιος με τη μαρτυρική θυσία της ζωής του έγινε σύμβολο αντιστάσεως του λαού, στέργιωσε την πίστη των ραγιάδων και έδωσε ελπίδες καινούργιας ζωής. Το αξιοθαύμαστο παράδειγμά του απέβη καινούρια πηγή ενδυναμώσεως των χριστιανών στον αγώνα τους για τη διατήρηση της θρησκευτικής και εθνικής ελευθερίας. Δικαιολογημένα τιμάται με λαμπρότητα η μνήμη του, στην οποία ψέλνουμε:
«Χαίροις ο νεομάρτυς Χριστού, Ιωαννίνων ο πολιούχος και έφορος, και λύχνος ο φωτοφόρος, ο καταυγάζων αει την Ηπειρον πάσαν εν τοις θαύμασι-τυφλών η ανάβλεψις, παρειμένων ανόρθωσις-ο τοις ποικίλως, ασθενούσι την ίασιν, χαριζόμενος συμπαθεί επισκέψει σου-ρύστης ο ετοιμότατος, και φύλαξ σωτήριος, των ετησίων τελούντων, την παναοίδιμον μνήμη σου Γεώργιε, μάκαρ, Εκκλησίας νεα βάσις, και αγαλλίαμαι».

Σάββατο 12 Ιανουαρίου 2013

Πρόγραμμα εορτασμού



Λεπτομέρεια εικόνος του Νεομάρτυρος στο τέμπλο του ομώνυμου ναού στο Αργυρό Πηγάδι Αιτωλοακαρνανίας.
Δέησις του δούλου του Θεού Νικολάου Κάσκαρη 1847, Ιουλίου 21. Χειρ. Κ. Λάμπρου.


Από την Ιερά Μητρόπολη Ιωαννίνων, εκδόθηκε το επίσημο πρόγραμμα της για το φετεινό εορτασμό του πολιούχου μας Αγίου Γεωργίου του νεομάρτυρα, του εν Ιωαννίνοις αθλήσαντος και του Αγίου Αθανασίου του Μεγάλου.




Ιερός Ναός Αγ. Νεομάρτυρος Γεωργίου του εν Ιωαννίνοις,
Αργυρό Πηγάδι Αιτωλοακαρνανίας (1847).

Παρασκευή 11 Ιανουαρίου 2013

Η πόλη των Ιωαννίνων τιμά τον Πολιούχο της, Νεομάρτυρα Άγιο Γεώργιο



Από την Ιερά Μητρόπολη Ιωαννίνων εκδόθηκε το πρόγραμμα του φετεινού εορτασμού της μνήμης του πολιούχου της πόλης των Ιωαννίνων Νεομάρτυρος Αγίου Γεωργίου και του Αγίου Αθανασίου.

Οι λατρευτικές εορταστικές εκδηλώσεις αρχίζουν την ερχόμενη Τετάρτη 16 Ιανουαρίου, με Δέηση στον Οίκο του Αγίου (4.00 μ.μ.) και μεταφορά της Εικόνας στο Εικονοστάσι στην πύλη του Κάστρου, όπου επίσης θα αναπεμφθεί Δέηση (4.30 μ.μ.). Θα τελεστεί Εσπερινός στο παρεκκλήσιο του τάφου του Αγίου (5.00 μ.μ.) και Μέγας Εσπερινός Μετ’ Αρτοκλασίας (6.00 μ.μ.) στον Ναό της Πλατείας Πάργης. Επίσης, Εσπερινός (6.00 μ.μ.) και ακολούθως Αγρυπνία (9.00 μ.μ.) θα τελεστούν στον Οίκο του Αγίου.



Την Πέμπτη 17 Ιανουαρίου θα τελεστεί Αρχιερατική Θεία Λειτουργία (ώρα έναρξης 7.30 π.μ.) στο Ναό του Νεομάρτυρος Αγίου Γεωργίου, στον Οίκο του Αγίου και στον Μητροπολιτικό Ναό. Στις 10.30 π.μ. θα ακολουθήσει η λιτάνευση των ιερών λειψάνων, στις 5 μ.μ. Ιερά Παράκληση στον Οίκο του Αγίου και στις 6 μ.μ. Μέγας Εσπερινός στον Μητροπολιτικό Ναό του Αγίου Αθανασίου.

Την Παρασκευή 18/01 θα τελεστεί Όρθρος και Αρχιερατική Θεία Λειτουργία στον πανηγυρίζοντα Μητροπολιτικό Ναό του Αγ. Αθανασίου και στις 5 το απόγευμα Εσπερινός, Ιερά Παράκληση και επιστροφή των ιερών λειψάνων του Νεομάρτυρα Γεωργίου στο Ναό του Πολιούχου, στην Πλατεία Πάργης.

«Ο Φουστανελλάς Γεώργιος Ο Νεομάρτυς Πολιούχος των Ιωαννίνων»



Μια αναφορά - αφιέρωμα από το Μεγάλο Υμνογράφο της των Αλεξανδρέων Εκκλησίας Χαράλαμπο Μπούσια στο βίο και το μαρτύριο του Αγίου Νεομάρτυρος Γεωργίου.

Έτος έκδοσης: 2008

Πέμπτη 10 Ιανουαρίου 2013

«Ενθύμησις, από το 1838…»



(Του Αρχιμανδρίτου Μ. Σ.)

«1838: Ιανουαρίου: 17: κάποιος νέος εις Ιωάννινα Γεώργιος τούνομα, εσυκοφαντήθη από τους Τούρκους Ιωαννίνων, ότι άλλαξε την θρησκείαν του, και έγινεν Τούρκος, και τον επήγαν εις τον Κατήν, και εις τον Βεζήρ Μουσταφά Πασάν, και τον εξέταξαν, και επαίδευσαν αυτόν πολλά, τέλος δεν εκατεπίσθη να γίνει τούρκος, εστάθη σταθερός, και δεν άλλαξε την χριστιανοσύνην του: τον εκρέμασαν, εις το Κουραμαργιό, ημέρας δύω κρεμασμένος, και τον εξεκρέμασαν και τον έθαψαν εις την Μητρόπολιν τη: 19: γεναρίου, και έγινεν μάρτυρας και κάμνει θαύματα εις τους μετά πίστεως προσερχομένους και είναι αληθέστατον, ο οποίος άγιος, είχε την συμβίαν του, και ένα παιδίον 15 ημερών και ευρίσκονται ζώντες εις Ιωάννινα».

Έτσι απλά, πολύ απλά, περιγράφει ένας μοναχός από την Ιερά Μονή Ελεούσης Νήσου Ιωαννίνων, σ’ ένα φύλλο του Μεγάλου Ωρολογίου, το μαρτύριο του αγίου Γεωργίου του νέου, του εν Ιωαννίνοις. Περιγράφει τα γεγονότα τόσο απλά, όσο απλή ήταν και η ζωή του Γεωργίου. Ένα νεαρό παιδί, μόλις είκοσι οκτώ ετών, ιπποκόμος στο επάγγελμα, μόλις που είχε νυμφευθεί τη σύζυγό του Ελένη και είχε αποκτήσει μαζί της και ένα γιό, τον οποίο τον βάπτισε λίγες ημέρες πριν το μαρτυρικό του τέλος.
Η ζωή του αγίου και το μαρτύριό του είναι σε όλους γνωστά και ιδιαιτέρως στους φιλαγίους χριστιανούς. Τα γεγονότα όμως που ακολούθησαν τον απαγχονισμό του Γεωργίου, παρά το ότι δεν είναι ευρέως διαδεδομένα, προκαλούν το θαυμασμό μας και μας προϊδεάζουν για τη δόξα την οποία περιποιεί ο Θεός σε αυτούς που τον δοξάζουν.
Πληροφορούμαστε πως το πρώτο κιόλας βράδυ, εκείνο της 17ης Ιανουαρίου, που το σώμα του αγίου έμεινε κρεμασμένο, αλλά και για το επόμενο βράδυ, κατέβαινε φως από τον ουρανό και φώτιζε το πρόσωπο του αγίου. Οι Τούρκοι φύλακες βλέποντάς το προσπαθούσαν να το διώξουν πυροβολώντας το, αλλά εκείνο απομακρυνόταν και επέστρεφε πάλι για να φωτίσει τον άγιο.
Αλλά και όπως ομολόγησαν οι χριστιανοί, έπαιρναν από το κρεμασμένο σώμα του κομμάτια από τα εσώρουχά του, την κάλτσα του, δωροδοκώντας ασφαλώς τους Τούρκους φύλακες, και κομμάτια από την τριχιά της κρεμάλας και με αυτά ο άγιος επιτελούσε θαύματα και ιάσεις!


Ψύχος δριμύ επικρατούσε αυτές τις ημέρες και η υγρασία της λίμνης μετατρέπονταν σε πάχνη και ένα λεπτό στρώμα πάγου κάλυπτε τα πάντα∙ το μαρτυρικό όμως σώμα του αγίου ήταν εύκαμπτο και ζεστό, όταν το κατέβασαν οι χριστιανοί μετά από δύο ημέρες και με μια βάρκα το μετέφεραν στο παρεκκλήσιο του Γυναικωνίτη του Μητροπολιτικού Ναού, την Αγία Μαρίνα, για να το σαβανώσουν, έτσι όπως αρμόζει σε κάθε χριστιανό.
Εκεί, στη Μητρόπολη, στο Ναό του Αγίου Αθανασίου, ο Δεσπότης των Ιωαννίνων Ιωακείμ ο Χίος, και μετέπειτα Οικουμενικός Πατριάρχης, έδωσε εντολή στον κυρ – Πέτρο, τον Πρωτοψάλτη της Μητρόπολης, που ήταν και ζωγράφος, να ψηλαφήσει καλά το πρόσωπο του αγίου για να του φτιάξει ευθύς αμέσως μετά την Εξόδιο Ακολουθία την εικόνα. Έτσι και έγινε∙ ο κυρ – Πέτρος έπιανε με τα χέρια του το πρόσωπο του μάρτυρος και τα δάχτυλά του απομνημόνευαν κάθε του ρυτίδα, κάθε αυλάκωμα, το σχήμα των ματιών, που τώρα θα βλέπουν το πρόσωπο του Κυρίου, το σχήμα των χειλιών του, με τα οποία ομολόγησε την πίστη του και με τα οποία τώρα θα υμνεί τον Θεό στις ουράνιες μονές.
Αμέσως μετά την ταφή του αγίου ο κυρ – Πέτρος πήγε στο σπίτι του και χωρίς να νίψει τα χέρια του, έπιασε την ετοιμοθάνατη και ασθενούσα από υδρωπικία μητέρα του και εκείνη αμέσως θεραπεύτηκε! Και ο άγιος Γεώργιος έκαμε το πρώτο του επίσημο θαύμα. Δώδεκα ημέρες μετά, η πρώτη εικόνα του αγίου ήταν έτοιμη!
Τον Σεπτέμβριο του επομένου έτους, του 1839, ήλθε και από το Πατριαρχείο η επίσημη Πράξη Αγιοκατατάξεως του αγίου Γεωργίου, αφού το πλήθος των θαυμάτων που έκανε ο άγιος στους πιστούς που έπαιρναν λαδάκι από την ακοίμητη κανδήλα του τάφου του, ή χώμα από εκεί, ήταν αναρίθμητα. Πλήθη χριστιανών από τα χωριά της Ηπείρου έρχονταν να προσκυνήσουν τον άγιο, κοιμούνταν εκεί και το πρωί έκαμαν Θεία Λειτουργία και ο άγιος απαντούσε στα αιτήματα των απλοϊκών αυτών ανθρώπων.
Πολλές φορές εμφανίστηκε στην γυναίκα του Ελένη και την ενθάρρυνε δίνοντάς της κουράγιο να συνεχίσει να ζει κατά Χριστόν και να υποφέρει την φτώχια της, αναθρέφοντας το παιδί τους χριστιανικά. Τρεις ημέρες πριν πεθάνει και η Ελένη, είχε πληροφορία από τον ουρανό για το επερχόμενο τέλος της, ευχήθηκε τα προς σωτηρία στο γιό της Ιωάννη και κοιμήθηκε ειρηνικά.
Άξια θαυμασμού είναι και η πίστη του χριστιανικού λαού, που όπως αργότερα αφηγήθηκε ο Οικουμενικός Πατριάρχης Ιωακείμ ο Β’, και δημοσιεύθηκε από τον Ζώτο Μολοττό στην εφημερίδα «Φωνή της Ηπείρου», όταν ήταν Μητροπολίτης Ιωαννίνων τον πίεσαν πολύ οι πιστοί στην πρώτη επέτειο του μαρτυρίου του αγίου να συγγράψει ακολουθία για να ψάλλουν, κάτι που ίδιος αδυνατούσε να κάνει. Έδωσε τότε εντολή στον Πρωτοψάλτη να διαβάσουν την ημέρα της μνήμης του αγίου, την ακολουθία του αγίου Γεωργίου του Τροπαιοφόρου, αλλά σε όποια σημεία έγραφε Μεγαλομάρτυς να διαβάζουν Νεομάρτυς, και έτσι τελέστηκε πανηγυρικά και η πρώτη εορτή του αγίου.


Πέρασαν από τη γέννηση του αγίου Γεωργίου, το 1810, ακριβώς διακόσια χρόνια και από το μαρτύριό του εκατόν εβδομήντα δύο χρόνια και ο άγιος συνεχίζει να είναι αρωγός όσων τον επικαλούνται! Περιδιαβαίνοντας κανείς ακόμα και σήμερα την πόλη των Ιωαννίνων αισθάνεται πολύ έντονη την παρουσία και τη συντροφιά του αγίου σε κάθε του βήμα. Στο σπίτι του σώζονται τα ρούχα, τα υποδήματα, το ρολόι του και διάφορα άλλα προσωπικά του αντικείμενα. Στο Γυαλί Καφενέ, λίγο πιο μακρυά από το σπίτι του, είναι το μέρος που συλλήφθηκε από τους Τούρκους και οδηγήθηκε στο δικαστήριο∙ αν καθίσεις λίγο ακόμα εκεί νομίζεις πως θα δεις τον Φουστανελά να περνά για να πάει στην αγορά. Λίγο πιο πέρα στην Πύλη του Κάστρου, στο Κουρμανιό, νομίζεις πως θα φανεί το πλήθος να κατηφορίζει με τους δημίους και τον άγιο, που τον φέρνουν εδώ για να τον κρεμάσουν. Κι αν ανηφορίσεις για τον Άγιο Θανάση, τη Μητρόπολη, και καθίσεις στα παγωμένα στασίδια του Ναού, θα δεις μπροστά σου να εκτυλίσσεται η κηδεία του αγίου. Να! βγαίνουν οι δεσποτάδες από την Ωραία Πύλη και οι διάκοι θυμιάζουν, και ο καπνός του λιβανιού γίνεται ένα με την υγρασία της λίμνης και είναι σαν να αγιάζεται όλη η φύση.
Όπου κι αν σταθείς σε αυτή την πολιτεία έχεις την αίσθηση ότι τώρα θα βγει από κάπου ο άγιος να σε χαιρετίσει και να σε καλωσορίσει… Τόσο αργά κυλά ο χρόνος στα Γιάννινα, σαν τα νερά της λίμνης, λες και η «ενθύμησις από το 1838» να γράφτηκε μόλις χθες…

Πέμπτη 3 Ιανουαρίου 2013

Μνήμη Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη



Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης:
Σκιάθος, 4 Μαρτίου 1851 - Σκιάθος, 3 Ιανουαρίου 1911...

Σαν σήμερα...


Διαβάστε ένα αναλυτικό βιογραφικό του αποκαλούμενου αγίου των γραμμάτων μας, μ' ενα κλικ στον παρακάτω σύνδεσμο: