"Ευφραίνου μετά των ευφραινομένων, και κλαίε μετά των κλαιόντων. Τούτο γαρ εστί το σημείον της καθαρότητος. Μετά των αρρώστων, αρρώστησον. Μετά των αμαρτωλών, πένθησον. Μετά των μετανοούντων χάρηθι. Φίλος γενού πάσιν ανθρώποις και μόνος γενού εν τη διανοία σου. Κοινωνός γενού τοις παθήμασι των πάντων, και τω σώματί σου μακράν γενού εκ πάντων. Μη έλεγχέ τινα, μηδέ ονείδιζε, μηδέ τους λίαν κακούς εν τη πολιτεία αυτών. Άπλωσον τον χιτώνα σου επί τον πταίοντα, και σκέπασαν αυτόν. Και εάν μη δύνη επιθείναι εφ’ εαυτόν τα πταίσματα, και δέξασθαι την παιδείαν, και την αισχύνην αντ’ αυτού, κάν υπόμεινον, και αυτόν μη καταισχύνης.»
Ισαάκ του Σύρου, Τα ευρεθέντα ασκητικά.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου