Είναι οι ίδιες που ίσχυαν και για τους τρεις μαθητές Του. Εκείνους που υπήρξαν μάρτυρες της μεταμορφώσεώς Του. Ο Ιησούς τους «παρέλαβε» μαζί Του και «ανέφερεν αυτούς εις όρος υψηλόν». Και ήσαν «κατ’ ιδίαν» (Μτθ. 17, 1).
Απομόνωση με τον Ιησού! Να Τον αφήνουμε να μας οδηγεί, να μας φέρνει όπου Εκείνος θέλει. Ανάβαση κοπιαστική σε κάτι ψηλό, πάνω από κάθε τι μέτριο και άσχημο που χαρακτηρίζει τη ζωή μας.
Ακόμη η καθαρότητα της καρδιάς. Καρδιά καθαρή: καρδιά που μοιάζει με το ανόθευτο κι αγνό κρασί, που είναι ανόθευτη. Καρδιά που δεν είναι μοιρασμένη, διχασμένη. Ακεραιότητα που διατηρήθηκε από την αρχή, από τα παιδικά χρόνια, ή που ανακαλύφθηκε και κατακτήθηκε αργότερα. Μόνο μια δοσμένη καρδιά μπορεί να συλλάβει τον Ιησού. Δοσμένη όμως χωρίς επιφυλάξεις. Ολόκληρη.
Παιδί μου, ήδη βρίσκεσαι στην αναζήτηση της ευτυχίας σου. Αντί της ευτυχίας που αναζητούσες σου προσφέρω τη μακαριότητά μου. Ολόκληρη η ζωή σου σ' έκανε να νοιώσεις ότι κάθε δρόμος είναι πια κλεισμένος για σένα. Κάθε δρόμος, εκτός απ' την οδό της απόλυτης προσφοράς του εαυτού σου. Είσαι μακάριος, γιατί σου έφραξα τους δρόμους που δεν είναι ο δρόμος μου...
Όταν σε ατενίζω, Κύριε, δεν νοιώθω πια την ανάγκη να σε ρωτήσω, ούτε να πάρω απαντήσεις σε ιδιαίτερα προβλήματα. Το πρόσωπό Σου είναι η απόλυτα ικανοποιητική και ολοκληρωμένη απάντηση. Όταν στηλώνω τα μάτια μου σε σένα, το παν μου αποκαλύπτεται μέσα στη μορφή σου. Ίσως με κάποια ασάφεια, πάντως με πολλή δύναμη. Ακόμη κι αυτή η ασάφεια (που είναι αδύνατο να υπερνικηθεί λόγω της διαφοράς μας, λόγω της αδυναμίας μου) αποτελεί συχνά για μένα κάτι που έχει εκθαμβωτική σαφήνεια και καθαρότητα. Κάθε φορά που έχω το αίσθημα ότι πέτυχα μια καθαρή θέα του προσώπου Σου τα πάντα γίνονται για μένα ολοκάθαρα και ολόφωτα.
Εν τω Ιησού, ακόμη και στις πιο μικρές ευκαιρίες της καθημερινότητας, μιλάει πάντα ο Λυτρωτής. Η σκιά του Σταυρού που πέφτει σε όλα τα πράγματα.
Λάθος: ο ήλιος του Σταυρού...
Λεβ Ζιλέ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου