Πέμπτη 30 Μαρτίου 2017

Για την Οσία Μαρία την Αιγυπτία…



Με αφορμή την Ε' Κυριακή των Νηστειών, διαβάστε δύο επίκαιρα κείμενα θεολόγων κληρικών, πατώντας στους παρακάτω συνδέσμους:

π. Σέργιος Μαρνέλλος,
«Η Οσία Μαρία η Αιγυπτία, υπόδειγμα μετανοίας»:

π. Βασίλειος Καλλιακμάνης, 
«Η Οσία Μαρία και η απάθεια»:

Δευτέρα 27 Μαρτίου 2017

Πέμπτη Εβδομάδα των Νηστειών «εις Κοπάνους»



Ανακοινώνεται ότι στο Ναό μας, κατά τη διάρκεια της πέμπτης εβδομάδας της φετινής Αγίας και Μεγάλης Τεσσαρακοστής, θα τελεσθούν οι παρακάτω Ακολουθίες:

Τετάρτη 29 Μαρτίου:
19.00 μ.μ.: Εσπερινή Προηγιασμένη Θεία Λειτουργία.

Πέμπτη 30 Μαρτίου (Του Μεγάλου Κανόνος):
07.00 π.μ.: Προηγιασμένη Θεία Λειτουργία.

Παρασκευή 31 Μαρτίου: 
07.00 π.μ.: Προηγιασμένη Θεία Λειτουργία.
19.00 μ.μ.: Ο Ακάθιστος Ύμνος.

Σάββατο 1η Απριλίου (Του Ακαθίστου):
07.00 π.μ.: Θεία Λειτουργία Αγίου Ιωάννου του Χρυσοστόμου - Αγιασμός.

Πέμπτη 23 Μαρτίου 2017

Στον Ευαγγελισμό της Θεοτόκου...



Γράφει ο Νικόλαος Καβάσιλας

«Χαίρει πριν απ' όλους ο Δημιουργός. Γιατί είναι βέβαια ευεργέτης κι από την αρχή της δημιουργίας έχει σαν έργο Του την ευεργεσία... Για την κτίση πάλι -και λέγοντας κτίση εννοώ όχι μόνο την ορατή, αλλά κι εκείνη που ξεπερνά το ανθρώπινο μάτι- τί θα μπορούσε να αποτελέση μεγαλύτερη αφορμή ευφροσύνης από το γεγονός ότι βλέπει το Δημιουργό της να έρχεται μέσα της και τον Κύριο των όλων να παίρνη θέση ανάμεσα στους δούλους; Κι αυτό όχι απογυμνώνοντας τον εαυτό Του από την εξουσία Του, αλλά προσλαμβάνοντας τον δούλο, όχι αποβάλλοντας τον πλούτο, αλλά μεταδίδοντάς τον στο φτωχό, όχι ξεπέφτοντας από τα ύψη Του, αλλά εξυψώνοντας τον ταπεινό. Αλλά χαίρει και η Παρθένος, χάρις στην οποία όλες αυτές οι δωρεές δόθηκαν στους ανθρώπους. Και χαίρει για πέντε λόγους. Πριν απ' όλα σαν άνθρωπος, που συμμετέχει, όπως όλοι, στα κοινά αγαθά. Χαίρει όμως και γιατί οι δωρεές δόθηκα σ' Αυτή και πριν και αφθονώτερα από τους άλλους, κι ακόμη περισσότερο, γιατί Αυτή είναι η αιτία που οι δωρεές δόθηκαν σ' όλους. Ο πέμπτος όμως και μεγαλύτερος λόγος για τον οποίο χαίρει η Παρθένος είναι ότι όχι απλώς δια μέσου Αυτής ο Θεός, αλλά και αυτή η ίδια, χάρις σ' εκείνα που γνώρισε και προείδε, έφερε την ανάσταση σ' όλους τους ανθρώπους».

Νικολάου Καβάσιλα, «Η Θεομήτωρ», εκδ. Αποστολικής Διακονίας, μετφρ. Παναγιώτης Νέλλας, Αθήνα 1995, σ. 121-123.

Η ερμηνεία της εικόνας του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου



Α) Ο αρχάγγελος Γαβριήλ. Είναι ο «πρωτοστάτης άγγελος», ο αγγελιοφόρος του Θεού, που έφερε στην αγνή κόρη της Ναζαρέτ το χαρμόσυνο μήνυμα. Η στάση του σώματός του εκφράζει τη χαρά που έφερε το άγγελμά του. Παρόλο που ο αρχάγγελος βρίσκεται στο έδαφος, παρουσιάζεται με ορμή κίνησης, όπως άλλωστε μαρτυρεί το άνοιγμα των ποδιών του... Ο Γαβριήλ με το αριστερό του χέρι κρατεί σκήπτρο, που συμβολίζει τον αγγελιοφόρο και όχι κρίνο, όπως μάς έχει συνηθίσει η δυτική ζωγραφική. Το δεξί του χέρι απλώνεται με βίαιη κίνηση προς τη Θεοτόκο σε σχήμα ομιλίας. Βόα σ’ αυτήν κατά το γνωστό τροπάριο «ποιον σοι εγκώμιον προσαγάγω επάξιον; τι δε ονομάσω σε; απορώ και εξίσταμαι. Διο, ως προσετάγην (=διατάχτηκα), βοώ σοι, Χαίρε η Κεχαριτωμένη».

Β) Η Θεοτόκος. Η Μητέρα του Θεού είναι η «κεχαριτωμένη», η ευλογημένη μεταξύ των γυναικών. Η βυζαντινή εικόνα του Ευαγγελισμού την παρουσιάζει άλλοτε να κάθεται στο θρόνο της και άλλοτε όρθια. Στην περίπτωση που η Θεοτόκος εικονίζεται καθισμένη, η εικόνα υπογραμμίζει την υπεροχή της απέναντι στον αρχάγγελο. Στην Εκκλησία μας υμνούμε, ως γνωστό, τη Θεοτόκο ως «την τιμιωτέραν των Χερουβίμ και ενδοξοτέραν ασυγκρίτως των Σεραφείμ» (των αγγελικών δηλαδή ταγμάτων). Εδώ ο αγιογράφος είναι και συνεπής στο απόκρυφο κείμενο. Το Πρωτοευαγγέλιο του Ιακώβου γράφει πως η Παναγία «πήρε την πορφύρα, κάθισε στο θρόνο της και την έγνεθε. Και κείνη τη στιγμή στάθηκε μπροστά της ένας Άγγελος». Σ’ άλλες εικόνες η Θεοτόκος είναι όρθια. Με τη στάση αυτή ακούει, κατά κάποιο τρόπο, καλύτερα το θείο μήνυμα.
Στην περίπτωση της Θεοτόκου αξίζει να μελετηθούν κυρίως τα αισθήματά της και οι σκέψεις της, ο ψυχικός της γενικά κόσμος την ώρα του Ευαγγελισμού.

Η εμφάνιση, πρώτα, του αρχαγγέλου και ο χαιρετισμός του, τάραξον τη Θεοτόκο. Το αδράχτι με το νήμα που σύμφωνα με την παράδοση (Πρωτοευαγγέλιο του Ιακώβου) κρατούσε στο χέρι της, έπεσε από το φόβο της. Βυθίστηκε σε σκέψεις. Σκεπτόταν τη σημασία του αγγελικού χαιρετισμού. Δεν αμφιβάλλει, δεν απιστεί στη διαβεβαίωση του αρχαγγέλου ότι θα γίνει Μητέρα του Θεού, μόνο με φρόνηση ρωτάει «Πώς έσται μοι τούτο, επεί άνδρα ου γινώσκω;». Εδώ η Θεοτόκος διαφέρει από την Εύα. Εκείνη παρασύρθηκε από τον εγωισμό της και δέχτηκε ανεξέταστα όσα ο σατανάς της πρότεινε. Η Θεοτόκος, αντίθετα, στολισμένη με ταπεινοφροσύνη και υπακοή στο θέλημα του Θεού, ζητάει να μάθει με πιο τρόπο θα πραγματοποιηθούν τα λόγια του αγγελιοφόρου του Θεού. Όταν όμως ο αρχάγγελος τη διαβεβαίωσε πως όλα θα γίνονταν με τη χάρη του Αγίου Πνεύματος και τη δύναμη του Θεού (το μαρτυρούν το τμήμα του κύκλου και οι ακτίνες που εκπέμπονται από αυτό στο πάνω μέρος της εικόνας), εκείνη ολόψυχα και ανεπιφύλακτα συγκατατέθηκε, «ιδού η δούλη Κυρίου, γένοιτό μοι κατά το ρήμα σου»... 

Ο πιστός, καθώς ατενίζει και μελετά και προσκυνεί την εικόνα του Ευαγγελισμού, γεμάτος από χαρά και ευγνωμοσύνη σιγοψάλλει «Άξιον εστίν, ως αληθώς, μακαρίζειν σε την Θεοτόκον, την αειμακάριστον και παναμώμητον και μητέρα του Θεού ημών».

Από το βιβλίο «Ο Μυστικός Κόσμος των Βυζαντινών Εικόνων» (α’ τόμος) Χρήστου Γκότση, Εκδ. Αποστολική Διακονία.

Τετάρτη 22 Μαρτίου 2017

Λεπτομέρειες από τον αγώνα της Επανάστασης του '21...



Διηγείται ο Σπυρίδων Τρικούπης τα σχετικά με τον Οδυσσέα Ανδρούτσο στο Χάνι της Γραβιάς:

«...Την δε 8 (Μαΐου) περί την δ' ώραν μετά την ανατολήν του ηλίου, εφάνησαν ο Μεχμέτης και ο Βρυώνης οδεύοντες μετά οκτακισχιλίων προς το ξενοδοχείον (το χάνι)... Εστάθησαν εν πρώτοις ολίγον, αφ' ου δε ανεγνώσθη η προπόλεμος ευχή, διηρέθησαν εις τρία, και το μεν εκινήθη προς τα αριστερά της οδού επί τον Πανουργιάν και τον Δυοβουνιώτην, το δε προς τα δεξιά επί τον Κασμάν, το δε τρίτον προς το κέντρον, ο εστιν επί το ξενοδοχείον (το χάνι της Γραβιάς). 
Μόλις ήρχισεν η προσβολή και διεσκορπίσθησαν οι περί τον Πανουργιάν, τον Δυοβουνιώτην και τον Κασμάν, απέμειναν δε μόνοι ενώπιον όλης ταύτης της δυνάμεως οι κλεισθέντες εν τω ξενοδοχείω εκατόν. Ο Οδυσσεύς, όστις διέταξε να μη τουφεκίση τις πριν τουφεκίση αυτός, είδε διά τινος οπής προπορευόμενον του επερχομένου στρατού γηραιόν Δερβίσην έφιππον. Τον εχαιρέτησεν αλβανιστί και αντεχαιρετήθη, τον εχλέυασε και αντεχλευάσθη, τον ύβρισε και ανθυβρίσθη, τον ετουφέκησε και τον εσκότωσεν (Ο Τρικούπης σε υποσημείωση γράφει: κατ' άλλους ο φονεύσας το δερβίσην ήτον ο παρακολουθών πάντοτε τον Οδυσσέα μωαμεθανός Μουσταφάς). 
Οι διηρημένοι Τούρκοι συνηνώθησαν τότε και ώρμησαν πανστρατιά επί το ξενοδοχείον μαινόμενοι δια τον φόνον του αγίου ανδρός. Ως να ήθελαν ν' αρπάσωσιν όλους τους εγκλείστους, ώθουν τα τοιχία δια των χειρών και των ώμων και τα ετρύπων και δια των μαχαιρών. Άφοβοι οι εντός ετουφέκιζαν ακαταπαύστως πανταχόθεν επί τον σωρόν και αφόνευσαν πολλούς, ώστε οι Τούρκοι ιδόντες την φθοράν των απεσύρθησαν.... Η τόσον ευτυχής αύτη και απροσδόκητος αντίστασις εκατόν φιλοκινδύνων ανδρών προς τόσον ιππικόν και πεζικόν κατ' αυτά τα προοίμια της επαναστάσεως, συνετέλεσε τα μέγιστα εις εμψύχωσιν του αγώνος και εμεγάλυνε δικαίως τον Οδυσσέα...».

Σπυρίδωνος Τρικούπη, «Ιστορία της Ελληνικής Επαναστάσεως», εκδ. Γιοβάνη, Αθήναι 1978, σ. 231-232.

Δευτέρα 20 Μαρτίου 2017

Τέταρτη Εβδομάδα των Νηστειών «εις Κοπάνους»



Ανακοινώνεται ότι στο Ναό μας, κατά τη διάρκεια της τέταρτης εβδομάδας της φετινής Αγίας και Μεγάλης Τεσσαρακοστής, θα τελεσθούν οι παρακάτω Ακολουθίες:

Τετάρτη 22 Μαρτίου:
18.00 μ.μ.: Εσπερινή Προηγιασμένη Θεία Λειτουργία.

Παρασκευή 24 Μαρτίου (Προεόρτια Ευαγγελισμού της Θεοτόκου):
Σήμερα δεν τελείται Προηγιασμένη Θεία Λειτουργία.
18.00 μ.μ.: Εσπερινός και η Δ' Στάσις των Χαιρετισμών.

Σάββατο 25 Μαρτίου (Ο Ευαγγελισμός της Υπεραγίας Θεοτόκου):
07.00 π.μ.: Θεία Λειτουργία Αγίου Ιωάννου του Χρυσοστόμου.

Σάββατο 18 Μαρτίου 2017

«Ο Σταυρός του Χριστού…»



«Ο δρόμος προς σπουδαία και μεγαλεπήβολα προγράμματα είναι συχνά στρωμένος από πολλές και μεγάλες απογοητεύσεις. Ο άνθρωπος πρέπει να μοιράζεται με το Χριστό, που είναι η συλλογική μας συνείδηση, τις κρίσεις και τις αποφάσεις του. Ο Σταυρός του Χριστού σημαίνει την εγκατάλειψη κάθε ιδέας αυτοδικαίωσης. Απαιτούνται σοβαρές θυσίες για να κάνουμε κάποια πράγματα στη ζωή μας. 
Εκτός τούτου, ο Σταυρός του Χριστού είναι το πιο εκφραστικό σύμβολο αλληλεγγύης, με την έννοια πως, όσο πιο σημαντικές είναι οι προσπάθειες και οι προγραμματισμοί μας, τόσο περισσότερο πρέπει να είναι διαποτισμένες από την αλληλεγγύη και την αγάπη, από το κοινωνικό ένστικτο της φυλής μας, που συμβολίζει ο Σταυρός».

Σάββα Αγουρίδη, «Θεολογία και κοινωνία σε διάλογο», εκδ. «Άρτος Ζωής», Αθήνα 1999, σ. 302.

Πέμπτη 16 Μαρτίου 2017

Με αφορμή την Τρίτη Κυριακή των Νηστειών...



Πατώντας στους παρακάτω συνδέσμους, διαβάστε σχετικά:

«Κυριακή Σταυροπροσκυνήσεως»:

«Ο Σταυρός της σωτηρίας - Η εβδομάδα του Σταυρού»:

«Βρισκόμαστε στη μέση της Σαρακοστής…»



Η Γ΄ Κυριακή Νηστειών ονομάζεται της Σταυροπροσκύνησης. Αυτή τη μέρα ο Σταυρός μεταφέρεται σε μια σεμνή πομπή στο κέντρο του Ναού. Αξίζει να σημειωθεί ότι το θέμα του Σταυρού, που κυριαρχεί στην υμνολογία αυτής της Κυριακής, παρουσιάζεται όχι μέσα στα πλαίσια του πόνου αλλά της νίκης και της χαράς. 
Βρισκόμαστε στη μέση της Σαρακοστής. Από τη μια πλευρά η φυσική και πνευματική προσπάθεια αρχίζει να μας γίνεται αισθητή, η κόπωση πιο φανερή. Έχουμε ανάγκη από βοήθεια και ενθάρρυνση. Από την άλλη πλευρά, αφού αντέξουμε αυτή την κόπωση, αρχίζουμε να βλέπουμε το τέλος της πορείας μας και η ακτινοβολία του Πάσχα γίνεται πιο έντονη. 
Η Σαρακοστή είναι η σταύρωση του εαυτού μας, είναι η εμπειρία που αποκομίζουμε από την εντολή του Χριστού που ακούγεται στο Ευαγγέλιο αυτής της Κυριακής: «όποιος θέλει να με ακολουθήσει, ας απαρνηθεί τον εαυτό του, ας σηκώσει το σταυρό του και ας με ακολουθήσει» (Μάρκ 8, 34). Αλλά δεν μπορούμε να σηκώσουμε το σταυρό μας και να ακολουθήσουμε τον Χριστό αν δεν ατενίζουμε τον Σταυρό που Εκείνος σήκωσε για να μας σώσει. Ο δικός Του Σταυρός είναι εκείνος που δίνει νόημα αλλά και δύναμη στους άλλους.
Έτσι ανανεωμένοι και καθησυχασμένοι θα αρχίσουμε τώρα το δεύτερο μέρος της Σαρακοστής, ατενίζοντας ήδη το ελπιδοφόρο Φως της Ανάστασης που διαλύει το σκοτάδι του θανάτου και κάθε φθοράς.

Εβδομάδα Ιερατικών Κλήσεων



Με αφορμή την παρούσα εβδομάδα ιερατικών κλήσεων, πατώντας στους παρακάτω συνδέσμους, μπορείτε να διαβάσετε σχετικά:

α. Εγκύκλιον Σημείωμα Μητροπολίτου Ιωαννίνων:
http://www.imioanninon.gr/main/wp-content/uploads/2017/03/2017_03_16-Egyklios2.pdf

β. Ομιλία του Αιδεσ. Πρωτοπρεσβυτέρου π. Λάμπρου Τσιάρα, Γενικού Αρχιερατικού Επιτρόπου της Ι. Μ. Ιωαννίνων, με θέμα «Η Ιερωσύνη ως λατρευτική διακονία», που εκφωνήθηκε πρόσφατα, στο πλαίσιο των φετινών εσπερινών ομιλιών:
https://drive.google.com/file/d/0B_a4LS40XoNHYkNlWlh4Z3FXdVE/view


Τετάρτη 15 Μαρτίου 2017

«Τῆς Προηγιασµένης τό πανίερο θάµβος»



«Σοφία, Ὀρθοί! Φῶς Χριστοῦ φαίνει πᾶσι».

Tό φῶς τό ἱλαρό πού ἁπλώνει ἡ λαμπάδα τῆς Προηγιασμένης τό νοιώθεις ὅτι εἶναι ἡ φωτεινή ματιά τοῦ Θεοῦ, πού μεγαλύνει τόν Κόσμο. Εἶναι ἡ ἀπαστράπτουσα παρουσία Του ἀπό τότε, ἀπό τόν καιρό τῆς Δημιουργίας, μέ κεῖνο τό κορυφαῖο πρόσταγμα: «Καί ἐγένετο φῶς» (Γεν. 1,3). Φωτεινή παρουσία πού δέν ἔπαψε νά εἰσέρχεται σέ ὅλα μας τά σκότη καί νά τά φωτίζει, δίχως νά ἐξετάζει ποιά. Ἀρκεῖ τίς θύρες τῆς ψυχῆς νά βρεῖ ἀνοικτές.

Στό μυρωμένο ἀνοιξιάτικο πρωϊνό ἀνεβαίνει τό εὐῶδες θυμίαμα κι ἀπό τό Πρόσωπό Του κατεβαίνει Φῶς Χριστοῦ καί καταυγάζει τήν Ἐκκλησιά, τούς πιστούς, τήν οἰκουμένη ὁλάκερη.

Αὐτό τό Φῶς πού αἰῶνες προσφέρεται, καί θά προσφέρεται ἕως τῆς συντελείας, γίνεται τό μέσον διά τοῦ ὁποίου καί οἱ Γραφές καί οἱ Λόγοι καί ἡ Ἀνάγνωση τοῦ Σύμπαντος Κόσμου κατανοεῖται, ἐμβιώνεται, ὁδηγεῖ εἰς ὁδούς σωτηρίας.

Αἰῶνες στέκει στήν Ὡραία Πύλη ὁ ἀρχαῖος ὁ παπᾶς, ἀκίνητος, εὐσχήμων, ἱεροπρεπής καί κατενυγμένος. Κρατᾶ τήν ἀκοίμητα ἀναμμένη λαμπάδα τῆς Προηγιασμένης καί τό θυμιατό, γιά νά ὁρίσει τήν Προσευχή τῶν πιστῶν, νά συμμαζέψει τούς καημούς τους, τίς μετάνοιες καί τίς ἱκεσίες τους καί νά τά τυλίξει σέ νοητά ὀθόνια γκρίζου θυμιάματος.

Νά συμμαζέψει τήν Πίστη τους στή χρυσογάλανη φλόγα τοῦ κεριοῦ κι ὕστερα, ἤρεμα, ἁπλᾶ καί σέ ἦχο λιτό, ὑφασμένο στόν ἀργαλιό τῆς ταπείνωσης, ἀνοίγει τή θύρα τοῦ Θεοῦ μέ τό «Κατευθυνθήτω».

Οἱ μετάνοιες εἶναι ἀσκήσεις πού δέν ἀποδεικνύουν μόνο τή συμμετοχή τοῦ σώματος, ἀλλά κυρίως τή συντριβή τῆς ψυχῆς. Γιατί ἐκεῖ πρέπει νά ἐπικεντρωθεῖ ἡ ὅλη διαδικασία μέ ἀπότοκο τή θεραπεία… Ἄλλωστε, γι᾿ αὐτό «αἱ δυνάμεις τῶν οὐρανῶν ἀοράτως» μέν, ἀλλά μαζί μας ἀτενίζουν καί διαπιστώνουν ὅτι, «ἰδού, εἰσπορεύεται ὁ Βασιλεύς τῆς Δόξης». Γιά ποῦ, ἄραγε; Τό ἐρώτημα δυναμικό μεγαλειῶδες, οὐσιαστι­κό… Διότι εἰσπορεύεται, εἰσοδεύει ὁ Βασιλεύς τῆς Δόξης, μέσα στό Ἅγιο Δισκάριο, μέ τήν ἡσυχία καί τή σιωπή τοῦ Ναοῦ νά τήν καταλύει, ν᾿ ἀνοίγει ρωγμές σωτήριες, τό ρυθμικό κουδούνισμα τοῦ θυμιατοῦ.


«Ἰδού θυσία…», Θυσία Μυστική, ἀλλά καί Τελειωμένη, πού μόνο οἱ Δυνάμεις τῶν Οὐρανῶν μέ τά παρθένα, τά φωτισμένα ἀπό τόν Θεῖο Του Γνόφο Μάτια, μέ φρίκη βλέπουν καί κατανοοῦν, πασχίζοντας νά μᾶς εἰσάγουν ὅλους σ’ αὐτό τό Μάθημα τῆς Θυσίας καί τῆς Προσφορᾶς. «Οὕτως ἠγάπησεν ὁ Θεός τόν κόσμον…» ( Ἰω. 3, 15) ἀντίθετα μέ τόν κόσμο πού συνεχίζει, ὄχι μονάχα νά μήν ἀγαπᾶ, ἀλλά ν᾿ ἀμφισβητεῖ καί νά ζητᾶ τίς ἔτι καί ἔτι θυσίες Του… πού τίς ἀντιπροσωπεύουν, εὐτυχῶς, τά τῶν Ἁγίων Μαρτύρια… Τά ὁποῖα ἀσφαλῶς σήμερα ὡς ἐπί τό πλεῖστον εἶναι μέν ἀναίμακτα, ἀλλά μουσκεμένα ἀπό δάκρυα, ἱδρῶτες, ἀγωνία καί μεγάλη Σιωπή πού γιά νά τήν ἀντέξεις ἀπαιτεῖται νά μαθητεύσεις στή ἄλλη Σιωπή. Ἐκείνη, πού ἐκφράζεται μέ διαφορετικά ρήματα καί πού ἐκκινεῖται ἀπό μιάν ἄλλη Σιωπή. «Ὁ δέ Ἰησοῦς ἐσιώπα» (Ματθ.26, 63).

Εἰσπορεύεται ὁ Βασιλεύς τῆς Δόξης, λοιπόν. Κι ἐμεῖς βυθίζουμε τήν ὕπαρξή μας στά βάθη τῶν αἰώνων καί ψηλαφοῦμε τίς ἀρετές τῶν Πατέρων μας, οἱ ὁποῖοι «Πίστει καί πόθῳ» προσέρχονταν γιά νά καταστοῦν «μέτοχοι ζωῆς ἀθανάτου». Ἐκεῖνοι… Ἐμεῖς;
Οἰ λέξεις αὐτές, «πίστις», δηλαδή, πού δηλοῖ τήν ἐμπιστοσύνη καί κάτι παραπάνω, καί «πόθος», πού φανερώνει τήν ἐπιθυμία, τή λαχτά­ρα τῆς παρουσίας κάποιου, διαπλέουν τίς θάλασσες τοῦ Χρόνου καί μᾶς ἀνταμώνουν· λέξεις χλωρές, νεοφερμένες, πού ἐπιμένουν νά μᾶς εἰσοδεύσουν, ὄχι μονάχα στό νόημά τους, ἀλλά καί στόν κόσμο τους… Τόν κόσμο τῆς Βασιλείας Του. Μιά θύρα τῆς ὁποίας εἶναι καί ἡ Προηγιασμένη…

Σκόπελος, π. Κων. Ν. Καλλιανός
«ΕΝΟΡΙΑΚΗ ΕΥΛΟΓΙΑ», Ἀπρίλιος 2013, Ἀρ. Τεύχους 128α

Δευτέρα 13 Μαρτίου 2017

Τρίτη Εβδομάδα των Νηστειών «εις Κοπάνους»



Ανακοινώνεται ότι στο Ναό μας, κατά τη διάρκεια της τρίτης εβδομάδας της φετινής Αγίας και Μεγάλης Τεσσαρακοστής, θα τελεσθούν οι παρακάτω Ακολουθίες:

Τετάρτη 15 Μαρτίου:
18.00 μ.μ.: Εσπερινή Προηγιασμένη Θεία Λειτουργία.

Παρασκευή 17 Μαρτίου:
07.00 π.μ.: Προηγιασμένη Θεία Λειτουργία.
18.00 μ.μ.: Τρίτοι Χαιρετισμοί.

Σάββατο 18 Μαρτίου:
07.00 π.μ.: Θεία Λειτουργία Ιωάννου του Χρυσοστόμου.

Πέμπτη 9 Μαρτίου 2017

«Στους δεύτερους Χαιρετισμούς…»



Γράφει ο Θανάσης Παπαθανασίου

Χαιρετισμοί και Θεολογία της απελευθέρωσης.
Καθ' οδόν προς το Πάσχα. Με οδοδείκτες, ανάμεσα σε άλλα, τους Χαιρετισμούς της Παναγίας, επί πέντε Παρασκευόβραδα.
Στους δεύτερους Χαιρετισμούς (φέτος, 10 Μαρτίου) ένας ύμνος βάζει τους πιστούς να απευθυνθούν στην Παναγία, λέγοντάς της: «Χαίρε τύραννον απάνθρωπον εκβαλούσα της αρχής. Χαίρε, Κύριον φιλάνθρωπον επιδείξασα Χριστόν». Που σημαίνει: «Χαίρε εσύ που εκθρόνισες τον απάνθρωπο τύραννο από την εξουσία του. Χαίρε εσύ που μας φανέρωσες τον Χριστό ως φιλάνθρωπο Κύριο».
Σύμφωνα με την καθιερωμένη ερμηνεία, o απάνθρωπος τύραννος είναι ο διάβολος, ο οποίος υποδουλώνει τον άνθρωπο στην εγωπάθεια και στον θάνατο. Την δε εξουσία του την ξεδόντιασε ο Χριστός, με τη θυσία και την Ανάστασή του, δηλαδή με μια φιλ-ανθρωπία ουσιαστική: με παροξυσμό αγάπης που αλλάζει τη ζωή, κι όχι με περιστασιακή ελεημοσύνη που αφήνει απείραχτο το άδικο.
Δυο πράγματα θέλω να πω σχετικά:
Πρώτον: Στον ύμνο υπάρχει κάτι εντυπωσιακό: Μολονότι γίνεται αναφορά στο έργο του Χριστού, ως τυραννοδιώχτης δεν αναφέρεται αυτός, αλλά η Παναγία! Στιχούργημα πολύ σημαντικό, διότι δείχνει ότι το απελευθερωτικό έργο του Χριστού δεν είναι κάτι που εκτυλίσσεται ερήμην του ανθρώπου. Ο άνθρωπος δεν καλείται σε μοιρολατρία, μα ούτε και σε αυτοαναφορικότητα. Έχει την ευθύνη της πράξης του και της συνέργειας στα άνοιγμα του δρόμου προς την Ανάσταση. Η Παναγία λοιπόν (της οποίας η ελεύθερη συμφωνία έκανε μπορετή την ενανθρώπηση του Χριστού) συνοψίζει αυτό το ανθρώπινο χρέος, και γι’ αυτό άλλωστε είναι πρότυπο γυναικών και ανδρών.


Δεύτερον: Έχει προταθεί και μια άλλη ερμηνεία, η οποία συσχετίζει τον ύμνο με τις πολιτικές συνθήκες της εποχής του. Η βυζαντινολόγος Αικατερίνη Χριστοφιλοπούλου (+ 2012) είχε υποστηρίξει ότι ο εν λόγω χαιρετισμός είχε συντεθεί για να εκφράσει τη λαϊκή χαρά για την πτώση του τυραννικού αυτοκράτορα Φωκά, το 610. Ο Φωκάς είχε καταλάβει τον θρόνο με στρατιωτική στάση, και στη συνέχεια κυβέρνησε τρομοκρατικά και άδικα. Ο Φωκάς εντέλει ανατράπηκε από τον Ηράκλειο, ο οποίος μπήκε στην Κωνσταντινούπολη χωρίς καν να δώσει μάχη (ενδεικτικό της λαϊκής υποστήριξης).
Στη δεύτερη ερμηνεία ενυπάρχουν ταυτόχρονα κάτι υπέροχο και κάτι επικίνδυνο.
Το υπέροχο είναι ότι κάθε τυραννία (όχι μόνο η πνευματική, αλλά και η πολιτική) νοείται ως καθεστώς αμαρτίας. Η δε μεταφυσική πίστη στην Ανάσταση δεν ακυρώνει, αλλά εμπνέει την ιστορική, απελευθερωτική πράξη, τη ρήξη με κάθε θάνατο. Ο Φωκάς ούτε αιρετικός ήταν, ούτε άθεος! Ήταν όμως τύραννος, άρα έμπρακτος αρνητής του Ευαγγελίου.
Το επικίνδυνο τώρα είναι, οι θρησκευόμενοι να χρησιμοποιήσουν την ερμηνεία όχι για μια αληθινά απελευθερωτική πράξη, αλλά προσχηματικά, για να πλήξουν όποια πολιτική δεν εξυπηρετεί τις διαπλοκές τους. Ή για να πλήξουν μεν μια τυραννία, προκειμένου απλώς να καλοδεχτούν μιαν άλλη!

Χρειάζεται αγρύπνια! Ύμνος Ακάθιστων!

Τρίτη 7 Μαρτίου 2017

«Καλώ τους ανθρώπους σε μια ανώτερη και πιο ανοιχτή ζωή…»



«Πριν από τη Λειτουργία (των Προηγιασμένων Δώρων), δύο ώρες εξομολογήσεις. Η συνηθισμένη εντύπωση: περιορισμός της συνείδησης του ανθρώπου από την ευσέβεια και συνεπώς, αυτό που ακούς δεν είναι η εξομολόγηση των αμαρτιών αλλά των "δυσκολιών", που δεν θα έπρεπε να καταλαμβάνουν την προσοχή μας. Πάντοτε προσπαθώ να καλώ τους ανθρώπους σε μια ανώτερη και πιο ανοιχτή ζωή. Σήμερα το πρωί μίλησα για την αμαρτία -μια ανασύνθεση του μυστηρίου της Μετάνοιας, η αληθινή του διάσταση, η εκκλησιαστική και εσχατολογική. Πόσο μακριά βρίσκεται αυτή η διάσταση από τη συνηθισμένη άποψη για την Εξομολόγηση, η οποία οδηγεί σ' ένα μάλλον πληκτικό και γκρίζο σκάψιμο μέσα μας. Πόση περιττή ανακατωσούρα στην Εκκλησία, πόσος λίγος αέρας, ησυχία, φως. Σήμερα, στη διάρκεια της ομιλίας μου, σχολίασα ένα χωρίο από τον θαυμάσιο Απόστολο της Κυριακής των Βαΐων (Φιλιπ. 4,4): "Χαίρετε εν Κυρίω πάντοτε, και πάλιν ερώ χαίρετε..." Τι πρόσκληση! Πλημμυρισμένες με ήλιο, λαμπερές μέρες που προαναγγέλλουν την άνοιξη».

Από το «Ημερολόγιο» του π. Αλεξάνδρου Σμέμαν, Ακρίτας, Αθήνα 2007, σ. 66-67.

Για το Μεγάλο Απόδειπνο...



Διαβάστε σχετικά τα δύο μέρη μιας εκτεταμένης αναφοράς στην εξέλιξη της Ακολουθίας του Μεγάλου Αποδείπνου μέσα στο χρόνο, πατώντας στους παρακάτω συνδέσμους:

πρώτο μέρος:
http://eiskopanous.blogspot.gr/2016/03/blog-post_21.html

δεύτερο μέρος:

Σάββατο 4 Μαρτίου 2017

Δεύτερη Εβδομάδα των Νηστειών «εις Κοπάνους»



Ανακοινώνεται ότι στο Ναό μας, κατά τη διάρκεια της δεύτερης εβδομάδας της φετινής Αγίας και Μεγάλης Τεσσαρακοστής, θα τελεσθούν οι παρακάτω Ακολουθίες:

Δευτέρα 06 Μαρτίου:
18.00 μ.μ. Ευχέλαιο. 
  
Τετάρτη 08 Μαρτίου:
18.00 μ.μ.: Εσπερινή Προηγιασμένη Θεία Λειτουργία.

Πέμπτη 09 Μαρτίου
(Των Αγίων Τεσσαράκοντα Μαρτύρων):
07.00 π.μ.: Προηγιασμένη Θεία Λειτουργία.

Παρασκευή 10 Μαρτίου:
07.00 π.μ.: Προηγιασμένη Θεία Λειτουργία.
18.00 μ.μ.: Δεύτεροι Χαιρετισμοί.

Σάββατο 11 Μαρτίου:
07.00 π.μ.: Θεία Λειτουργία Ιωάννου του Χρυσοστόμου.


«Η Ορθοδοξία…»



«Από θεία πρόνοια η Ορθοδοξία δεν έζησε διασπάσεις μέσα στο σώμα της, δεν γνώρισε Μεταρρύθμιση ούτε Αντιμεταρρύθμιση. Οι θρησκευτικοί πόλεμοι, τα πάθη της πολεμικής και του προσηλυτισμού δεν την τάραξαν. Δεν άλλαξε τίποτε στην αποστολική παρακαταθήκη της πίστεως. Ακόμη και σήμερα, μ' όλη την καταπληκτική πρόοδο του θεολογικού στοχασμού της, παραμένει ωστόσο στην δομή της, στην πνευματικότητά της, στην προσευχή της και στη δογματική της συνείδηση ίδια τουλάχιστον με την Μίαν, Αγίαν, πριν από κάθε χωρισμό, Εκκλησία της Ζ' Οικουμενικής συνόδου (787), η οποία πάλι δεν ανακλούσε παρά το τόσο πρόσφατο ακόμη παρελθόν των Αποστόλων».

Παύλου Ευδοκίμωφ, «Η Ορθοδοξία», εκδ. Β. Ρηγόπουλου, Θεσσαλονίκη 1972, σ. 14.

Με αφορμή την Κυριακή της Ορθοδοξίας...



Η ομιλία του Γενικού Αρχιερατικού Επιτρόπου της Ιεράς Μητροπόλεως Ιωαννίνων, Αιδεσ. Πρωτοπρεσβυτέρου Λάμπρου Τσιάρα, με θέμα «Ορθόδοξη πίστη και μετάνοια», που εκφωνήθηκε στη διάρκεια του Κατανυκτικού Εσπερινού την Κυριακή της Ορθοδοξίας, το 2015...

Μπορείτε να τη διαβάσετε, κάνοντας κλικ εδώ:
http://www.imioanninon.gr/main/wp-content/uploads/2015/04/03-01_p.lampros.tsiaras.pdf

Πέμπτη 2 Μαρτίου 2017

Πρώτοι Χαιρετισμοί




«Άγγελος πρωτοστάτης», ουρανόθεν επέμφθη,
ειπείν τη Θεοτόκω το Χαίρε…»

Στον Άγιο Νικόλαο «εις Κοπάνους», η Ακολουθία της Πρώτης Στάσης των Χαιρετισμών της Υπεραγίας Θεοτόκου, θα ψαλεί την Παρασκευή 03 Μαρτίου και ώρα 18.00 μ. μ.

Τετάρτη 1 Μαρτίου 2017

Για την Προηγιασμένη...



Διαβάστε για τη Λειτουργία των Προηγιασμένων Τιμίων Δώρων, πατώντας στους παρακάτω συνδέσμους:

Πρώτο μέρος:

Δεύτερο μέρος: