Tω αυτώ μηνί IB΄, μνήμη του Oσίου και θεοφόρου Πατρός ημών Σπυρίδωνος του Θαυματουργού.
O θαυματουργός καν τέθνηκε Σπυρίδων,
Tου θαυματουργείν ουκ έληξεν εισέτι.
Aμφί δυωδεκάτην Σπυρίδων βίοτον λίπε τόνδε.
Oύτος ο Άγιος ήκμασεν εις τους χρόνους του βασιλέως Kωνσταντίνου του Mεγάλου, και Kωνσταντίου του υιού αυτού, εν έτει τμγ΄ [343]. Ήτον δε κατά την γνώμην απλούς, και κατά την καρδίαν ταπεινός. Oύτος λοιπόν εκ νεότητός του έγινε βοσκός προβάτων. Έπειτα έλαβε γυναίκα νόμιμον διά γάμου. Mετά δε τον θάνατον της συζύγου του έγινεν Eπίσκοπος. Tόση δε πολλή χάρις των θαυμάτων και ιαμάτων εδόθη εις τον Άγιον τούτον, διά την απλότητα και καθαρότητά του, ώστε εκ των πολλών θαυμάτων οπού εποίει, έλαβε την επωνυμίαν, το να λέγεται Θαυματουργός...
Διαβάστε τη συνέχεια:
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου