Στα χρόνια της λατινοκρατίας και της τουρκοκρατίας η στρέβλωση της θεολογίας έγινε πλέον ρητή και απροκάλυπτη, εδραιώνοντας τον νομικισμό και τον Θεό του φόβου, τον κληρικαλισμό και την απουσία Ορθόδοξης διδαχής, τον αισθητισμό και την πολιτισμική λατρεία.
Όταν αναρίθμητες γενιές (6 με 7 αιώνες!) ανατρέφονται με εσφαλμένη θεολογία, αυτή περνά μέσα στα κύτταρά τους, γίνεται η αναπνοή τους, ο πυρήνας της ταυτότητάς τους.
Θυμάμαι οσάκις στα είκοσι χρόνια της ιερατικής μου διακονίας προσπαθούσα να μετακινήσω πιστούς που έρχονταν για εξομολόγηση από παραδοσιακές θέσεις, αλλά εσφαλμένες και αντορθόδοξες, είχα την αίσθηση ότι σπρώχνω ένα βουνό.
Ο πιστός που μένει καθιστός στον καθαγιασμό των Τιμίων Δώρων, αλλά αδημονεί να δει την αρτοκλασία και να ακούσει τα ονόματα της οικογένειάς του, δεν έχει λόγο να θεωρήσει την αγάπη και την συγχώρηση ως πιο ουσιώδη από το αν ήπιε γάλα την Τετάρτη...
-------
π. Βασίλειος Θερμός,
Φυγή προς τα εμπρός-εκδόσεις Αρμός.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου