«Υπάρχει ο κίνδυνος να μας φυλακίσει το κάλλος...»

«Άλλοτε πάλι προσέχουμε την αισθητική: "Αυτός ο άγιος έγραφε ωραία, ο άλλος είναι φτωχός στην επιλογή λέξεων και εικόνων". Αλλά και οι δυο έχουν βάλει την ψυχή τους στις λέξεις αυτές, όπως μπορούσαν. Κάποιες φορές μπορούμε να σκεφτούμε ότι μια μικρή, φτωχή φράση ειπώθηκε με δάκρυα, και ο Θεός πρόσεξε αυτές τις λέξεις και είδε τα δάκρυα, και ότι τα δάκρυα έδωσαν στις λέξεις άρωμα και τόση ομορφιά, που καμιά λογοτεχνική διατύπωση δεν θα μπορούσε να δώσει. Υπάρχει ο κίνδυνος να μας φυλακίσει το κάλλος και να μην το αφήσουμε να μας γεμίσει και να μας αλλοιώσει, αλλά δεν είναι αυτός ο σκοπός του κάλλους. Βρίσκεται εκεί, για να μας αγγίξει και να μας ικανώσει να δεχθούμε το μήνυμα με τρόπο ολότελα πειστικό, όπου το "ολότελα" σημαίνει: στον απόλυτο βαθμό που καθένας από μας είναι ικανός να λάβει το μήνυμα, όσο τέλεια μπορούμε να το αναδεχτούμε...».

Anthony Bloom, «Του Χριστού ή του κόσμου τούτου;», εκδ. «Πορφύρα», Αθήνα 2018, σσ.129-130.