Στις 13 Απριλίου του 2014...

Στις 13 Απριλίου του 2014, απόγευμα Κυριακής των Βαΐων, εκοιμήθη ο αοίδιμος Μητροπολίτης Ιωαννίνων κυρός Θεόκλητος.

«Φτάνει η ώρα που ο αγώνας της διήγησης, ο μύθος, αρτιώνεται, και ακολουθεί ο ύπνος. Το τρανό πνεύμα, που γέμιζε μεγαλείο το σώμα, νιώθει τον νόστο και φεύγει για την αιώνια πατρίδα του και, τότε, το σώμα μικραίνει και χωράει σε ένα ξύλινο κιβούρι.

Στέκεσαι και κοιτάζεις το σκήνος, που έχει τη μορφή του ανθρώπου που γνώριζες. Από τα αρχιερατικά άμφια μένουν ακάλυπτα μόνον τα χέρια και το πρόσωπο. Και άθελα εστιάζεις στον δείκτη και τον μέσο, στο σκούρο χρώμα της πίσσας στο ένωμά τους. Πόση αγρύπνια, πόσος πόνος, πόσος στοχασμός ανάμεσα σ’ αυτά τα δύο δάχτυλα; Οι ποριστές της ευσέβειας δεν του συγχωρούσαν το κάπνισμα, κι ας το παρέβλεπαν για τον Παπαδιαμάντη και τον Νεκτάριο Πενταπόλεως.

Ο χρόνος του στέρησε μονάχα την όραση. Τον έβλεπες όρθιο και δωρικό να περπατά αργά ψηλαφώντας γύρω του, και ένιωθες πως μια παρόμοια εικόνα φανταζόταν ο Όμηρος, όταν ιστορούσε τον Τειρεσία:  χρησμό από την ψυχή να πάρετε του Τειρεσία, που μάντης στη Θήβα ήταν τυφλός, μα η δύναμη κρατάει του νου του ακόμα. Όντως, η δύναμη του νου του κρατούσε· το πνεύμα αύξανε και η σάρκα ελάττωνε. Κι αυτό το ελάχιστο υλικό που έμεινε απ’ αυτόν ενταφιάσθηκε το απόγευμα της Μεγάλης Τετάρτης στον Άγιο Νικόλαο των Κοπάνων...*» (Ευστάθιος Χ. Λιανός Λιάντης).

Ο μακαριστός Θεόκλητος Σετάκης γεννήθηκε το 1930 στη Θεσσαλονίκη. Τις γυμνασιακές του σπουδές περάτωσε στην Κρήτη, σπούδασε Θεολογία στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, ενώ πήρε πτυχίο και της Ανωτάτης Βιομηχανικής Πειραιά. Χειροτονήθηκε το 1958 Διάκονος και το 1960 Πρεσβύτερος, ενώ από το 1961 μέχρι το 1968 υπηρέτησε ως στρατιωτικός ιερέας. Ήταν ο στενότερος συνεργάτης του μακαριστού Αρχιεπισκόπου Σεραφείμ, ο οποίος τον είχε πρωτοσύγκελο στη Μητρόπολη Ιωαννίνων.

Εξελέγη και χειροτονήθηκε Μητροπολίτης Ιωαννίνων το 1975. Ασχολήθηκε με την συγγραφή πρωτότυπων βιβλίων, δοκιμίων σε περιοδικά και εφημερίδες, με τα οικονομικά της Εκκλησιάς και διατέλεσε για αρκετά χρόνια μέλος του Δ. Σ της Εθνικής Τράπεζας.

Ιδού πως περιγράφει το μακαριστό ποιμενάρχη μας ο γιαννιώτης Μητροπολίτης Ναυπάκτου κ. Ιερόθεος:

«Γνώρισμά του ήταν η ελευθερία και η ειλικρίνεια με τις οποίες εξέφραζε τις απόψεις του... Ο ατόφιος λόγος του πολλές φορές ήταν σκληρός, κοφτερός, ειλικρινής, ανδροπρεπής, ελεγκτικός, μερικές φορές εκφραζόταν με την γλώσσα του σώματος, τις εξωτερικές εκφράσεις. Δεν δίσταζε να σχολιάζη όλες τις καταστάσεις ελεύθερα... 

Ήταν ασυμβίβαστος, δεν υποχωρούσε στις απόψεις του, καταλάβαινε όμως τις αδυναμίες των άλλων. Ήταν εντελώς ανίκανος να κάνη εκκλησιαστική διπλωματία, δεν το ήθελε, θεωρούσε μάλιστα ότι η διπλωματία στα εκκλησιαστικά ζητήματα προξενεί κακό... Παρά τον απόλυτο και κοφτερό του λόγο, ήταν ευσυγκίνητος, έστω και αν δεν το έδειχνε, ευαίσθητος, εσωτερικά, χωρίς να το εκδηλώνη με πράξεις, αλλά τον καταλάβαινε κανείς από μια λέξη και με την σιωπή...

Δεν έκρυβε τα ανθρώπινα πάθη του και τις αδυναμίες του, τις ομολογούσε, τις άφηνε να φαίνωνται. Κάπνιζε πολύ –δέν το έκρυβε... Το θεωρούσε υποκρισία να το κρύβη...  

Είχε το προσόν να μη θέλη και να μήν επιδιώκη να απολογήται στους άλλους και να μήν απαντά στις συκοφαντίες ή τις επικρίσεις τους, έστω κι αν θεωρούσε ότι ήταν άδικες. Επίσης, δεν ήταν εκδικητικός, αλλά συγχωρούσε και ευεργετούσε αυτούς που τον έβλαπταν ή τον αδικούσαν. Αντιμετώπιζε με στωϊκότητα τις ποικιλώνυμες κριτικές...**».

«Αφτιασίδωτος στην όψη και στη συμπεριφορά δε δίσταζε να λέει την άποψη του με οποίο κόστος έστω κι αν στα μάτια κάποιων φαινόταν "ο μοντέρνος, ο καινοτόμος, ο αντιπαραδοσιακός" λες και η παράδοση είναι το όπλο όσων νόμισαν την πίστη μας για Μουσείο απέραντο και τη Θεολογία σαν περίληψη ενός ένδοξου παρελθόντος!

Μαχητικός, αδιαπραγμάτευτος, αυστηρός, με μια απλότητα αφοπλιστική που ίσως σκανδάλιζε εκείνους με την επιτηδευμένη ευγένεια και διπλωματικότητα, πορεύτηκε μια ζωή σαν ένας γνήσιος Άνθρωπος με πάθη, ελαττώματα και αδυναμίες. Αγωνιζόταν όμως διαρκώς έχοντας μια σταθερή μετάνοια στα σώψυχα του, και αυτό το ένιωθα κάθε φορά που τον συναντούσα, η οποία λες και ταυτόχρονα του δυνάμωνε το πάθος να ελαττώνει τις αδυναμίες του με τον δικό του τρόπο, μη γνωρίζοντας η δεξιά τι κάνει η αριστερά...***»

(Νίκος Παπαχρήστος).

Ας είναι η ψυχή του αναπαυμένη και η μνήμη του άληστος.

Θεοκλήτου

του Σεβασμιωτάτου και Θεοπροβλήτου Μητροπολίτου

της Αγιωτάτης Μητροπόλεως Ιωαννίνων, 

υπερτίμου και εξάρχου πάσης Ηπείρου και Κερκύρας,

ΑΙΩΝΙΑ Η ΜΝΗΜΗ...

*http://eiskopanous.blogspot.gr/2014/04/blog-post_5191.html

**http://www.dogma.gr/dialogos/o-mitropolitis-ioanninon-kyros-theoklitos/10303/

***http://eiskopanous.blogspot.gr/2014/04/blog-post_2592.html

Διαβάστε ακόμα:

«Ο Μητροπολίτης Θεόκλητος και ο Νεομάρτυρας Γεώργιος»:

http://eiskopanous.blogspot.gr/2014/04/blog-post_30.html

και

«Επικήδειος Λόγος στον εκλιπόντα Μητροπολίτη Ιωαννίνων κυρό Θεόκλητο υπό του πρωτοπρεσβυτέρου π. Λάμπρου Τσιάρα, νυν Γ.Α.Ε. Ι.Μ.Ιωαννίνων»:

http://eiskopanous.blogspot.gr/2014/05/blog-post_7.html